Η μάχη χαρακωμάτων στο ΠΑΣΟΚ έχει τη χαριτωμένη πτυχή της. Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι απολύτως αδύναμος να προσφέρει προοπτική εξουσίας, ο Χάρης Δούκας βλέπει στον καθρέφτη του τον “Μεσσία” που… κανένας άλλον δεν βλέπει, και η κοινωνία που κατέστησε ιστορικά πλειοψηφικό ρεύμα το Κίνημα το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, βιώνει συνθήκες παρατεταμένης… μελαγχολίας.
Στον άλλο πόλο της Κεντροαριστεράς, ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει αφήσει κανένα περιθώρια αμφισβήτησης της ανεπάρκειάς του. Δεν καταλαβαίνει και δεν μπορεί. Δεν έχει σχέση με την ελληνική κοινωνία και δεν μπορεί να εκφράσει πλειοψηφικά ρεύματα, όπως απέδειξε η προσωπική αποδοκιμασία του στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου, με το 14% (και… κάτι) και τις 400.000 λιγότερες ψήφους σε σχέση με τις εθνικές εκλογές του 2023.
Τα δε συμπεριφορικά απωθημένα του, όπως εκδηλώνονται με… κακιασμένες αντιδράσεις, από τις απολύσεις στελεχών και εργαζομένων μέχρι το λουκέτο στην “Αυγή” και τις… ζαλισμένες αναρτήσεις κατά του Αλέξη Τσίπρα, μεταμεσονύχτιες ώρες, σε χρόνο… Αμερικής και ενώ βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, συνεχίζοντας τις νέες ταξιδιωτικές περιηγήσεις που ξεκίνησε από την Ύδρα, την επομένη της εκλογικής συντριβής, επιβεβαιώνουν ότι δεν επιδέχεται… διόρθωσης.
Κάπως έτσι, βρισκόμαστε μπροστά στο οξύμωρο, ο Αλέξης Τσίπρας να φαντάζει… αναπόφευκτος για το μέλλον της Κεντροαριστεράς. Μέχρι τις επόμενες εκλογές. Και αφού απαξιωθεί περαιτέρω η… ανορθογραφία Κασσελάκη, και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
