Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Φαντάζομαι, εάν ερωτάτο ο Πρωθυπουργός δεν θα έκρυβε ότι δεν ανησυχεί για ένα οποιοδήποτε απευκταίο «ατύχημα» το προσεχές δίμηνο, μέχρι τις Ευρωεκλογές. Ως λογικός άνθρωπος, το πιθανότερο είναι να κάθεται σε «αναμμένα» κάρβουνα και να εύχεται, κατ΄ ευφημισμόν καθώς δεν είναι δουλειά του μεταφυσικού, να μην τύχει το κακό.
Ούτε του ιδίου, ούτε της κυβέρνησης του και των υπουργών του. Το αυτό επιθυμούν διακαώς οι πολίτες, αλλά για χρόνο αορίστως προσδιοριζόμενο, για το καλό τους…
Αλλά για να μην σκεφτόμαστε το κακό και να παρακάμψουμε το νόμο των πιθανοτήτων, ας περιοριστούμε στο τελευταίο τρίμηνο, διάστημα κατα το οποίο κάποιοι με τις αρνητικές τους επιδόσεις εκπλήρωσαν την…προφητεία! Έτσι λέξεις, όπως «έγκλημα», «μπάζωμα», «συγκάλυψη» μπήκαν στο καθημερινό λεξιλόγιο κι έγιναν συνώνυμες της πεποίθησης που σχημάτισαν οι πολίτες για το δυστύχημα των Τεμπών. Κι έτσι, όταν προστέθηκε και η δολοφονία της 28χρονης Κυριακής, έξω από το Αστυνομικό τμήμα στους Αγ. Αναργύρους, δύο βήματα μπροστά από το φυλάκιο του…ακίνητου αστυνομικού σκοπού καθώς ο δολοφόνος την κάρφωνε πισώπλατα, η κοινή γνώμη ένιωσε τόση απογοήτευση από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που δεν θα τη φανταζόταν ποτέ…
Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις των ημερών δεν μπορώ παρά να μη θαυμάσω τη Λογική και την Ευαισθησία των πλειοψηφικών πολιτών που εξακολουθούν να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Πρωθυπουργό. Αλλά μαζί και χρόνο και εμπιστοσύνη με τη βεβαιότητα ότι δεν θα τους προδώσει. Ταυτοχρόνως, δεν κρύβουν τα παράπονα τους διότι οι παρατηρήσεις τους δεν λαμβάνονται υπόψιν. Η Κυβέρνηση δεν αντιδρά εγκαίρως. Ο Κ. Μητσοτάκης ενδεχομένως, με το ενδιαφέρον του αποσπασμένο σε άλλα θέματα που εκείνος κρίνει πιο σοβαρά, να μην αντιλαμβάνεται αμέσως το πρόβλημα και τον κίνδυνο που αυτό γεννά.
Δύο κάρτες από ερωτήσεις που υπέβαλλε ο δημοσκόπος Γιώργος Αράπογλου, στην τελευταία μέτρηση της PULSE, τεκμηριώνουν τον τίτλο του σημερινού σημειώματος.
Στην ερώτηση «πως αντιμετωπίζετε την πρόταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης για σύσταση προανακριτικής επιτροπής για τα Τέμπη, υπάρχει ένα 30%, μεταξύ των προτιθέμενων να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία ψηφοφόρων που απαντά θετικά. Όσο για τους ψηφοφόρους των κομμάτων της Αντιπολίτευσης αυτοί προσεγγίζουν τους 8 στους 10 που ζητούν το ίδιο. Όμως και στους ψηφοφόρους της «Γκρίζας Ζώνης», όπου προφανώς έχουν προσχωρήσει και ψηφοφόροι που κάποια στιγμή επέλεξαν Μητσοτάκη το ποσοστό υπέρ της Προανακριτικής αγγίζει το 70%.
Στην επόμενη ερώτηση, όταν καλούνται να αξιολογήσουν τα θέματα που τους προβληματίζουν περισσότερο το δυστύχημα των Τεμπών συγκαταλέγεται σε μια ενότητα του 3%, ενώ η ακρίβεια και η οικονομία αναδεικνύονται πρωταθλήτριες με 44% του ενδιαφέροντος, με την ασφάλεια και την εγκληματικότητα να ακολουθεί με 7%, για να γίνει αντιληπτή η τάξη μεγέθους.
