Η μεγάλη, άβολη και… ανομολόγητη αλήθεια της εσωκομματικής μάχης του ΣΥΡΙΖΑ, στο σκέλος της υποψηφιότητας της Έφης Αχτσιόγλου, αφορούσε την προνομιακή σχέση της άλλοτε προστατευόμενης του Γιώργου Κατρούγκαλου και του Ευκλείδη Τσακαλώτου, με αυτό που περιγράφεται ως “σύστημα”. Ως “συμφέροντα”.
Αυτό το σύστημα είχε “επενδύσει” στην Έφη Αχτσιόγλου, προκειμένου να διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα. Γι’ αυτό και το ίδιο σύστημα πολέμησε και υπονόμευσε τον πρώην πρωθυπουργό την εποχή της διακυβέρνησής του.
Η “επένδυση” δεν βγήκε, λόγω του… τυφώνα Κασσελάκη, που ήρθε να επιβεβαιώσει ότι οι πολίτες ακολουθούν πρόσωπα από τα οποία μπορούν να εμπνευστούν. Η Έφη Αχτσιόγλου δεν έπεισε, σε κανένα σημείο της προεκλογικής αναμέτρησης ότι “το έχει”. Ότι διαθέτει ηγετική στόφα. Ότι μπορεί να γίνει μια γυναίκα που θα γκρεμίσει γυάλινες οροφές.
Η εικόνα της επιδεινώθηκε με τις αυτοκαταστροφικές επιλογές της τελευταίας εβδομάδας, μετά από αντίστοιχα αυτοκαταστροφικές εισηγήσεις του επιτελείου της. Η κακομοιριά της εικόνας του βίντεο με το οποίο διέψευδε ότι υπονόμευε τον Αλέξη Τσίπρα, η κατηγορία ότι με το να την προσφωνούν με το μικρό όνομά της… τη μειώνουν, η αλαζονεία με την οποία απαξίωσε την επιλογή των πολιτών να ψηφίσουν Κασσαλάκη στον πρώτο γύρο.
Μετά από μια τόσο βαριά ήττα, η Ιστορία της προσφέρει την ευκαιρία να είναι ειλικρινής με τον εαυτό της. Να αναγνωρίσει τα λάθη της καθώς και όσους (όσες)… την πήραν στο λαιμό τους με τις εισηγήσεις τους.
Θα έχει λυτρωτική διάσταση για την ψυχολογία της.
Του Νίκου Φυλάγγελου
