Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Οι εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ διεξάγονται μέχρι αυτή τη στιγμή σε εντελώς υποτονικό κλίμα και δεν καταφέρνουν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον της κοινωνίας.
Ωστόσο, ακόμη και με το 17% που έλαβε η Αριστερά στις εκλογές αποτελεί αυτή τη στιγμή την αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας. Πόσο μάλλον που το ΠΑΣΟΚ μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει δείγματα γραφής που να αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία της στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Στο πλαίσιο αυτό, το πρόσωπο που θα ηγηθεί της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο μέλλον προφανώς και έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Τα πρόσωπα τα οποία διεκδικούσαν μέχρι προχθές την αρχηγία του κόμματος ήταν τα αναμενόμενα. Πάντοτε ύστερα από μια μεγάλη ήττα ένας χώρος έχει την ανάγκη να κοιτάξει εντός. Και πάντοτε ο αρχηγός που ακολουθεί και εκλέγεται, στα μεγάλα αστικά κόμματα τουλάχιστον, είναι το ακριβώς αντίθετο του αποχωρήσαντος. Ο Σημίτης ήταν το αντίθετο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν το αντίθετο του Αντώνη Σαμαρά και του Κώστα Καραμανλή. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος το αντίθετο του Γιώργου Παπανδρέου. Ο ίδιος ο Τσίπρας, σε βάθος χρόνου, απεδείχθη το ακριβώς αντίθετο του Αλέκου Αλαβάνου. Στο πλαίσιο αυτό, η Εφη Αχτσιόγλου, η οποία με τα μέχρι στιγμής δεδομένα θεωρείται η επικρατέστερη νικήτρια των εσωκομματικών εκλογών, κάνει μια προβλέψιμη, ήπια καμπάνια: επιχειρεί με υπονοούμενα να αναδείξει το γεγονός ότι θα είναι το αντίθετο του Τσίπρα. Η λογική απέναντι στο συναίσθημα. Το έδειξε και με τη συνέντευξη στον Δημήτρη Δανίκα – θαρρώ τη δεύτερη στο συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης μετά τις εκλογές. Η αποστροφή του λόγου της, ότι θα κυβερνήσει το κόμμα «με δομές και όχι με φιλίες και με παρέες» άπαξ και εκλεγεί, στην πραγματικότητα στον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό στοχεύει. Ασχέτως αν οι φιλίες και οι παρέες ήταν αυτές που στον δρόμο εκτόξευσαν τον μικρό ΣΥΡΙΖΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση και μετά στην κυβέρνηση.
«Εργοδηγός ή βασιλέας, ζητιάνος ή πρωθυπουργός, χωρίς την πίστη της παρέας καθένας μένει ορφανός» λέει στα «Παιδιά των Δρόμων» η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Η διατύπωση της Εφης απέπνεε μια θατσερική σκληράδα που ίσως έχει ανάγκη τελικώς το «σκορποχώρι ΣΥΡΙΖΑ». Εχοντας στο πλευρό της τον Νίκο Μαραντζίδη, το τελευταίο βιβλίο του οποίου για τον Στάλιν και την ιστορία του ΚΚΕ μεταξύ 1919-1956 («Στη σκιά του Στάλιν», εκδόσεις Αλεξάνδρεια) κοσμεί τις προθήκες των βιβλιοπωλείων, η κυρία Αχτσιόγλου κάνει μια αριστερή καμπάνια επιστροφής στις ρίζες, σε μοντέρνα συσκευασία. Κάτι που ενισχύεται από το απενοχοποιημένο look της – καμία σχέση με τα ταγάρια.
Τα πράγματα μέχρι προχθές ήταν προδιαγεγραμμένα. Οι βασικοί αντίπαλοί της, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Νίκος Παππάς, παρά το γεγονός ότι έχουν ισχυρές αναφορές στο κόμμα (ειδικά ο δεύτερος), είναι προφανές ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν, όσο κι αν το θέλουν, την πολιτική απάντηση για το αύριο.
Η υποψηφιότητα Τσακαλώτου είναι μια περιττή υποψηφιότητα, καθώς καλύπτεται στην πραγματικότητα από το περίγραμμα της υποψηφιότητας Αχτσιόγλου, ενώ η υποψηφιότητα του Νίκου Παππά έχει στόχο να συσπειρώσει το κόμμα γύρω από το πρόσωπό του, ούτως ώστε την επόμενη μέρα η νέα αρχηγός να μην είναι ανεξέλεγκτη. Οσο για τον Σωκράτη Φάμελλο; Σοβαρός, αλλά είναι ο «δεξιός» του ΣΥΡΙΖΑ, μολονότι προερχόμενος από το ΚΚΕ Εσωτερικού. Για τον Δήμο Θεσσαλονίκης υποστηρίζει στο παρασκήνιο (συμπλέοντας άθελά του με ισχυρότατο διαπλεκόμενο) την υποψηφιότητα του -προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ συνεργάτη του Ευάγγελου Βενιζέλου- Στέλιου Αγγελούδη και όχι την υποψηφιότητα Πέγκα, που υποστηρίζει το κόμμα.
Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, με τη βοήθεια του Παύλου Πολάκη, ο οποίος, σύμφωνα με κρυφές μετρήσεις, εκφράζει τον σκληρό πυρήνα της βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, έχει κάνει την εμφάνισή της μια υποψηφιότητα «μπαλαντέρ», που μπορεί σε μεγάλο βαθμό να ανακατέψει τα πράγματα τόσο στη σειρά κατάταξης των υποψηφίων όσο και στα προβαδίσματα.
