Η ελληνική δημοσιογραφία στα… καλύτερά της, για ακόμη μια φορά. Με αφορμή τη βαριά ήττα του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία, τα ελληνικά ΜΜΕ, στην… ενσωματωμένη εκδοχή τους αφιερώνουν διθυραμβικά ρεπορτάζ και αναλύσεις για το αποτέλεσμα της κάλπης στη γειτονική χώρα.
Φυσικά, ο Ταγίπ Ερντογάν παραμένει στη… θέση του, και πολύ δύσκολα μπορεί να δει κανείς στο άμεσο μέλλον την αποσταθεροποίηση της εξουσίας του. Παρόλαυτά, ορισμένα ΜΜΕ και… πρόθυμοι αναλυτές στην Ελλάδα, δείχνουν να αναζητούν… ήττες του Ταγίπ Ερντογάν για να πανηγυρίσουν. Γιατί; Βρισκόμαστε σε πόλεμο; Μήπως… ψηφίσαμε εμείς στις εκλογές της Τουρκίας, και διεκδικούμε μερίδιο των ευσήμων για την ήττα των υποψηφίων του κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν;
Ή μήπως θεωρούμε, με βλακώδη αφέλεια, ότι οι πολιτικοί των κεμαλικών κομμάτων, όπως ο Εκρέμ Ιμάμογλου, θα τηρήσουν καλύτερη στάση έναντι της Ελλάδας, σε σχέση με τον Ταγίπ Ερντογάν;
Έχετε ακούσει την ακραία ρητορική Ιμάμογλου και λοιπόν κεμαλιστών για την Ελλάδα, που είναι περισσότερο ακραία και από τη ρητορική Ερντογάν;
Φυσικά, με μια μεγάλη, ιστορική και εξοργιστική διαφορά. Τις δυο δεκαετίες της απόλυτης ηγεμονίας του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία, δεν άνοιξε… ρουθούνι στις σχέσεις με την Ελλάδα. Ο “σουλτάνος” της εποχής μας περιορίζεται στα… λόγια. Στην ακραία ρητορική. Ενώ οι κεμαλιστές είναι εκείνοι επί ημερών των οποίων συνέβησαν όλες οι εθνικές τραγωδίες με θύμα τον Ελληνισμό. Από τον Αττίλα στην Κύπρο, μέχρι τον παραλίγο πόλεμο το 1987, μέχρι τα Ίμια το 1996 και τους νεκρούς ήρωες στην Κύπρου.
Τον χορό των πανηγυρισμών για την ήττα Ερντογάν σύρουν εκείνοι που μας τον παρουσίαζαν τα προηγούμενα χρόνια ως διεθνώς… απομονωμένο, την ώρα που διεύρυνε διαρκώς τη διεθνή επιρροή της Τουρκίας. Οι ίδιοι που αποθέωναν τον… Τουρκοφάγο Μενέντεζ, ο οποίος έχει καταντήσει σήμερα να είναι απόβλητος της πολιτικής ζωής της Ουάσινγκτον και περίπου… συνώνυμο της διαφθοράς για το αμερικανικό πολιτικό σύστημα.
Αυτά… Κατάντια…
Του Νίκου Φυλάγγελου
