Η άνοδος την οποία έχει καταγράψει ο ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις, μετά τα… παρατράγουδα του Συνεδρίου-παρωδία, με περαστικούς χειροκροτητές αντί για κανονικούς συνέδρους, και με τη δήθεν σύγκρουση με τον Αλέξη Τσίπρα, έχει αποδοθεί από… χαριτωμένους αναλυτές στην ενίσχυση της “ηγετικότητας” του Στέφανου Κασσελάκη.
Το πρόσφατο… θαύμα θαυμάτων, με την απερίγραπτη ατάκα του εξ Αμερικής ορμώμενου πολιτικού, ο οποίος ταπείνωσε στη μάχη για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, την Έφη Αχτσιόγλου και την υπόλοιπη παρέα των υπονομευτών του Αλέξη Τσίπρα, επιβεβαιώνει ότι… το παιδί δεν μπορεί, δεν κάνει, όπως θα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Στην παραδοχή αυτή, για την απόσταση… κατανόησης της ελληνικής κοινωνίας, πολλές φορές και της ίδιας της πραγματικότητας, που χαρακτηρίζει τον Στέφανο Κασσελάκη, σεργιανίζει και η εξήγηση της δημοσκοπικής ανόδου του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον επέλεξε αυτονόητα ως αντίπαλο. Τον προτίμησε από τον Νίκο Ανδρουλάκη. Και τον αναδεικνύει ως “αντίπαλο δέος”, γνωρίζοντας ότι ο Στέφανος Κασσελάκης, λόγω ταυτοτικών υστερήσεων, δεν μπορεί να εκφράσει πλειοψηφικά ρεύματα στην ελληνική κοινωνία. Επομένως, δεν απειλεί την πολιτική ηγεμονία του Πρωθυπουργού, ακόμη και αν πολλαπλασιάζεται και λειτουργεί σωρευτικά η κοινωνική αντίδραση.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης από την άλλη, παρά την προφανή πολιτική υστέρησή του, ηγείται του κόμματος… φετίχ και απωθημένου των Ελλήνων. Η κοινωνική επανασυρμολόγηση του ΠΑΣΟΚ θα αποτελούσε τη μοναδική εναλλακτική διακυβέρνησης, που θα απειλούσε την πολιτική ηγεμονία της Νέας Δημοκρατίας.
Και αυτό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το κατανοεί πλήρως…
Του Νίκου Φυλάγγελου
