Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Πέτυχα προ ημερών, εντελώς τυχαία σε μια πλατεία, έναν υποψήφιο Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, απ’ αυτούς που θεωρούνται φαβορί για εκλογή. «Πώς πας;» τον ρώτησα, «τρέξιμο πολύ» μου απάντησε… Η αλήθεια είναι ότι με τέτοιο διάλογο δεν πηγαίναμε και για Νόμπελ λογοτεχνίας. «Τρεις θα βγάλετε μάλλον, εσύ εκλέγεσαι» του ξαναλέω.
Για οποιονδήποτε υποψήφιο, το «εκλέγεσαι» είναι ό,τι το χειροκρότημα για τον καλλιτέχνη. Η απόλυτη τόνωση ηθικού. Αλλά εκείνος με προσγείωσε.
«Δεν πιστεύω τίποτα» μου είπε. «Ούτε τα ‘’εκλέγεσαι’’, ούτε τα ‘’δεν εκλέγεσαι’’. Ούτε τα ‘’πάμε καλά’’, ούτε τα ‘’έχουμε κάμψη’’. Ούτε τα ‘’πιάνουμε τον στόχο’’, ούτε τα ‘’υπολειπόμαστε από τον στόχο’’. Εγώ που είμαι μέρα νύχτα στους δρόμους, βλέπω ότι δεν ασχολείται κανένας με τις Ευρωεκλογές. Δεν ξέρω τι θα γίνει την τελευταία βδομάδα, αλλά ως τώρα, όλοι οι υποψήφιοι όλων των κομμάτων, είμαστε σαν τον τρελό του χωριού. Γυρίζουμε στην πλατεία με μια σημαία και φωνάζουμε ‘’εκλογές!’’, με όλο το χωριό να μας κοιτάζει και να κουνάει το κεφάλι του κοροϊδευτικά».
Γέλασα με την παρομοίωσή του. Η αλήθεια είναι ότι έχω βρεθεί σε πλατείες με τα τραπεζοκαθίσματα γεμάτα κόσμο, που ενώ στα πενήντα μέτρα γινόταν προεκλογική συγκεντρωσούλα, δεν γύρισε κανένας το κεφάλι του να κοιτάξει, πολύ περισσότερο να ρωτήσει «ποιος είναι αυτός» ή «ποιος είναι εκείνος». Πλήρης και μαζική αδιαφορία.
Δεν ξέρω τι έχουν στο μυαλό τους οι μακάριοι καφεδοκαταναλωτές, ενδεχομένως η MRB ή η GPO και η METRON να έχουν τρόπο να ανιχνεύσουν τις εσώτερες προθέσεις τους, εγώ πάντως δυσκολεύομαι.
Πρώτα απ’ όλα δεν ξέρω αν θα πάνε καν να ψηφίσουν. Ξέρω ότι η ΝΔ ανησυχεί μήπως πιάσει τους δικούς της ψηφοφόρους το «σύνδρομο Μπακογιάννη», αλλά η δική μου αίσθηση είναι ότι όλα τα κόμματα πρέπει να ανησυχούν για το ίδιο πράγμα. Ναι, δεν τους βλέπω φουριόζους τους νεοδημοκράτες να τρέξουν στην κάλπη, αλλά ούτε τους οπαδούς του Κασσελάκη βλέπω ξεσηκωμένους. Καλά, για τους Ανδρουλακικούς, τα πράγματα είναι αποκαρδιωτικά.
Λογικά βέβαια, το κλίμα θα «ανέβει» λίγο, όταν πλησιάσουμε στην ημέρα των εκλογών. Επί του παρόντος, δεν είναι μόνο οι υποψήφιοι που μοιάζουν με τους τρελούς του χωριού, είναι και οι δημοσιογράφοι που λιώνουν στην εκλογική ανάλυση και οι μανιακοί των social media που σουρομαδιούνται στις ιντερνετικές πλατφόρμες.
Η μεγάλη μάζα όμως παραμένει παγερά αδιάφορη, μήτε από τα μπουρλότα των κομμάτων ταράζεται, μήτε από τις εμπρηστικές δηλώσεις των αρχηγών, μήτε απ’ τα σκισίματα διακρατικών συμφωνιών από βήματος της Βουλής.
Τον καφέ τους στις πλατείες πίνουν και τι θα κάνουν στις διακοπές τους το καλοκαίρι συζητούν. Άντε να ρίξουν μια στιγμιαία ματιά αν η τηλεόραση δείχνει δημοσκόπηση κι αυτή μόνο στην πρόθεση ψήφου και στον καταλληλότερο πρωθυπουργό. Έπειτα ξαναγυρίζουν στα όνειρα τους για τον Αύγουστο.
Προς το παρόν, ο Ιούνιος απουσιάζει από τις συζητήσεις και τους προβληματισμούς τους. Ρωτάτε ποιον βολεύει αυτό και αν θα μείνει η κατάσταση έτσι ως το τέλος; Καλές ερωτήσεις…
