Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
H διαπίστωση ανήκει σε κορυφαίο μέλος της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας και διατυπώθηκε σε γεύμα σημαίνοντος οικονομικού παράγοντος της ναυτιλίας του τόπου, στο οποίο μετείχαν τρία μέλη της κυβερνήσεως, εξέχον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, τεχνοκράτες, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και άλλοι:«
Είμαστε πλέον σε μία νέα φάση της ελληνικής πολιτικής ζωής. Για πρώτη φορά γίνεται φανερό ότι όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από τον εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος ήταν η διαιρετική τομή του πολιτικού μας συστήματος, τόσο απελευθερώνονται δημιουργικές δυνάμεις της πατρίδας μας. Επιστρέφουμε σε αυτό που ήταν στα μάτια των ξένων ταυτισμένος ο Ελληνας στους προηγούμενους αιώνες: στο επιχειρείν. Οταν στον 19ο αιώνα αναφέρονταν στους Ελληνες στο εξωτερικό, εννοούσαν τους εμπόρους μας. Εννοούσαν τους καραβοκύρηδές μας, άλλως ειπείν τους εφοπλιστές. Έχοντας πλέον αφήσει για τα καλά τις συνέπειες του Εμφυλίου πίσω μας, οι Ελληνες αποστρεφόμαστε τη μιζέρια, την τεμπελιά και το άδικο. Η Αριστερά στην πατρίδα μας έζησε πολλά χρόνια μέσα σε αυτά. Κατασκεύαζε ένα άδικο για να υπάρξει. Τώρα αυτό δεν περνάει πια!».
Θα ανέφερα το όνομα του κορυφαίου μέλους της πανεπιστημιακής μας κοινότητας, το αξίζει με κεφαλαία, αν δεν φοβόμουν τις παρεξηγήσεις για το off the record. Θα το αποφύγω. Πίσω από τη διαπίστωση αυτή στοιχήθηκε εν μέρει μέλος της κυβερνήσεως, το οποίο υποστήριξε ότι το συμπαγές κομμάτι των Ελλήνων πολιτών που υποστηρίζει τη φιλελεύθερη προσέγγιση και δεν ταυτίζεται απολύτως με το ποσοστό της Ν.Δ. στις μέρες μας φθάνει και ξεπερνά το 40%. Με ένα ετερόκλητο μπλοκ απέναντι, το οποίο αμφισβητεί το σύστημα και φθάνει το 60%. Αλλά και αυτό το 40% θεωρήθηκε υψηλότατο σε σύγκριση με το παρελθόν από το μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας, και πράγματι είναι. Οπως εξίσου υψηλό είναι και το 30% που είναι ο σκληρός πυρήνας του αντισυστήματος και απορρίπτει ταυτότητες, εμβόλια κ.λπ.
Η έκπληξη στην πρωτότυπη αυτή ανάλυση ήρθε από τον υπουργό, ο οποίος στο τέλος της παρέμβασής του υποστήριξε ότι υπό προϋποθέσεις, αν επικρατήσει απολύτως χαλαρή ψήφος στις ευρωεκλογές, το ΚΚΕ (αν το θελήσει) μπορεί να σκαρφαλώσει στη δεύτερη θέση! Αφήνοντας πίσω του τον σπαρασσόμενο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Δεν εξεπλάγην. Μας το έδειξε και ο Πρωτούλης στις περιφερειακές εκλογές.
Αν υποχωρούν ο Εμφύλιος και οι ιστορικές εντάσεις διαρκείας που πυροδότησε στην πολιτική μας ζωή, υποχωρεί και ο φόβος. Και από την εξέλιξη αυτή δεν θα επωφεληθούν μόνο οι νικητές του Εμφυλίου που μεταπολιτευτικώς ήταν σταθερώς κοινωνική μειοψηφία στην πατρίδα μας. Θα επωφεληθούν και οι ηττημένοι. Δεν εξεπλάγην επίσης διότι, όπως μας ενημέρωσε ο αμφιτρύων, οι γενιές, σύμφωνα με τον στρατηγό Πετρέους, αλλάζουν πλέον κάθε τέσσερα και όχι κάθε τριάντα τέσσερα χρόνια. Αν δεν είναι ταμπού η αγορά και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια το 2023, προφανώς δεν είναι ταμπού και το ημισυστημικό ΚΚΕ που καταφέρνει να βρίσκει κώδικες ελάχιστης συνεννόησης με την κυβέρνηση για να εκδικηθεί την ανανεωτική Αριστερά για όσα υπέστη μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού το 1989 (χθες ήταν η επέτειος της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου).