Πρόκειται για την υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος ήταν υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας τους αποδήμους. Πρόκειται για έναν γοητευτικό νεαρό με συγκροτημένο πολιτικό λόγο, πατριωτικές θέσεις στα εθνικά θέματα (12 μίλια), ο οποίος, έχοντας κάνει πολιτικό γάμο με τον ΛΟΑΤΚΙ σύντροφό του, θα είναι ο πρώτος που θα διεκδικήσει την αρχηγία πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα – ο πρώτος φανερά ΛΟΑΤΚΙ (κρυφοί μπορεί να υπάρχουν πολλοί). Ο πρώτος ΛΟΑΤΚΙ υποψήφιος πολιτικός αρχηγός, λοιπόν. Κάτι τέτοιο για τον συντηρητικό χώρο και τη συντηρητική παράταξη προφανώς και είναι αδιάφορο, καθώς θα προκαλούσε σε αυτές τις εποχές τεράστιες συγκρούσεις ταυτότητας (η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. τρέμει την ώρα που θα κληθεί να ψηφίσει τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών), ωστόσο με τους αξιακούς κώδικες της Αριστεράς ο Κασσελάκης είναι εντελώς συμβατός. Και, έχοντας ήδη εξασφαλίσει, όπως λέγεται στο παρασκήνιο, τις υπογραφές 30 μελών της Κεντρικής Επιτροπής, θα επιχειρήσει να διεκδικήσει την αρχηγία, αλλά και να αναζωογονήσει τη διαδικασία, διεκδικώντας από την Αχτσιόγλου το μονοπώλιο της φρεσκάδας στην υποψηφιότητα. Προφανώς θα είναι και μια πολύ ενδιαφέρουσα εκλογή εν τέλει. Η κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολη και δεν εντυπωσιάζεται από φαντεζί υποψηφιότητες και από «μπαλαντέρ» της τελευταίας στιγμής. Ωστόσο, είναι έτσι τα πράγματα διαμορφωμένα ώστε η υποψηφιότητα Κασσελάκη μπορεί να προκαλέσει εσωτερικές ανατροπές στους διαμορφωμένους συσχετισμούς και να δημιουργήσει εκπλήξεις.
Οχι βεβαίως σε σημείο που να διεκδικήσει την αρχηγία -θα ήταν επιπόλαιο να το ισχυριστεί κανείς με τα ισχύοντα δεδομένα, καθώς η Αχτσιόγλου είναι το βασικό φαβορί-, αλλά πάντως σε σημείο που τα ιμπέριουμ να μη θεωρούνται κατοχυρωμένα. Η υποψηφιότητα Κασσελάκη, όπως μαθαίνουμε, θα ανακοινωθεί από την Κρήτη. Με μπαλοθιές. Θα παρακολουθήσουμε προσεκτικά την εξέλιξη και θα σας μεταφέρουμε την εικόνα. Το ενδιαφέρον μας δεν αφορά τα πρόσωπα, αλλά το προς τα πού θα κινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι, με βάση το Σύνταγμα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα στην πορεία του διαλόγου για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλο πράγμα για την αντιπολίτευση να ψηφίσει με αστερίσκους συμφωνία που επιχειρούν να προωθήσουν οι σύμμαχοι μεταξύ Αθηνών και Αγκυρας στο παρασκήνιο και άλλο πράγμα να διαφωνήσει δυναμικά. Τυχόν προσχώρηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο μέτωπο των σκεπτικιστών για τα οφέλη που έχει η Ελλάδα από την Ατλαντική Συμμαχία θα αλλάξει εντελώς και την πολιτική ατμόσφαιρα στην πατρίδα μας. Οι σύμμαχοι… «συνέθλιψαν» τον κύριο Τσίπρα (για να μην έχει η Ν.Δ. δικαιολογίες για να κλείσει τη συμφωνία), αλλά τον προστάτεψαν κιόλας, καθώς δεν θα υποχρεωθεί μετά τις Πρέσπες να βάλει και δεύτερη υπογραφή σε μεγάλη εθνική υποχώρηση.
Οι διάδοχοι του κυρίου Τσίπρα δεν έχουν καμία δέσμευση να πράξουν οτιδήποτε όσο βρίσκονται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Οπως δεν είχε και ο κύριος Μητσοτάκης, όταν αμφισβήτησε με πρόταση μομφής τις Πρέσπες, για να τις εφαρμόζει σήμερα κανονικά και με τον νόμο. Οι εξελίξεις στην αντιπολίτευση, λοιπόν, έχουν τεράστιο ενδιαφέρον συνδεόμενες και συναρτώμενες με τις εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα. Η εφημερίδα μας θα προσέξει πάρα πολύ τις θέσεις που θα αναλάβουν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου οι υποψήφιοι αρχηγοί για αυτά τα μείζονα ζητήματα και θα επανέλθει. Οπως είχε προσέξει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ως υποψήφιος αρχηγός, είχε ταχθεί υπέρ ενός νέου «Ελσίνκι», θέση που εξακολουθεί να τον δεσμεύει μέχρι σήμερα. Και ίσως διευκολύνει τον κύριο Μητσοτάκη στο μέλλον.
