Οι ψυχοκτόνες συγκυρίες της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, που συνοδεύουν το εθνικό αφήγημα και μετά την ολοκλήρωση της μνημονιακής εξάρτησης της χώρας έχουν βρει στην εθνική τραγωδία των Τεμπών τη διαρκή επιβεβαίωση της παγίωσης της φθοράς.
Της εθνικής παρακμής στην οποία έχει εγκλωβιστεί η χώρα μετά τις μοιραίες εκλογές του “λεφτά υπάρχουν” το 2009, και αξιοποιεί ως… πρώτη ύλη επιδείνωσης του αποτυπώματός της, την ακραία υποχώρηση της ποιότητας του πολιτικού δυναμικού της πατρίδας μας, και συνολικά του δημοσίου βίου, σε όλες τις πτυχές και εκδοχές του.
Η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού για τους μαθητές που ήθελαν να τιμήσουν με ένα τραγούδι τα νεαρά παιδιά που είδαν το νήμα της ζωής τους να κόβεται στα Τέμπη, και δέχτηκαν… αποβολή από τη Διευθύντρια του Λυκείου τους στην Αθήνα, “μιλάει” και πάλι για λογαριασμό όλων μας.
Τα Τέμπη, που στέρησαν από αυτούς τους αξιοπρεπείς γονείς τα παιδιά τους, λειτουργούν ως σημείο καμπής για τη συλλογική ψυχολογία της κοινωνίας. Με μη αναστρέψιμη δυναμική…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