Παράδειγμα, η πρόταση του ΚΚΕ για σύσταση εξεταστικής για τα Τέμπη αντί προανακριτικής, την οποία αποδέχτηκε η κυβέρνηση. Από την ώρα που ο γραμματέας του ΚΚΕ ανέβηκε στο βήμα του Κοινοβουλίου με γραβάτα, ακολουθώντας το παράδειγμα Φλωράκη, ο Εμφύλιος άρχισε να οδεύει προς το τέλος του. Φοβάμαι πως η αλλαγή αυτή, που τόσο εύγλωττα μας παρουσίασε το κορυφαίο μέλος της πανεπιστημιακής μας κοινότητας, δεν έχει γίνει απολύτως κατανοητή ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ (πρωτίστως από αυτόν) ούτε, όμως, και από τη Ν.Δ.
Το ότι δεν έχει γίνει από τον ΣΥΡΙΖΑ κατανοητή προκύπτει, πρώτον, από το περιεχόμενο του χθεσινού κειμένου 1.200 μελών της εσωκομματικής αντιπολιτεύσεως «Διέξοδος μόνο Αριστερά». Οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναλύουν τον κόσμο με το άδικο που κατασκευάζουν σε μια εποχή που, όπως σωστά παρατήρησε στο γεύμα το μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας, «η κλάψα και η μιζέρια απορρίπτονται από τον κόσμο». Αρνούνται να ταξιδέψουν με τους ανέμους της εποχής. Οι οποίοι καταδικάζουν ακόμα και αυτή τη λέξη «Αριστερά» πανευρωπαϊκώς.
Δεύτερον, από την υστερία που τους κατέλαβε μόλις ο νέος αρχηγός τους ανέφερε τη λέξη «κεφάλαιο» στον ΣΕΒ. Ψήφιζαν επί πέντε χρόνια τις βίβλους του νεοφιλευθερισμού, τα Μνημόνια, εκποίησαν δημόσια περιουσία, αλλά τώρα δυστροπούν στο άκουσμα της λέξεως «κεφάλαιο». Επιλέγουν τον παλαιό κόσμο και τα παλαιά ιδιώματα, γιατί νιώθουν πιο ασφαλείς μέσα στις παλαιές ξεπερασμένες αλήθειες τους. Διστάζουν να ομολογήσουν στον εαυτό τους ότι το πρόβλημά τους δεν είναι ο Κασσελάκης αλλά ο αθεράπευτος αριστερός συντηρητισμός τους. Ο αρτηριοσκλήρωσή τους. Οτι είναι πολλοί «γέροι» και «βετεράνοι» στην ιδεολογική διαπάλη για να μπορούν να αλλάξουν.
Την αλλαγή εποχής δεν την έχει καταλάβει όμως ούτε η Ν.Δ., η οποία εξακολουθεί να σφυροκοπά την Αριστερά με μακαρθικό τρόπο. Με ρητορεία 1960. Οπως οι ΗΠΑ συνέχισαν τον αντικομμουνισμό με τη Ρωσία, έτσι και η Ν.Δ. εμμένει στον αντισυριζαϊσμό την ώρα που το πολιτικό σύστημα είναι κυριολεκτικά κινούμενη άμμος. Της άρεσε το lifestyle του Κουτσούμπα γιατί δεν τον θεωρεί αντίπαλο, αλλά δεν της αρέσει το lifestyle Κασσελάκη και τον κτυπά με τρόπο που θυμίζει την εποχή Τσίπρα – Πολάκη. Κτυπά δηλαδή ένα σκιάχτρο και αυτή. Τώρα τής βγαίνει, αύριο όμως;
Το τέλος της επίδρασης του Εμφυλίου μπορεί, λοιπόν, να αποφέρει κέρδη στις δύο παρατάξεις που πρωταγωνίστησαν σε αυτόν, στη Δεξιά και στο ΚΚΕ, αλλά το μέλλον άδηλον. Για όλους. Αέρας είναι και πάνε μοιάζουν τα ποσοστά όπως καταγράφηκαν στις περιφερειακές εκλογές. Σκορπάνε στον αέρα όπως ό,τι απέμεινε από μία αποτέφρωση. Αν η παλαιά εξίσωση είναι λάθος, λάθος είναι και όλα τα μέρη της. Την ώρα που θα πάνε να την ξαναλύσουν, δεν θα μπορούν.
