Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Βλέποντας τα τηλεοπτικά πλάνα και τις φωτογραφίες από την επίσκεψη Μπλίνκεν στο σπίτι του Κυριάκου στη Σούδα, δεν απέφυγα τον πειρασμό να επαναφέρω στη μνήμη μου λόγια και πράξεις παλιότερων εποχών που σήμερα φαντάζουν όχι μόνο ξεπερασμένες αλλά και τρομακτικές. Για παράδειγμα, ποιος θυμάται τι είχε υποστεί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης όταν έχτιζε εκείνο το σπίτι, στα δωμάτια και στις βεράντες του οποίου έκανε βόλτες προχθές ο Αμερικανός ΥΠΕΞ;
«Επτά καμπινέδες έχει η βίλλα του Μητσοτάκη» έγραφε τότε ο τεράστιος τίτλος της Αυριανής και όλη η Ελλάδα συζητούσε επί μήνες το «αίσχος» Μητσοτάκη να διαθέτει σπίτι με τόσες τουαλέτες και wc. Ελάχιστα χρόνια αργότερα βέβαια, η βίλλα της Εκάλης για τον Ανδρέα ήταν ένα απλό «κωλόσπιτο» στο οποίο δεν έπρεπε να δίνει κανείς πολιτική σημασία, στο κάτω-κάτω (έγραφε πάλι η Αυριανή) ένας πρώην ή νυν πρωθυπουργός δικαιούται να μένει σ’ ένα μεγάλο και πολυτελές σπίτι.
Τα γράφω διότι όλοι κάποια στιγμή της ζωής μας γίναμε καλοί αγωγοί του λαϊκισμού ή πέσαμε θύματά του, μέχρι να διαπιστώσουμε ότι μακριά από τον ορθολογισμό και τη μετριοπάθεια μόνο ζημιά ελοχεύει για όλους. Αυτό που σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό, το σπίτι του πρωθυπουργού στα Χανιά, κάποτε ήταν αιτία συκοφαντιών, εχθρότητας, διχασμού της κοινωνίας. Το ίδιο συμβαίνει και με πιο ουσιώδη πολιτικά θέματα σαν τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις.
Ο Μπλίνκεν, από τη βεράντα του σπιτιού του Κυριάκου κοίταζε απέναντι στην Αμερικάνικη βάση της Σούδας. Τι θα φωνάζαμε όλοι μαζί γι αυτό το πλάνο πριν δυο δεκαετίες; Ότι είναι ντροπή, αντί να έχουμε διώξει τις «βάσεις του θανάτου», να τις αποθαυμάζουμε μαζί με τους «φονιάδες των λαών», από τη βεράντα του πρωθυπουργικού σπιτιού. Σήμερα λέμε «ευτυχώς που υπάρχουν αυτές οι βάσεις» και παρακαλούμε τους «φονιάδες» να τις επεκτείνουν και να τις αναβαθμίσουν, διότι δίπλα στα δικά τους οφέλη υπάρχουν και τα δικά μας.
Κι εκεί που κάποτε κάναμε περικυκλώσεις των βάσεων και διαδηλώσεις για την ειρήνη και τον αφοπλισμό, σήμερα τσαντιζόμαστε που οι Αμερικανοί αργούν να μας δώσουν τα F-35 που μας έχουν υποσχεθεί. Για τα οποία F-35 παλιότερα θα λέγαμε ότι καθένα ισούται με τρία νοσοκομεία ή πέντε σχολεία. Είδατε πως αλλάζουν οι καιροί, οι αντιλήψεις, οι συσχετισμοί; Λογικό θα πείτε. Φυσικά, απλώς οι ηγεσίας και οι λαοί που έχουν μυαλό φροντίζουν να βρίσκονται κάθε φορά ένα βήμα πιο κοντά στο μέλλον και όχι δυο βήματα πιο βαθιά χωμένοι στο παρελθόν. Καθότι τότε, οι χώρες και οι λαοί δε ζουν χαμένες δεκαετίες…