Στην ανάλυση των δύο απαντήσεων θα μπορούσαμε να εξάγουμε το συμπέρασμα πως μεταξύ των υποστηρικτών Μητσοτάκη συγκαταλέγονται πολίτες οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν και να αξιολογούν καταστάσεις με ένα «ιδανικό» μέτρο.
Είναι σαν να λένε, πως το ζήτημα πολιτική δεν θα έπαιρνε τόσο αρνητικές διαστάσεις για την Κυβέρνηση, εάν ο παραιτηθείς, έτσι κι αλλιώς, από την πρώτη στιγμή Κώστας Καραμανλής έμενε έξω από την πολιτική στις εκλογές του 2023 θα είχε διευκολύνει τον Μητσοτάκη, αλλά κυρίως θα είχε απομακρύνει την, κάποιες φορές αδικαιολόγητα σκληρή, μήνιν του κοινού από το πρόσωπο του. Ή αλλιώς θα μπορούσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ως προς τις ενέργειες που έκανε ως υπουργός, κρατώντας πλέον απόσταση από την πολιτική.
Η περίσταση βρίσκει την Κυβέρνηση Μητσοτάκη σε μια καμπή. Η δημοσκοπική της εικόνα αποτυπώνει τη δυσαρέσκεια μερίδας ψηφοφόρων της που δηλώνουν απογοητευμένοι και αποσύρονται είτε στη σκιά της «Γκρίζας Ζώνης» είτε σε μια επιλογή «τιμωρητικής» ψήφου προς τα κόμματα της Ακροδεξιάς που κρατούν απόχη.
Υπάρχει όμως κι ένα ακόμη στοιχείο που δεν έχει μετρηθεί δημοσκοπικά. Το σημειώνω, ως αποτέλεσμα, αίσθησης περισσότερο, που προκύπτει από συμφραζόμενα συζητήσεων.
Σχηματίζει κανείς, μια εντύπωση, σαν να έχει διαρραγεί η ενότητα της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας. Αν πράγματι συμβαίνει πιθανότατα οφείλεται στην ψήφιση του γάμου των ομοφυλόφιλων που η ζημιά του είναι πολλαπλάσια του πολιτικού κέρδους που επέφερε στο πλαίσιο πάντα της ελληνικής κοινωνίας, καθώς έγινε βιαστικά, χωρίς να δοθεί επαρκής χρόνος να συζητηθεί στην κοινωνία. Είναι άλλο κεφάλαιο τα όποια πολιτικά κέρδη, αποκλειστικά για το πολιτικό προσωπικό, που επιδιώκει σταδιοδρομία εντός των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Προφανώς, ο Πρωθυπουργός έχει επίγνωση της κατάστασης. Από την ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ, με προσυνεδριακό διάλογο που ούτε έγινε γνωστό το περιεχόμενο του, ούτε και φάνηκε δημοσίως, προκύπτει πως τον ενδιαφέρει η δημόσια διοίκηση και η βελτίωση των προσφερόμενων υπηρεσιών της.
Άγνωστο πότε και πώς θα γίνει.
Εννοείται, πως δεν προλαβαίνει το επόμενο δίμηνο, για κάτι που δεν ξεκίνησε ποτέ από το 2019.
Προσοχή, ας μην συγχέουμε τις πράγματι επιτυχημένες πρωτοβουλίες Κ. Πιερρακάκη, τις οποίες συνεχίζει ο Δ. Παπαστεργίου. Οι εφαρμογές αυτές αφορούν σε παρακάμψεις της γραφειοκρατίας, διευκολύνουν τους πολίτες, αλλά δεν βελτιώνουν τη λειτουργία του Κράτους.
Συνεπώς, για το επόμενο δίμηνο, μέχρι την Κυριακή των Ευρωεκλογών, το όποιο (δεν το ξέρουμε ακόμη) κυβερνητικό έργο θα το συνοδεύουν οι…προσευχές!
