Τόσο ανθρώπινη. Τόσο οικεία. Τόσο αξιοπρεπής.
Η ανακοίνωση για μια νόσο που ακόμη και το άκουσμα του ονόματός της προκαλεί τρόμο.
Με ηχόχρωμα γαλήνης. Με τη σταθερή και καθαρή φωνή να συνοδεύει όσα έλεγαν τα μάτια που κοιτούσαν την κάμερα.
Μόνη. Σε ένα παγκάκι στον κήπο. Μόνη απέναντι στον καρκίνο. Μόνη απέναντι σε εκείνους που διακινούσαν θεωρίες συνωμοσίας.
Από την πρώτη στιγμή που η ανθρωπότητα γνώρισε την Κέιτ Μίντλετον, κατάλαβε ότι η πριγκίπισσα του λαού, η Νταϊάνα των απλών ανθρώπων, βρήκε την αξιοπρεπή συνέχειά της.
Η πριγκίπισσα της Ουαλίας έδωσε στον καρκίνο πρόσωπο. Το δικό της. Το πρόσωπο μιας μαχήτριας, γυναίκας, μαμάς.
Στον επίλογο του μηνύματός της, απευθύνθηκε σε όσους άλλους πάσχουν από καρκίνο, για να τους διαβεβαιώσει ότι δεν είναι μόνοι.
Το ίδιο ισχύει και για εκείνη.
Φυσικά, και δεν είσαι μόνη πριγκίπισσα του λαού…
Της Κονδυλίας Ορτανσίου
