Η φωτογραφία από την πρόσφατη Σύνοδο ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής Ένωσης στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, είναι ενοχλητικά και επίμονα… φωνασκούσα.
Ο Σαρλ Μισέλ και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, δυο από τους περισσότερο ελλειμματικούς ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης από τον πρόλογο της δημιουργίας της, δίπλα σε έναν… ετοιμόρροπο “πλανητάρχη”, ανήμπορο να εγγυηθεί τις φιλελεύθερες ιδέες του δυτικού πολιτισμού.
Ο Τζο Μπάιντεν συνιστά μέρος του υπαρξιακού προβλήματος από το οποίο νοσεί πλέον η συλλογική Δύση. Και η ατροφική γραφειοκρατία των Βρυξελλών, απογυμνωμένη από προωθητικές οραματικές στοχεύσεις, που θα μπορούσαν να ενώσουν και να εμπνεύσουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Όπως αποδείχτηκε από το ξεκίνημα της ουκρανικής τραγωδίας, η Ευρώπη μας δεν κατάφερε να σταθεί ως “αυτόνομος” παίκτης. Ως ανεξάρτητος πόλος δύναμης και συνδιαμορφωτής των εξελίξεων. Περιορίστηκε στον ατιμωτικό ρόλο του… παρακολουθήματος του Οβάλ Γραφείου.
Και όταν η σημερινή εκδοχή του Οβάλ Γραφείου ενσαρκώνεται από την ασθενική φιγούρα του Τζο Μπάιντεν, η κρίση της Ιστορίας καθίσταται αμείλικτη για όσους έχουν δικαίωμα υπογραφής και απόφασης για την κοινή ήπειρό μας.
Τη συναρπαστικότερη ήπειρο της ανθρωπότητας. Εδώ από όπου ταξίδεψαν στο διαρκές μέλλον οι περισσότερο φωτεινές ιδέες τις οποίες συνέθεσε η ανθρώπινη σκέψη.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
