Προσωπογραφίες
Πολιτική
Γράφει ο… Kingmaker
ΠΑΣΟΚ με… αστική αυτοπεποίθηση
Το Κίνημα… της καρδιάς μας, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον πρόλογο της Μεταπολίτευσης, εξελίχτηκε στην κυρίαρχη πολιτική δύναμη του τόπου, τις τελευταίες πέντε δεκαετίες.
Μισός αιώνας ανατροφοδοτούμενης υστεροφημίας. Ίσως επειδή… ΠΑΣΟΚ είμαστε όλοι, όπως θα σχολίαζαν με νόημα οι ψυχολόγοι, από τη στιγμή που η παρέμβαση του Ανδρέα Παπανδρέου στην ψυχολογία και την ψυχοσύνθεση του μέσου Έλληνα, υπερέβη χρονικές συγκυρίες και πολιτικά σύνορα.
Το ΠΑΣΟΚ του… μέλλοντός μας, όπως σχολίαζε εμβληματικά το άλλοτε «θείο βρέφος», Κώστας Λαλιώτης κατάφερε να διασωθεί ως… ιδέα, σε άλλα κόμματα. Μετά και ως συνέπεια της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, το παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ μετακόμισε μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Και το σημιτικό ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία (του Κυριάκου Μητσοτάκη).
Στον απόηχο της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού, με αφετηρία το άβολο για όλους αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 9ης Ιουνίου, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εκ νέου ενώπιον του μεταίχμιου εκλογής νέας ηγεσίας. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Χάρης Δούκας, ο Μιχάλης Κατρίνης, η Μιλένα Αποστολάκη, η Νάντια Γιαννακοπούλου και… άλλα καλά παιδιά, θέτουν τον εαυτό τους στην κρίση μιας δυσανάγνωστης κοινωνικής βάσης, οπαδών, στελεχών, συντρόφων, φίλων και… περαστικών.
Υπάρχει ωστόσο και η «άλλη» υποψηφιότητα. Ο Παύλος Γερουλάνος φαντάζει τόσο διαφορετικός. Και είναι. Έμπλεος αστικής κουλτούρας, επομένως και αστικής αυτοπεποίθησης. Ένας πολιτικός με ταυτοτικά πλεονεκτήματα μπροστά από την εποχή του. Μπροστά από κάθε εποχή. Μια ενδιαφέρουσα εξαίρεση στη φθορά της παρακμής στην οποία έχει καθηλωθεί το πολιτικό σύστημα.
Η «εγκάρδια συνεννόηση» με τον Γιώργο Παπανδρέου
Το όνομα του Παύλου Γερουλάνου έγινε ευρέως γνωστό στο πολιτικό σύστημα, την πολιτικά κρίσιμη δεκαετία του 2000, όταν βρέθηκε στο πλευρό του Γιώργου Παπανδρέου. Ως στενότερος συνεργάτης του φυσικού κληρονόμου του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ως alter ego ενός πολιτικού με αστική ευγένεια και κουλτούρα, και με κοσμοπολίτικη νοοτροπία.
Ίσως αυτά ήταν τα κρίσιμα δεδομένα που επέτρεψαν την «εγκάρδια συνεννόηση» του Παύλου Γερουλάνου με τον Γιώργο Παπανδρέου. Μια πολιτική συμπόρευση που συνδέθηκε με την τελευταία πολιτική και εκλογική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ.
Ως διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου και στη συνέχεια ως Γραμματέας Επικοινωνίας, ο Παύλος Γερουλάνος είχε καθοριστική συμβολή στον εκλογικό θρίαμβο του 2009 και την πανηγυρική επιστροφή του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έγινε Υπουργός Πολιτισμού. Απολύτως ταιριαστό και αναμενόμενο. Και απέδειξε τη διαφορετική ποιότητά του, όταν υπέβαλε την παραίτησή του για μια ληστεία στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας. Τόσο διαφορετικός…
«Φόβητρο» για έναν Μητσοτάκη που… μικραίνει
Τα στοιχεία της πολιτικής ταυτότητας του Παύλου Γερουλάνου, τον καθιστούν «φόβητρο» για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σε μια συγκυρία κατά την οποία ο σημερινός Πρωθυπουργός… μικραίνει, και η μέχρι πρότινος πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας συρρικνώνεται.
