Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Η πραγματικότητα αποδεικνύεται, τελικά, ο ουσιαστικά δύσκολος αντίπαλος για την Κυβέρνηση. Σκληρή, αδυσώπητη κερδίζει στα σημεία και στις εντυπώσεις.
Ξανά μπροστά σε μεγάλες πυρκαγιές. Οι Θεσσαλονικείς εισπνέουν τον καπνό από την Αλεξανδρούπολη. Η Αθήνα σκεπασμένη από τη μαυρίλα του Ασπρόπυργου και από χθες το απόγευμα της Πάρνηθας που κινδυνεύει με όλεθρο όπως και το 2007.
Το σύστημα καταβάλλει τιτάνιες προσπάθειες να διασώσει πρώτα απ’ όλα τη Ζωή. Δεν μπορεί, εκ των πραγμάτων, όταν το δάσος γίνεται κρησφύγετο μεταναστών που οι εγκληματίες διακινητές, έμποροι ανθρώπων, έβαλαν παράνομα στην Ελλάδα.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά δεν έγινε κατορθωτή η έγκαιρη αντιμετώπιση. Πήραν έκταση οι φωτιές, εκ των συνθηκών, που επικρατούν στον τόπο ανάφλεξης. Άλλωστε, συμβαίνει το ίδιο σε καλύτερα οργανωμένα κράτη, με πυρκαγιές που κατακαίουν, επί εβδομάδες ολόκληρες, ανθρώπους και φύση, από άκρη σε άκρη, σε αχανείς εκτάσεις.
Ο αγώνας για την κατάσβεση αποδεικνύεται άνισος με πρόσφατο παράδειγμα τη βιβλική καταστροφή στη Λαχάινα της Χαβάης, όπου κάηκε ολόκληρη πόλη. Κατανοούμε λοιπόν ότι αυτό το θηρίο είναι λαίμαργο και άγριο. Το ξέρουμε.
Όπως ξέρουμε, το έχουμε πια εμπεδώσει, αλλά δεν είναι αρκετό. Ζούμε στο πετσί μας ότι το Κράτος χρειάζεται επειγόντως ανασυγκρότηση. Τώρα. Συμφωνεί άλλωστε η πλειοψηφία των πολιτών. Με το αποτέλεσμα δύο εκλογών ανέθεσε τη δουλειά στον Κ. Μητσοτάκη. Περιμένει, ωστόσο, δύο μήνες και δράση δεν έχει δει ακόμη. Κάτι που γεννά μουρμούρα, δυσαρέσκεια, απογοήτευση…
Η απουσία ισχυρής Αντιπολίτευσης προφανώς δεν ωφελεί την Κυβέρνηση, όπως αφελώς εκτίμησαν ορισμένοι. Απεναντίας χωρίς σοβαρό αντίπαλο αναδεικνύονται ευκολότερα οι αδυναμίες κι οι ελλείψεις κρατικού μηχανισμού και Κυβέρνησης, που στην Ελλάδα ταυτίζονται.
Αδυναμίες λειτουργικές στο Κράτος, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του επιφορτισμένου ανθρώπινου δυναμικού.
Ταυτοχρόνως, ορατή η έλλειψη αυτοπεποίθησης στην Κυβέρνηση. Σε σημείο που να επιτρέπει ακόμη και να διερωτηθεί κανείς εάν πράγματι έχει την ειλικρινή διάθεση ο Πρωθυπουργός να προχωρήσει στις απόλυτα απαραίτητες Μεταρρυθμίσεις στο Κράτος.
Στην Ευρώπη παίρνει άριστα ο Κ. Μητσοτάκης, σύμφωνοι. Στην Ελλάδα, όμως, κινδυνεύει από την καθημερινότητα. Έως στιγμής αποδεικνύεται ισχυρότερη και νικήτρια. Δικαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι παρά τους εκλογικούς του θριάμβους ο Πρωθυπουργός θα έχει απέναντι του την πραγματικότητα και την απαιτητική σε πρωτοβουλίες αλλαγών κοινή γνώμη, που θα υποκαθιστά, σε μεγάλο βαθμό, την Αντιπολίτευση.
Οι δυνάμεις της πυρκαγιάς πολύ πιο ισχυρές από τις δυνατότητες των Υπηρεσιών. Όχι για να συμβιβαστούμε με τη…μοίρα μας, ούτε για να σκεπαστούν πολιτικές ευθύνες. Να συζητήσουμε σοβαρά, μια φορά έστω σοβαρά, αναφορικώς με όσα πρέπει να αλλάξουν ως προς την οργάνωση του Κράτους, σε όλα τα επίπεδα.
Το πρέπων θα ήταν να προϋπάρξει συμφωνία και συναίνεση. Κάτι εξίσου δύσκολο και ενδεχομένως ακατόρθωτο για το πολιτικό σύστημα. Αν και ήρθε η ώρα να μας εκπλήξει και να το καταφέρει.
Σε κάθε περίπτωση, την ευθύνη διακυβέρνησης φέρει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτή καλείται να πάρει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. Ακόμη κι αν διατυπώσει άρνηση η Αντιπολίτευση.
Οι πολίτες πλειοψηφικά βλέπουν μπροστά τους τον Μητσοτάκη. Κοινή πεποίθηση είναι ότι δεν περισσεύει χρόνος. Κάθε λεπτό που χάνεται αποβαίνει εις βάρος όλων.
Δεν έχει δικαίωμα στην αποτυχία η Κυβέρνηση…
