Προσωπογραφίες
Γράφει ο… Kingmaker
Με ονοματεπώνυμο βαρύ σαν Ιστορία, ο Κώστας Καραμανλής ο… κανονικός, ήταν ο ανιψιός που τίμησε την κληρονομιά του Εθνάρχη. Με την εκλογή του το 1997 (21 Μαρτίου, την ημέρα που ξεκινά η άνοιξη), άλλαξε γενιά στην αρτηριοσκληρωτική Κεντροδεξιά. Παραμέρισε βαρώνους και «τοποτηρητές». Έφερε φρεσκάδα σε ένα πολιτικό σύστημα με αυτοάνοση δυσκαμψία.
Το 2000 έφερε στα όριά του το αποκρουστικό σύστημα Σημίτη, στις περισσότερο αμφίρροπες (και… περίεργες) εκλογές της Μεταπολίτευσης. Το 2004, έφερε «για πάρτη» του στην κάλπη 3,5 εκατομμύρια Έλληνες για να τον ψηφίσουν. Ποτέ άλλοτε, πριν και μετά, δεν συγκροτήθηκε τέτοια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία σε εθνικές εκλογές, γύρω από έναν πολιτικό. Το 2007, ανανέωσε το συμβόλαιο εμπιστοσύνης με τους πολίτες, έστω με ανεπαίσθητη φθορά. Το 2009, μας προειδοποίησε για όσα έρχονταν, αλλά η πλειοψηφία επέλεξε τον «λεφτά υπάρχουν» Γιώργο Παπανδρέου.
Ο Καραμανλής, ο… κανονικός, έφυγε, τα Μνημόνια ήρθαν. Και μαζί τους, τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, ως κυρίαρχη τάση στην Κεντροδεξιά και οριζόντια στο πολιτικό σύστημα. Ήρθε (και έφυγε) σαν αστραπή. Τιμώντας την κληρονομιά του θείου του.