Ένα ΠΑΣΟΚ με αρχηγό τον Παύλο Γερουλάνο θα είναι περισσότερο ελκυστικό και θα μπορέσει να προσεγγίσει με μεγαλύτερη ευκολία τα μετριοπαθή κοινά τα οποία… γοήτευσε και κέρδισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, στο περιθώριο του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, από το 2016 μέχρι το 2019.
Το κοινωνικό Κέντρο που από τις εκλογές του 2009 και μετά βρίσκεται, κατά πλειοψηφία… σπίτι του, δεν εκφράστηκε πειστικά ούτε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Επειδή η σημερινή Νέα Δημοκρατία δεν πείθει ότι πιστεύει κεντρογενείς πολιτικές και συμπεριφορές.
Το ΠΑΣΟΚ αντιθέτως διατηρεί ιστορικά προνομιακή σχέση με τη συγκεκριμένη κοινωνική πλειοψηφία. Και ένα ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Παύλου Γερουλάνου, θα έβαζε τους ψηφοφόρους αυτούς στον… πειρασμό να επαναδραστηριοποιηθούν και να επιστρέψουν στην κάλπη.
Θα βοηθούσε έτσι στην εθνική αναγκαιότητα να υπάρξει ανάσχεση της παγιωμένης τάσης της κοινωνίας για αποχή, που στις πρόσφατες ευρωεκλογές έφτασε στο 60%. Διαμορφώνοντας συνθήκες επικίνδυνες για την ίδια τη Δημοκρατία.
Ο μόνος που μπορεί να… καταλάβει τους εργαζομένους και τους επιχειρηματίες
Η μακρά διαδρομή του Παύλου Γερουλάνου στον δημόσιο βίο, επιβεβαιώνει την ύπαρξη ακόμη ενός συγκριτικού πλεονεκτήματος που διαθέτει, έναντι των υπολοίπων υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Ο πραγματισμός και ο ρεαλισμός που τον χαρακτηρίζουν, του επιτρέπουν να συνομιλεί την ίδια στιγμή με τους εργαζομένους αλλά και τους επιχειρηματίες. Να μπορεί να καταλάβει τον κόσμο της εργασίας, αλλά και του επιχειρείν.
Συνθέτει έτσι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μείγμα πολιτικού αποτυπώματος, που θα επέτρεπε στην ελληνική οικονομία να λειτουργήσει με συνθήκες πραγματικής ανάπτυξης, και με όρους κοινωνικής συνοχής.
Ένας τομέας στον οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν τα κατάφερε.
Η «μαύρη τρύπα» της έλλειψης επιτελείου
Μια «μαύρη τρύπα» που διαφαίνεται στην καμπάνια και την πολιτική πρόταση του Παύλου Γερουλάνου, αφορά στην έλλειψη επιτελείου που να πείθει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά, να συνθέσει τα κατάλληλα πολιτικά μηνύματα και να πετύχει τη στοχευμένη διάχυσή τους σε εκλογικά κοινά που θα του επιτρέψουν να επικρατήσει στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Τόσο στο πολυετές πλασάρισμά του στο εσωτερικό του πολιτικού υποκειμένου που λέγεται ΠΑΣΟΚ, όσο και στην υποψηφιότητά του για τον Δήμο Αθηναίων, ο Παύλος Γερουλάνος δεν κατάφερε να βρει τα στελέχη που θα έδιναν προστιθέμενη αξία στον πολιτικό βηματισμό του.
Ίσως δεν είναι και εύκολο, από την άλλη, με δεδομένη τη βαθιά υποβάθμιση της ποιότητας του πολιτικού προσωπικού της χώρας καθώς και εκείνων που ασχολούνται με την πολιτική ως τεχνοκράτες και επιτελεία πολιτικών, στα χρόνια της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, που συνδέθηκαν με τη δραματική αποστασιοποίηση της κοινωνίας από το πολιτικό γίγνεσθαι και τις εκλογικές διαδικασίες.
