Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Δηλώνω εξ´ αρχής ότι σέβομαι απολύτως το καφενείο ως χώρο κοινωνικής συνάθροισης και πολιτικής. Εκεί, άλλωστε, εισάγεται ο πολίτης στο πεδίο παραγωγής πολιτικών θέσεων και αντιπαράθεσης. Στα καφενεία, στις ημέρες μας τα λέμε «καφέ», σφυρηλατείται η άποψη, δένει τ´ ατσάλι και διαμορφώνεται η προσωπικότητα των θαμώνων.
Πίνοντας έναν εσπρέσο από καλό χαρμάνι και με την ιδανική θερμοκρασία του νερού εκχύλισης, απολαμβάνεις τους σοβαρούς και τους «σοβαρούς» της πολιτικής ανάλυσης. Πόσο απολαυστικό να παρακολουθείς από κοντά, σε πρώτο χρόνο που λέμε, τη «γέννηση» ενός «Πρωθυπουργού».
Η πρόταση «κάνε με Πρωθυπουργό και σε μια ημέρα στα έχω λύσει όλα», που αναδεικνύει την προσωπικότητα του αγορητή, την δεινότητα του στον προφορικό λόγο και τον κάνει διακριτό και ξεχωριστό, πραγματώνεται σ´ ένα καφενείο. Είναι μια από τις κατακτήσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτέλεσμα της ελεύθερης συνάθροισης των ατόμων.
Καθώς παρακολουθούσα την πρώτη τηλεοπτική συνέντευξη του Προέδρου Κασσελάκη στον τηλεοπτικό σταθμό Star, δεν κρύβω ότι ένιωσα να φωνάζω «μέσα» μου «Αυτός είναι»! Έχει όλα τα φόντα να κυριαρχήσει στο απαιτητικό πεδίο της πολιτικής που παράγεται με τρόπο συναρπαστικό σ´ ένα καφενείο…
Χειμαρρώδης λόγος, καταιγιστικά επιχειρήματα, πολυβόλο προτάσεων, μηχανή παραγωγής λύσεων και φυσικά απαντήσεις σε όλα τα δύσκολα ζητήματα. Σε κάθε θεμα που έθετε η δημοσιογράφος Μ. Ζαχαρέα ο νέος Προεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απαριθμούσε προτάσεις, όπως ακριβώς, ένας «πρωθυπουργός» του προσφιλούς καφενείου.
Με τη φορά που έχει ο Στ. Κασσελάκης, φαντάζομαι ότι δεν θα αργήσει η στιγμή, που θα ζητούμε να επισπευστεί η ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών ώστε όσα προτείνει να εφαρμοστούν στην πράξη. Με τόσο Μητσοτάκη πια και την ορθολογική του διαχείριση, έχουμε μπουχτίσει σε κανονικότητα, που δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την Αριστερά, όπως έχει ειπωθεί παλαιότερα. Ορίστε, ήρθε η στιγμή να ξανά-ζήσουμε στιγμές του αριστερού ονείρου που θα προσφέρει πλέον ο Αριστερός Στέφανος.
Ευτυχώς, όλα αυτά βρίσκονται, απλώς, στη σφαίρα μιας αχαλίνωτης φαντασίας. Συνήλθα αμέσως, σκεπτόμενος την ανατριχίλα που διαπέρασε το κορμί σας. Δεν μπορώ να μη λάβω υπόψιν την πολύ σοβαρή προειδοποίηση του Προέδρου Αλέξη της «καρδιάς μας» ότι δεν θα μας αφήσουν να πλήξουμε. Και κάνουν τα πάντα οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ να μην εγκαταλειφθούμε στη μονοτονία της καθημερινότητας…
Όμως, να ναι καλά, εξακολουθούν να διαβάζουν λάθος την κοινωνία, η οποία και μπράβο της, συνεχίζει να πορεύεται στη σωστή κατεύθυνση. Ανατρέχω στις τρεις χθεσινές φρέσκες δημοσκοπήσεις και τις προσεγγίζω από την ανάποδη. Ενώ, λοιπόν, οι ερωτώμενοι απαντούν ότι η χώρα, με την σημερινή κυβέρνηση, δεν είναι στη σωστή κατεύθυνση, οι ίδιοι ακολουθούν ακριβώς την αντίθετη πορεία!
Η πλειονότητα αν και βλέπει τις αδυναμίες της κυβέρνησης, διαπιστώνει τις χαμηλές επιδόσεις, ζητεί ταχύτητα και βελτίωση παρ´ όλα αυτά δεν εγκαταλείπει τον Κ. Μητσοτάκη.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου είναι με άνεση θρίαμβος για τον Πρωθυπουργό αν σκεφτούμε τι έχει συμβεί στο πρώτο τρίμηνο της δεύτερης Διακυβέρνησης. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά προφανώς παράγουν ήχο από καμπαναριό και λειτουργούν ως προειδοποίηση προς το Μαξίμου.
Ας μην απορούμε για την κοινωνική συμπεριφορά. Εξηγείται εύκολα. Η ακραία περιπέτεια από τον ΣΥΡΙΖΑϊκο τυχοδιωκτισμό του 2015, έχει αναπτύξει τόσα αντισώματα στο πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας που σπεύδει να αγκαλιάζει σφιχτά τον Μητσοτάκη επειδή απλώς και μόνο βλέπει:
Τον Ν. Ανδρουλάκη αδύναμο να παραθέσει πειστικό λόγο και επεξεργασμένες προτάσεις κυβερνησιμότητας για την ενδεχόμενη εναλλαγή στην εξουσία και τον Στ. Κασσελάκη να…επιλύει όλα τα προβλήματα, σαν προπονημένος από καιρό στα αριστερά καφέ του Μαϊάμι!
Η σοβαρότητα δεν μας έχει εγκαταλείψει, ευτυχώς…
