Η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη λειτουργεί ως σημείο καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν και μετά…
Ο νεαρός πολιτικός, τον οποίο προώθησε στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας, έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι είναι κάτι το τελείως διαφορετικό από την παρέα του… περιθωρίου, που εκφράζουν οι δογματικοί “Αριστεροί” του 3%, με την Έφη Αχτσιόγλου και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να είναι οι πολιτικοί εκφραστές του συγκεκριμένου ρεύματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προ Τσίπρα και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά Τσίπρα, θα έχουν την κοινή αναφορά της μειοψηφίας. Της περιθωριακής μειοψηφίας. Ένα κόμμα που δεν θα μπορεί να κατανοήσει, πόσο μάλλον να εκφράσει πλατιές κοινωνικές ανησυχίες, προβληματισμούς, αγωνίες, προτεραιότητες.
Η Έφη Αχτσιόγλου συνδέεται με τον νόμο Κατρούγκαλου και την άγρια φορολόγηση της μεσαίας τάξης από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, προτάσσει ανησυχίες περί… ταυτότητας φύλου, σε μια φτωχοποιημένη από την εθνική καταστροφή των Μνημονίων κοινωνία, και δέχτηκε να αυτοχαρακτηρίζεται… βουλεύτρια, προσβάλλοντας το γυναικείο κίνημα και το αίτημα ισότιμου πρωταγωνιστικού ρόλου για τις γυναίκες σήμερα και αύριο.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, εγκλωβισμένος στις εμμονές του αλλά και τα… παράδοξα της διαδρομής του, ένας “μαρξιστής” που σπούδασε σε “συστημικά” Πανεπιστήμια και έγινε… δίδυμο με τον Γιάννη Στουρνάρα, προτού “πετσοκόψει” τον κορμό της ελληνικής κοινωνίας με την άγρια φορολόγηση την εποχή που ήταν Υπουργός Οικονομικών. Τους μη προνομιούχους Έλληνες.
Απέναντι σε αυτό το… περιθώριο αποξένωσης, ο Στέφανος Κασσελάκης παίζει χωρίς αντίπαλο. Ακόμη κι αν ηττηθεί, το δίδυμο Αχτσιόγλου-Τσακαλώτου θα κρατήσει τη… σφραγίδα, ενός κόμματος… τσέπης. Η κοινωνία, οι πολίτες-ψηφοφόροι θα… χαιρετήσουν.
Του Νίκου Φυλάγγελου
