Του Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου
Αναρωτιέται κάποιος γιατί «διασημότητες» του τηλεοπτικού χώρου, ηθοποιοί, αθλητές, δημοσιογράφοι, «πρώην» πολιτικοί κλπ αποδέχονται την πρόταση να θέσουν υποψηφιότητα για ένα έδρανο στην Ευρωβουλή (με την ευκαιρία των ευρωεκλογών γιατί το ίδιο ισχύει και στις εθνικές εκλογές, με τη διαφορά …(€) να είναι σημαντική…).
«Παρκαρισμένες» θέσεις σε ένα κοινοβούλιο χωρίς ουσιαστική αρμοδιότητα, πλην του «ελέγχου» των υπόλοιπων βασικών οργάνων (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, Συμβούλιο Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και «κρίσεις» επί των αποφάσεων των υπόλοιπων τριών θεσμικών (Δικαστήριο Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο).
Ο ρόλος του βουλευτή έχει αλλάξει σήμερα από όπως θα έπρεπε να είναι ή ίσως και να ήταν στο παρελθόν, για ορισμένους, είτε στο ελληνικό είτε στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Το πρώτο «υ» θα έπρεπε να είχε καταργηθεί προ πολλού…
Η μεταπήδηση εκεί «εξασφαλίζει» γενεές και γενεές! Ειδικά όταν βλέπουμε «βλαστάρια» πρώην να επιδιώκουν και να εξελίσσονται σε νυν βουλευτές και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους για μελλοντικούς! Οικογενειακή υπόθεση δηλαδή!
Λειτούργημα και προσφορά με απώτερο στόχο το ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ως πρώτιστο και κορυφαίο μέλημα, ποτέ δεν ήταν ούτε θα είναι! Η εκλογή είναι ο στόχος, τόσες φορές όσες απαιτείται για να εξασφαλιστεί η βουλευτική αποζημίωση-σύνταξη. Αν τώρα εκλέγεται κάποιος συνεχώς, για να «βγαίνουν τα τρέχοντα» ακόμα καλύτερα! Ας μην έχει κάποιος ψευδαισθήσεις για το τι σημαίνει το αξίωμα «βουλευτής»!
Οπότε, συμπολίτες μου, …όλοι υποψήφιοι! Ποιος ξέρει; «Κι αν σου κάτσει;»
Στην ευρωβουλή, ακόμα καλύτερα… για 20.000(€) λόγους επιπλέον!
Ήσυχα, ήρεμα, ακούραστα και …ταπεινά!
