Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Εμφανίζεται ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και αρχίζουν οι συλλήψεις των μελών της Greek Mafia. Προφανώς και ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν κουβάλησε τους φακέλους από το σπίτι του στην αστυνομία. Τα στοιχεία για τις συλλήψεις υπήρχαν στην υπηρεσία εδώ και καιρό. Δεν συγκεντρώνονται μέσα σε λίγες ημέρες. Οπότε δημιουργείται εύλογα και αυτόματα το ερώτημα: Τι έκαναν οι προηγούμενοι; Και κυρίως ο τελευταίος υπουργός, ο κύριος Οικονόμου. Αποκλείεται να μην υπήρχαν τα στοιχεία επί των ημερών του. Θα μου πείτε ότι μπορεί να μην τα γνώριζε. Οπότε γίνεται όλο και χειρότερο…
Ο προκάτοχος του κ. Οικονόμου θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι έρευνες ξεκίνησαν επί των ημερών του. Αλλά ο κ. Οικονόμου; Πώς είναι δυνατόν να γίνεται μία δολοφονία και ο υπουργός των τριών ημερών, ο κ. Χρυσοχοΐδης, να κάνει συλλήψεις μελών της Greek Mafia; Αν επρόκειτο για συλλήψεις που σχετιζόντουσαν με την τελευταία δολοφονία του (και) ιδιοκτήτη πρατηρίου υγρών καυσίμων, τότε θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί για συλλήψεις εξπρές και με βάση μαρτυρίες κάποιου ουσιώδη μάρτυρα. Αλλά εδώ συζητάμε για παλιότερες υποθέσεις.
Υπάρχει πρόβλημα! Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή της κυβέρνησης σε θέματα ασφάλειας. Και είναι αλήθεια ότι ο κ. Χρυσοχοΐδης «το έχει». Κανονικά θα έπρεπε να είναι ισόβιος υπουργός δημόσιας τάξης!
Η υπόθεση της Greek Mafia, όμως, κρύβει περισσότερους «θησαυρούς» απ’ όσους θα μπορούσε να βρει ο Αλαντίν στη σπηλιά του Αλί Μπαμπά και των σαράντα κλεφτών. Μοιάζει σαν να έχει συσσωρευτεί σε αυτή την ιστορία η πείρα δεκαετιών του υπόκοσμου. Και το ερώτημα είναι πόσο βαθιά έχει διεισδύσει ο υπόκοσμος στο σύστημα και πόσο το έχει «διαφθείρει». Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα κρίνει πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι το έργο του κ. Χρυσοχοΐδη. Ο οποίος και ξεκινάει τη νέα του θητεία στο υπουργείο της Κατεχάκη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Στέλνοντας μήνυμα σε όλα τα μήκη και πλάτη ότι είναι αποφασισμένος να τελειώσει μια δουλειά που άφησε πριν καιρό στη μέση.
Η Αθήνα δεν θα είναι η ίδια χωρίς τα παιδιά με τα Καλάσνικοφ. Ναι, όλες οι χώρες έχουν θέματα Μαφίας. Αλλά δεν είναι και το πλέον συνηθισμένο πράγμα του κόσμου να αλληλοσκοτώνονται στη μέση του δρόμου. Τουλάχιστον όχι στο Βερολίνο ή στο Λονδίνο. Ούτε καν στην Κωνσταντινούπολη! Σε κάτι πόλεις του Μεξικό και στην Κολομβία συμβαίνουν τέτοια πράγματα και με τέτοια ένταση. Οπότε, Μιχάλη προχώρα. Τελείωσε αυτή τη δουλειά και μην αφήσεις κάποιον να σε σταματήσει! Μέχρι το τέλος!
