Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
«Άντε και Πρωθυπουργός». Θα ήταν η επόμενη ευχή μετά το «σιδεροκέφαλος», αλλά ο Α. Τσίπρας δεν την απηύθυνε στον Στ. Κασσελάκη, όταν του παρέδωσε τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί άραγε; Δεν πιστεύει (;) στις ικανότητες του διαδόχου του, τις οποίες, στο μεταξύ, εκθείασε.
«Ο Κασσελάκης μαθαίνει γρήγορα. Δεν θα σας αφήσουμε να πλήξετε, όχι εγώ, ο ΣΥΡΙΖΑ», είπε ο απερχόμενος και επί μιάμιση ώρα παρέδιδε «το βαλιτσάκι με τους κωδικούς των πυρηνικών», του ΣΥΡΙΖΑ. Το είπε μάλλον με καμάρι, υπονοώντας τον εαυτό του. Του πήρε μόλις 6 μήνες. Παρ’ ολίγον να του μείνει η Ελλάδα στα χέρια, πληρώσαμε 100 δισ. ευρώ, τελικά έμαθε. Έμαθε πραγματικά ή μήπως κρατάει μια ακόμη ευκαιρία για το μέλλον;
Από χιούμορ πάμε περίφημα ως λαός, έτσι κι αλλιώς. Γιατί πρέπει να το χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ; «Θα με βλέπετε συχνά στη Βουλή», πρόσθεσε ο Τσίπρας, για να ρωτηθεί, στο τέλος, εάν θα πήγαινε στο ντέρμπι του ΠΑΟ με την ΑΕΚ.
Δουλειά τόσο-όσο το μεσημέρι, ξεκούραση το απόγευμα, μπάλα το βράδυ! Γλυκιά ζωή…
Καθώς ο νέος Πρόεδρος απομνημονεύει τους κωδικούς των ΣΥΡΙΖΑϊκών πυρηνικών, πρωτοπαλίκαρα της λεβεντογέννας Κρήτης σφάζονται στα πόδια του. Νικητής ο Πολάκης, χαμένος ο Σταθάκης. Νικητής ο κύριος 13-0 Νίκος Παππάς, τον οποίο εναγωνίως αναζητούσε ο Πρόεδρος το βράδυ της Κυριακής στις πρώτες επινίκιες δηλώσεις του, στην είσοδο των γραφείων της Κουμουνδούρου. Τέτοια συντροφική έξαψη που έφτασε στο σημείο ο δαφνοστεφανωμένος νικητής να σηκώσει το κεφάλι και με το λαιμό ψηλά να ψάχνει τον καταδικασμένο του Ειδικού Δικαστηρίου, μήπως κι έχει βγει σε κάποιο παράθυρο.
«Νίκο, που είσαι Νίκο;»!
Του όφειλε μεγάλο μέρος των 23 μονάδων της διαφοράς που κατέκτησε από την ηττηθείσα Ε. Αχτσιόγλου.
Από δίπλα, 5-6 νεολαίοι Κασσελάκη φώναζαν ρυθμικά «Στέφανε άλλαξε τα όλα». Αυτό ακριβώς που κάτι άλλοι συνομίληκοί τους απηύθυναν, πριν από 14 χρόνια, στον ΓΑΠ ο οποίος ερχόταν καβαλάρης στην εξουσία. Ούτε το ΠΑΣΟΚ άλλαξε, ούτε η Κυβέρνηση, η κοινωνία εννοείται καθόλου. Βυθίστηκε στα μνημόνια και ο Γιώργος Παπανδρέου κάτω από την Ιστορία…
Να ξεκινήσει ο Στέφανος, να τα αλλάξει όλα, με τον Νίκο Παππά, τον Π. Πολάκη, τον Ναύαρχο Αποστολάκη δίπλα του, κομματάκι δύσκολο. Άσε που, όπως φαίνεται, ο Τσίπρας θα τον εξετάζει τακτικά στους κωδικούς των ΣΥΡΙΖΑϊκών πυρηνικών.
Ο Στ. Κασσελάκης, νέα συσκευασία ΣΥΡΙΖΑ, με τα ίδια, παλιά συστατικά. Και κυρίως η ομοιότητα στα χαρακτηριστικά που μοιράζονται με τον Α. Τσίπρα. Σύμφωνοι, ο παλιός παράγωγος του κομματικού σωλήνα. Ο νέος αρχηγός, δημιούργημα της παρακίνησης εκείνων που αντιλαμβάνονται την κοινωνία ως πειραματικό σωλήνα. Πέραν της φυσιογνωμίας, η μεγάλη διαφορά: Ο ένας δεν ήξερε να μιλά αγγλικά, ο σημερινός ξέρει άριστα.
Ο προηγούμενος με την κνίτικη απέχθεια για τη μόρφωση και την προσπάθεια για αριστεία, ο σημερινός, εάν είναι εξακριβωμένα και αληθή τα βιογραφικά του στοιχεία, υπόδειγμα αριστείας. Και οι δυο εξαιρετικοί στην άγνοια των βασικών της πολιτικής, με τον περισσότερο δυνατό αμοραλισμό, με την αναγκαία έπαρση, τη δυνατότητα να πλησιάζουν τον άγνωστο απέναντι τους και να δίνουν την εντύπωση της οικειότητας και με μεγάλο εύρος σκηνικής παρουσίας.
Ο νέος αρχηγός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πει τίποτε έως σήμερα που να προσεγγίζει το καινούργιο. Μόνο τετριμμένες κοινοτοπίες, γενικόλογα αδιάφορα ευχολόγια, ανέξοδα λόγια του αέρα. Και μόνον υποσχέσεις.
Αυτό «αγόρασαν» οι ψηφοφόροι του από τον Κασσελάκη. Την υπόσχεση ότι μπορεί «να νικήσει τον Μητσοτάκη». Αυτό είχε «πουλήσει» εξαιρετικά και ο Τσίπρας πριν από μια δεκαετία. Ότι θα σκίσει τα μνημόνια, θα χαρίσει χρέη, θα κάνει το άσπρο μαύρο. Δεν το έκανε, γιατί δεν θα γινόταν. Ήταν όμως το «παραμύθι» που ζητούσε να ακούσει μέρος της κοινωνίας.
Αντιστοίχως σήμερα είναι η ελπίδα της επιστροφής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Δεν θα γινόταν με την Αχτσιόγλου. Έπεισε και έψησε ο Κασσελάκης…
Μπορεί να γίνει; Στη ζωή τίποτε δεν μπορείς να αποκλείσεις. Τα γεγονότα, όπως είπε ο ριζοσπάστης αριστερός παίκτης Τσίπρας, καθορίζουν την πραγματικότητα. Εάν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του αποτυγχάνουν στα της καθημερινότητας, εάν το Κράτος δεν βελτιωθεί όπως έπεισε ο Μητσοτάκης ότι μπορεί να το πετύχει και αν προστεθούν κι άλλα «δεν», γιατί να μην γίνει έρμαιο η κοινωνία ενός Κασσελάκη που θα κυκλοφορεί και θα τάζει ανέξοδα; Όπως έκανε ο προκάτοχός του στα δικά του νιάτα.
Υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνει Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ!
Στην πολιτική σωστό είναι ποτέ να μη λέμε «ποτέ»…
