Οι εμμονές δεν οδηγούν ποτέ σε θετικό αποτέλεσμα. Αντιθέτως, σχεδόν ποτέ δεν αποφεύγουν το ραντεβού με την τραγωδία.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και οι υπόλοιποι… καθαρόαιμοι του περιθωρίου στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτό ακριβώς. “Καθαρόαιμοι” αριστεροί, στο μυαλό τους, τουλάχιστον, η απήχηση των οποίων δεν υπερβαίνει το 3% του εκλογικού σώματος σε επίπεδο κοινωνικής αναφοράς, απήχησης και παρέμβασης. Χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα, θα είχαν παραμείνει στο περιθώριο.
Εκεί, στο περιθώριο, επιδιώκουν να επιστρέψουν και με την πολεμική που ασκούν στον Στέφανο Κασσελάκη, μια πολεμική αντίστοιχης της υπονόμευσης του Αλέξη Τσίπρα.
Η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει αναπόφευκτη. Υπό μια έννοια, θα έπρεπε να είναι και ευκταία, και για τις δυο πλευρές της σύγκρουσης. Η αριστερή πτέρυγα θα μείνει ανεξάρτητη, στη μακαριότητα του περιθωρίου του 3%. Και ο Στέφανος Κασσελάκης θα έχει την ευκαιρία να απευθυνθεί σε ευρύτερα κοινωνικά ακροατήρια, χωρίς τα βαρίδια της υπονόμευσης δίπλα του.
Του Νίκου Φυλάγγελου
