Η σημερινή εκδοχή της μοναδικής υπερδύναμης που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, είναι βαθιά προβληματική. Απογοητευτική. Θλιβερή και μίζερη.
Ο ετοιμόρροπος Τζο Μπάιντεν πήρε τη σκυτάλη από τον παραβατικό Ντόναλντ Τραμπ, και αθροιστικά οι δυο τελευταίες θητείες στην Προεδρία των ΗΠΑ επιδεινώνουν την εικόνα της πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμης.
Όσα συμβαίνουν με επίκεντρο την Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν είναι εξόχως αποκαλυπτικά. Με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή να προκαλεί διεθνή ανησυχία, ο Τούρκος Πρόεδρος… κουνάει το δάχτυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη συλλογική Δύση. Και οι ΗΠΑ και η συλλογική Δύση τον ανέχονται.
Ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν βρέθηκε… παράκλητος στην Τουρκία, ο Ερντογάν αρνήθηκε να τον συναντήσει, και ο Τούρκος ομόλογός του είχε απαξιωτική συμπεριφορά απέναντί του. Για να μην θυμηθούμε και τη… συσκότιση στο αεροδρόμιο, όπου κανένας επίσημος δεν περίμενε για να υποδεχτεί τον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας.
Είναι δυνατόν μια υπερδύναμη, ακόμη και ξεθωριασμένη, να καταφεύγει σε παρακάλια προς έναν διεθνή παραβάτη και διαλυτικό στοιχείο για τη συνοχή της διεθνούς ασφάλειας, όπως είναι ο Ταγίπ Ερντογάν; Και όμως… είναι, για την Αμερική του Τζο Μπάιντεν και του Άντονι Μπλίνκεν.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
