Ανορθογραφίες
Γράφει ο… Insider
Αρκετά με τους ύμνους για το «112»
Η ανείπωτη τραγωδία με τις πυρκαγιές που κατέστρεψαν την Αττική, έφερε εκ νέου στο επίκεντρο το «112». Δηλαδή, τον μηχανισμό έγκυρης προειδοποίησης, που οδηγεί σε εκκενώσεις περιοχών οι οποίες κινδυνεύουν άμεσα ή… λιγότερο άμεσα, και απομακρύνει με ασφάλεια τους κατοίκους.
Η λογική και η… ψυχολογία που κρύβεται πίσω από το «112», αφορά στο συλλογικό σοκ από την εθνική τραγωδία του Ματιού με τους περισσότερους από 100 νεκρούς. Και μας θυμίζει ότι τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη αξία από την ίδια τη ζωή ενός ανθρώπου, καθώς επικρατεί η άποψη ότι όλα τα υπόλοιπα διορθώνονται.
Ισχύει όμως; Όχι απόλυτα, ίσως ελάχιστα.
Όταν κάποιος βλέπει να καταστρέφεται η περιουσία του, για την οποία σπατάλησε τους κόπους μιας ζωής, δηλαδή το υστέρημά του, γνωρίζει ότι, σε συνθήκες ανατροφοδοτούμενης οικονομικής κρίσης και ακρίβειας, δύσκολα θα καταφέρει να διορθώσει τη ζημιά στα χρόνια που του απομένουν στη ζωή.
Όταν καταστρέφεται το περιβάλλον στο οποίο ζούμε, και το οποίο μας προσφέρει την ευκαιρία να συνεχίσουμε να ζούμε, είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι η ζωή σου μετά από μια τέτοια καταστροφή, θα είναι καλύτερη. Ή έστω η ίδια, και όχι χειρότερη σε σχέση με πριν.
Αρκετά λοιπόν με τους ύμνους για το «112». Λίγο φρένο. Και στοιχειώδης ενσυναίσθηση του δράματος των συμπολιτών μας. Εκτός και αν κάποιοι έχουν… προσωπικό συμφέρον να συνεχίζουν τους ύμνους, επομένως… κατανοητό.
Ας εκκενώσουμε προληπτικά… όλη τη χώρα
Τα social media, όχι φυσικά στο στρατευμένο σκέλος τους, με την πληρωμένη χυδαιότητα των τρολ, αλλά ούτε και στην παρέα των συμπλεγματικών που εξωτερικεύουν τα απωθημένα τους, μπορεί κανείς να αναζητήσει και να βρει μεγάλες αλήθειες. Σε συνδυασμό με εμπνευσμένες διαπιστώσεις και συμπεράσματα, που δεν συναντάς στο συστημικό και στο ενσωματωμένο τμήμα των ΜΜΕ.
Η ιστορία του «112» λοιπόν προσέλαβε και τις φαιδρές διαστάσεις του, με αρκετούς χρήστες των κοινωνικών δικτύων να προτείνουν να εκκενώσουμε προληπτικά… ολόκληρη τη χώρα. Έτσι, δεν θα κινδυνεύσει κανείς να καεί από την αδυναμία του κράτους να κατασβήσει εγκαίρως μια πυρκαγιά.
Μέσα στην αυταπόδεικτη υπερβολή της, η εκτίμηση αυτή συνοψίζει την άβολη αλήθεια που λίγοι επισημαίνουν και αναδεικνύουν. Η εκκένωση έχει τη σημασία της, μεγαλύτερη ωστόσο σημασία έχει η πρόληψη και η έγκαιρη κατάσβεση. Το να εκκενώνουμε μια περιοχή, επομένως να αποτρέπουμε την απώλεια ανθρώπων ζωών, και στη συνέχεια να επικρατεί η νοοτροπία του… δεν βαριέσαι και αν καταστραφούν οι περιουσίες των ανθρώπων, το φυσικό περιβάλλον και τα ζώα που μας κρατούν συντροφιά.
Η αρμονία της ζωής δεν είναι στατική, ούτε μονοδιάστατη. Γι’ αυτό και δεν συγχωρείται η εκκένωση από τις.. ευθύνες μας. Για όσα θα έπρεπε να κάνουμε και δεν κάναμε. Για όσα πρέπει να κάνουμε, και διστάζουμε.
Η απαξίωση εκείνων που ρισκάρουν τη ζωή τους στις φλόγες
Μια παράλληλη άβολη αλήθεια της ανείπωτης τραγωδίας των πυρκαγιών έχει στο επίκεντρο τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της κατάσβεσής τους. Τις γυναίκες και τους άνδρες της Πυροσβεστικής, τους πιλότους των πτητικών μέσων, τις γυναίκες και τους άνδρες των Σωμάτων Ασφαλείας.
Όλων εκείνων που δίνουν με αυταπάρνηση τη μάχη στην πρώτη γραμμή, ρισκάροντας τη δική τους ζωή, προκειμένου να σώσουν τις ζωές άλλων, τις περιουσίες άλλων, το περιβάλλον όλων μας.
Οι άνθρωποι αυτοί, ως επαγγελματίες που επιτελούν λειτούργημα και όχι επάγγελμα, βιώνουν και εισπράττουν την απαξίωση καθόλη την υπόλοιπη διάρκεια του χρόνου. Δεν εισακούονται οι εκκλήσεις τους για στήριξη του έργου τους, λοιδωρούνται, περιθωριοποιούνται.
Τη στιγμή της κρίσης όμως, είναι πάντα εκεί. Και κάνουν τη μεγάλη προσπάθειά τους. Είναι εξοργιστικό εκείνη τη στιγμή να βλέπεις να τους αποθεώνουν και να τους επευφημούν οι πολιτικοί που αδιαφορούν για εκείνους τον υπόλοιπο χρόνο, και τα ΜΜΕ που επίσης… αγνοούν την ύπαρξη και τα αιτήματά τους.
Λίγη ντροπή λοιπόν, δεν βλάπτει. Τουλάχιστον να μην εξοργιζόμαστε οι υπόλοιποι, εισπράττοντας τέτοιες εικόνες και ρητορική… όψιμου ενδιαφέροντος.
