Γράφει ο Άρης Ραβανός
Λογικά, ο Αλέξης πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλά μετά απ’ όσα είδε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλούς που ανέδειξε επί των ημερών της προεδρίας του.
Πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλούς που στήριξε εις βάρος της εικόνας του κόμματός και κυρίως του εαυτού του.
Πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλούς που σήκωσε στις πλάτες του όταν οι ίδιοι με την στάση τους υπονόμευαν το κόμμα και την προσπάθεια που έκανε.
Πρέπει να έχει μετανιώσει γιατί επέλεξε να είναι συμβιβαστικός και ισορροπιστής.
Πρέπει να έχει μετανιώσει γιατί δεν άκουσε την εντολή των ψηφοφόρων που του έδωσαν 31,5% το 2019 για να αλλάξει πορεία το κόμμα.
Πρέπει να έχει μετανιώσει γιατί δεν τα άλλαξε όλα ακόμα και όταν το 99,5% των μελών του κόμματος τον εξέλεξε πρόεδρο.
Πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλούς στους οποίους έδωσε ευκαιρίες και δεν φάνηκαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης του.
Πρέπει να έχει μετανιώσει για πολλά και πολλούς. Ο κατάλογος είναι μεγάλος.
Αυτό που έγινε στο συνέδριο του κόμματος δεν τιμά πάρα πολλούς, και η αναφορά είναι για κεντρικά και επώνυμα στελέχη, που με τον τρόπο τους απαξίωσαν τον επί 15 χρόνια πρόεδρο του κόμματος και πρώην Πρωθυπουργό.
Τι θα ήταν πολλοί από αυτούς εάν δεν ήταν ο Αλ. Τσίπρας πρωθυπουργός και πρόεδρος; Προφανώς δεν θα είχαν την ίδια πορεία.
Ευθύνεται ο Αλ. Τσίπρας; Προφανώς ευθύνεται και για πολλά. Έκανε λάθη σε πρόσωπα και σε εκτιμήσεις για την πορεία των πραγμάτων. Δεν αξιολόγησε όπως έπρεπε ή είχε μια πολύ χαλαρή στάση σε πολλές υποθέσεις που έπρεπε να δείξει πυγμή αρχηγική.
Πολλές φορές έδινε την εντύπωση ενός προέδρου υπό επιτήρηση. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που, αντί να βλέπει τη μεγάλη εικόνα, εγκλωβιζόταν στο λαβύρινθο της κομματικής γραφειοκρατίας με ευθύνη και του ίδιου και των κεντρικών στελεχών.
Ουδείς είναι άμοιρος για ότι συνέβη στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο καθένας και η καθεμιά έχει ευθύνες. Αλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο.
Όχι όμως το ανάθεμα όλο στον Αλ. Τσίπρα, επειδή κάποιοι βολεύονται να συμβαίνει αυτό.
Η παρέμβαση του Αλ. Τσίπρα λέει πολλά για τα μελλούμενα και την σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά καλύτερα θα είναι να βάλουμε τον πρώην Πρωθυπουργό στο μεγάλο κάδρο της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης.
Θεωρώ ότι ήταν λάθος που δεν πήγε και να μιλήσει: να αναφερθεί στην διακυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, να πει αυτά που πιστεύει για την παρούσα κατάσταση στην Ελλάδα και να έκανε και μια ενωτική αναφορά και να έφευγε. Επραξε, όπως έπραξε και αυτό κρίνεται.
Από εκεί και πέρα, όμως ο Αλ. Τσίπρας που υπέστη αυτή την αποδοκιμασία στο συνέδριο με την απόρριψη της πρότασης, δεν σημαίνει ότι τελείωσε πολιτικά.
Επειδή ακούγονται πολλά, είναι εξαιρετικά δύσκολο ένας πολιτικός 50 ετών με συσσωρευμένη πολιτική εμπειρία και μάλιστα μέσα στο καμίνι του μνημονίου να τελειώσει πολιτικά.
Είναι σε πολιτική πλάνη όσοι το νομίζουν αυτό. Ο Αλ. Τσίπρας θα είναι παρών για όσους ξέρουν να διαβάζουν τα σημάδια και βέβαια με βάση τα όσα συζητάει στο παρασκήνιο.
Πως θα είναι παρών και με ποιο τρόπο; Αυτό θα φανεί στο άμεσο μέλλον και θα ανοίξει πολύ μεγάλη συζήτηση μετά τις ευρωεκλογές.
Υπομονή να υπάρχει.
