Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Ούτε η Ουκρανία κατέρρευσε όπως ήλπιζε ο Πούτιν, ούτε η Ρωσία χρεοκόπησε από τις οικονομικές και άλλες κυρώσεις όπως προσδοκούσαν οι δυτικοί. Η Ουκρανία αντέχει, η ρωσική οικονομία δεν υπέστη σοβαρές ζημιές. Πάνω από δύο χρόνια κρατάει η σύγκρουση και ουδείς διακινδυνεύει πρόβλεψη για το πότε θα τελειώσει και κυρίως πώς θα τελειώσει.
Και ξαφνικά ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο. Είχε χάσει την πρώτη θέση στο παγκόσμιο ενδιαφέρον λόγω της σύρραξης στην Παλαιστίνη. Η εισβολή ουκρανικών δυνάμεων σε ρωσικό έδαφος εξέπληξε πολλούς. Αλλους δυσάρεστα, άλλους ευχάριστα. Ο Πούτιν αιφνιδιάστηκε δυσάρεστα. Μέχρι τώρα διακήρυττε ότι έχει πετύχει τους περισσότερους στόχους τής υποτίθεται ειρηνευτικής επιχείρησής του, καταλαμβάνοντας εδάφη της Ουκρανίας όπου υπάρχουν συμπαγείς ρωσόφωνοι πληθυσμοί οι οποίοι είχαν υποστεί διώξεις από το ουκρανικό κράτος.
Φρόντιζε βεβαίως να αποσιωπά ότι άλλα είχε στο μυαλό του όταν ξεκινούσε την εκστρατεία, όπως για παράδειγμα τη γρήγορη επέλαση των στρατευμάτων του στο έδαφος της Ουκρανίας, την πτώση της κυβέρνησης Ζελένσκι και την αντικατάστασή της από μια υποτίθεται ουδέτερη κυβέρνηση που θα διαπραγματευόταν με τους Ρώσους και θα υπέγραφε συμφωνία, αποδεχόμενη και τον ακρωτηριασμό της χώρας και την απεμπλοκή της από το σχέδιο που είχαν επεξεργαστεί οι ΗΠΑ για ένταξη της Ουκρανίας στο δυτικό στρατόπεδο και στο ΝΑΤΟ σε βάθος χρόνου. Δεν είχε να αντιμετωπίσει ο Πούτιν σοβαρά εσωτερικά προβλήματα αφού είχε εξουδετερώσει με το καλό ή με το άγριο (κυρίως με αυτό) κάθε επικριτική φωνή που τόλμησε να αμφισβητήσει την εξουσία του.
Ο πόλεμος τους τελευταίους μήνες είχε μετατραπεί σε μια σχεδόν παγωμένη σύγκρουση. Οι Ουκρανοί έχουν μεγάλες απώλειες, πολλές υποδομές της χώρας έχουν ισοπεδωθεί. Η Δύση, παρά την τεράστια οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που προσέφερε και παρά τις εξαγγελίες της ότι δεν θα σταματήσει να υποστηρίζει την Ουκρανία, είχε αρχίσει να συμφιλιώνεται με την ιδέα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υποχρεωθούν οι Ρώσοι να υποχωρήσουν, εξέφραζε ισχυρές αμφιβολίες για το αν μπορεί ο ουκρανικός στρατός να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και έτσι κέρδιζαν έδαφος στο εσωτερικό της οι απόψεις για διάλογο υπό όρους. Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ εστίαζαν την προσοχή τους στη Μέση Ανατολή, αφήνοντας το ουκρανικό πρόβλημα στην άκρη. Η εισβολή των Ουκρανών σε ρωσικό έδαφος εξέπληξε τους δυτικούς; Τους κοινούς θνητούς, σίγουρα. Αυτούς που είναι στα επιτελεία του ΝΑΤΟ, όχι. Δεν θα μπορούσε μια τέτοιου τύπου επιχείρηση να οργανωθεί και να εκτελεστεί χωρίς τη βοήθεια (πάσης φύσεως) των δυτικών.
Ο Ζελένσκι προσπάθησε να φέρει το Ουκρανικό πάλι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Το πέτυχε. Και ήταν μια κρίσιμη στιγμή για τον ίδιο και το σύστημα που τον υπηρετεί. Είχε κουράσει πολλές κυβερνήσεις με τα συνεχή αιτήματά του για οικονομική και στρατιωτική βοήθεια, είχε απογοητεύσει τους στρατιωτικούς συμβούλους από τη Δύση που τον πλαισιώνουν και τον καθοδηγούν από την αρχή με τις αστοχίες των στρατευμάτων του στα πεδία των μαχών, είχε προκαλέσει θυμό σε πολλές δυτικές κυβερνήσεις με την αδυναμία του να τιθασεύσει τα φαινόμενα διαφθοράς που περικυκλώνουν το καθεστώς του και αντιμετώπιζε σκληρή κριτική από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Αυτά για την ώρα πιστεύει πως θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Η επιδίωξή του είναι να έχει στην κατοχή του ρωσικά εδάφη και να ενισχύσει έτσι τη διαπραγματευτική θέση του στην περίπτωση που θα ξεκινήσει διάλογος με τον Πούτιν. Κάτι θα δώσει, κάτι θα πάρει. Το ερώτημα είναι αν θα καταφέρει να κρατήσει όσα έχει κερδίσει με την εισβολή στη Ρωσία, αν δηλαδή θα μπορέσει να αποκρούσει την αντίδραση του Πούτιν. Οι αναλυτές στη Δύση πάντως δεν είναι και πολύ σίγουροι ότι ο αιφνιδιασμός του Ζελένσκι θα κάμψει την επιθετικότητα του Πούτιν.
Ανάγωγα
Η ρωσική Γενική Εισαγγελία ανακοίνωσε ότι απαγορεύτηκε η λειτουργία του ιδρύματος των Τζορτζ και Αμάλ Κλούνεϊ για τη Δικαιοσύνη, καθώς κηρύχθηκε «ανεπιθύμητη» οργάνωση στη χώρα. Με τις ταινίες που πρωταγωνιστεί ο Κλούνεϊ τι θα γίνει; Θα παίζονται ελεύθερα;
