Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Το αποτέλεσμα-έκπληξη του δεύτερου γύρου των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, όπου επικράτησε ο ΣΥΡΙΖΑ της Γαλλίας, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο του κομμουνιστή Μελανσόν με τους σοσιαλιστές και τους οικολόγους, δείχνει σε τι μεθόδους μπορεί να προσφύγει το βρόμικο Κέντρο, αν θέλει να αποφύγει τη βέβαιη ήττα του. Πριμοδότησε με υπόγεια ανταλλαγή ψήφων τη νίκη ενός διαβόλου που υποτίθεται ότι γνωρίζει έναντι ενός διαβόλου που δεν γνωρίζει. Με μοναδικό στόχο να καθυστερήσει τη νίκη του Εθνικού Συναγερμού, υπεύθυνο για την οποία είναι ακριβώς το ίδιο τόσο με την πολιτική του όσο και με την αψυχολόγητη απόφασή του να προκαλέσει πρόωρες βουλευτικές εκλογές πολύ πριν από τη λήξη της συνταγματικής θητείας του προέδρου.
Στη δημοκρατία όλα επιτρέπονται, ειδικά όταν γίνονται σύμφωνα με τους κανόνες. Αν οι κανόνες στον δεύτερο γύρο επέτρεπαν την απόσυρση υποψηφίων του Μακρόν και του Μελανσόν σε εκλογικές περιφέρειες και την πριμοδότηση των δύο κομμάτων μεταξύ τους, δεν μπορεί κανείς να τους αμφισβητήσει. Αυτό το οποίο όμως μπορεί να αμφισβητήσει είναι το αποτέλεσμα αυτών των αφύσικων συμμαχιών των αριστερών λαϊκιστών και των κεντρώων καπιταλιστών μεταρρυθμιστών που υποτίθεται ότι τώρα πρέπει να συγκροτήσουν κυβέρνηση και να κυβερνήσουν. Δύσκολα μπορεί να συμβεί αυτό. Εάν συμβεί, η Γαλλία σε λίγο θα είναι όμηρος των αγορών, με τα spreads των γαλλικών ομολόγων να εκτινάσσονται κάθε μέρα και να βυθίζουν τη χώρα και την Ευρώπη μαζί σταδιακά σε μία νέα κρίση χρέους. Το να κλέψεις μία νίκη είναι τελικά εύκολο, το θέμα είναι τι θα την κάνεις αυτή τη νίκη. Αν δεν έχεις σχέδιο, μαύρο φίδι σε έφαγε. Αυτοί που συγκρότησαν το μέτωπο ήξεραν πολύ καλά τι δεν θέλουν (τη Λεπέν), αλλά δεν ξέρουν τι θέλουν για τη χώρα. Διότι απλά έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για τη διακυβέρνησή της.
Το άλλοτε γεράκι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε προειδοποιήσει πριν από τις γαλλικές εκλογές ότι το οικονομικό πρόγραμμα των αριστερών λαϊκιστών είναι ανεφάρμοστο και θα τινάξει τη γαλλική οικονομία στον αέρα, ενώ το πρόγραμμα του Εθνικού Συναγερμού ήταν πολύ πιο ρεαλιστικό. Σοβαροί αναλυτές με τους οποίους μίλησαν υψηλόβαθμοι Ελληνες διπλωμάτες σε ευρωπαϊκές χώρες πέριξ της Γαλλίας μεταδίδουν ότι σύντομα αυτή η μεγάλη χώρα θα βυθιστεί στην ακυβερνησία, πιθανώς και στην ημιχρεοκοπία, καθώς ο Μακρόν θα πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα των αφύσικων συμμαχιών του σε βάθος χρόνου: θα άγεται και θα φέρεται από τον αριστερό λαϊκιστή Μελανσόν, ο οποίος θα είναι το πολιτικό του «Καστελόριζο». Θα κληθεί να ζήσει με το πολιτικό τέρας που ο ίδιος εξέθρεψε και θα διαπιστώσει ότι μεταξύ αριστερού λαϊκισμού και δεξιού ταυτοτισμού με όρους εθνικής επιβίωσης ο δεύτερος είναι απείρως προτιμότερος.
Ο μακιαβελισμός στην πολιτική έχει πάντοτε αποτελέσματα, αλλά συνήθως προσωρινού χαρακτήρα. Και την επόμενη τριετία η νικήτρια του πρώτου γύρου σε κανονικές πολιτικές συνθήκες Μαρί Λεπέν θα σχολιάζει από την ακτή -χωρίς να μετέχει βεβαίως σε κάποιο ευρύτερο σχήμα- τα ανδραγαθήματα του νέου κυβερνητικού συνασπισμού όποια μορφή κι αν λάβει αυτός, είτε πολιτική είτε τεχνοκρατική, και θα ευχαριστεί κάθε μέρα τον Θεό για αυτή τη βρόμικη νίκη των αντιπάλων της, η οποία της έδωσε την ευκαιρία να ζήσει σε πραγματικές συνθήκες τις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσουν όταν θα επιχειρήσουν να πολεμήσουν την υποψηφιότητά της στις προεδρικές εκλογές του 2027. Η παγκόσμια πολιτική ιστορία έχει δείξει ότι κανείς τελικά δεν μπορεί να εμποδίσει τον δρόμο κανενός. Μόνο να τον καθυστερήσει μπορεί.
