Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Σύντομες παρατηρήσεις για τη συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της UEFA κύριο Τζέφεριν και για τη συνάντησή του με τους τέσσερις προέδρους των ελληνικών ΠΑΕ με αντικείμενο τον χουλιγκανισμό.
Πρώτη παρατήρηση: Ο Σλοβένος πρόεδρος της UEFA σχολίασε ότι το πρόβλημα δεν είναι «μόνο ελληνικό αλλά πανευρωπαϊκό» και κατονόμασε ως χώρες που το αντιμετωπίζουν τη Σκανδιναβία, την Τουρκία και την Πορτογαλία. Η λέξη «Κροατία» δεν βγήκε από τα χείλη του. Περιέργως μόνο για όσους αγνοούν το παρασκήνιο της εκλογής του. Με δυο λόγια: Κροάτες δολοφόνησαν Ελληνες, αλλά ο πρόεδρος της UEFA ήρθε να μας πει ότι το πρόβλημα είναι ελληνικό, τουρκικό, πορτογαλικό και σκανδιναβικό!
Δεύτερη παρατήρηση: Περιέργως η λέξη «Κροατία» δεν βγήκε από τα χείλη ούτε του Ελληνα πρωθυπουργού.
Εκτός ο Αρης
Τρίτη παρατήρηση: Η σύσκεψη, που έγινε με αφορμή τη δολοφονία φιλάθλου της ΑΕΚ (το όνομα της οποίας επίσης δεν τόλμησε να προφέρει ο πρωθυπουργός – αν το θύμα ήταν άλλης ομάδας, θα είχε πάει στην κηδεία και θα είχε καταθέσει στεφάνι), δεν έγινε εν κενώ.
Είχε προηγηθεί μια ολόκληρη χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας πρόεδροι ποδοσφαιρικών ομάδων έβαλλαν με ένταση κατά της ίδιας της κυβέρνησης χαρακτηρίζοντάς τη δημοσίως «ανίκανη» να παρέμβει σε θέματα διαιτησίας, ενώ σε μια περίπτωση έξω από ένα προπονητικό κέντρο ο πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας υπαινίχθηκε ακόμα και την αντικατάσταση του πρωθυπουργού από το αξίωμά του. Είχε προηγηθεί επίσης η δολοφονία του νεαρού Αρειανού Αλκη Καμπανού στη Θεσσαλονίκη. Χωρίς μάλιστα να προσκληθεί εκπρόσωπος της ΠΑΕ Αρης στη σύσκεψη αυτή!
Οταν ο κύριος Μητσοτάκης, λοιπόν, μιλούσε για «το αβυσσαλέο μίσος κατά των αντιπάλων» έχοντας μπροστά του τους προέδρους, αλήθεια, σε ποιους αναφερόταν; Οταν σε κάποιες στιγμές αποδέκτης του μίσους δεν ήταν μόνο οι αντίπαλοι, αλλά και ο ίδιος προσωπικά;
Τέταρτη παρατήρηση, συνδεόμενη με την αμέσως προηγούμενη: Οταν ο πρωθυπουργός κατήγγειλε αμέσως μετά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο της UEFA στοιχεία του ποινικού υποκόσμου ή του περιθωρίου τα οποία κινούνται μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, είχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του; Διότι εκατομμύρια φίλαθλοι είχαν και μάλιστα πρόσφατα παραδείγματα. Τα οποία ήλπιζαν ότι ο πρωθυπουργός θα έθετε στους συνομιλητές του, τουλάχιστον πίσω από τις κλειστές πόρτες.
Πέμπτη παρατήρηση: Προς τι η εμμονή στη χρήση των απαλών νομικώς όρων «οπαδική βία» και «εγκληματικές συμμορίες»; Γιατί δεν γίνεται χρήση του όρου «εγκληματική οργάνωση»; Μήπως γιατί οι εγκληματικές οργανώσεις έχουν και αρχηγούς που πρέπει να ψάξει να βρει η Αστυνομία; (Εντάξει, ένα αστείο κάναμε.)
Ούτε κουβέντα για ναζί
Εκτη παρατήρηση: Γιατί δεν έγινε από τον πρωθυπουργό καμία αναφορά στον ναζιστικό χαρακτήρα που φέρει ο σύνδεσμος των οπαδών από την Κροατία και περιορίστηκε σε μια αναφορά στα «δήθεν πολιτικά χαρακτηριστικά» που έχουν γεγονότα, τα οποία, όπως είπε ο κύριος Μητσοτάκης, μεταμφιέζονται σε αθλητικά; Αλλες φορές θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του ο ναζισμός. Τώρα γιατί δεν το άλειψε;
Καταλήγω. Ας μην κρυβόμαστε: Ο κύριος Μητσοτάκης κάθισε προχθές το τραπέζι του Μεγάρου Μαξίμου (στο οποίο δεν τους έβαλε από την κυρία είσοδο αλλά από την πίσω πόρτα!) με τέσσερις προέδρους ποδοσφαιρικών ομάδων (τρεις συν έναν εκπρόσωπο) οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης. Τρεις εξ αυτών έχουν στην ιδιοκτησία τους κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας. Πρόκειται για πρόσωπα με επιρροή. Κάθισε απέναντί τους και παρέλαβε υπομνήματα μία εβδομάδα μετά τον θάνατο ενός φιλάθλου, στα οποία, όπως φάνηκε από την ανάγνωση δύο εξ αυτών, αυτό που τους ενδιέφερε ήταν κυρίως ο… έλεγχος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας (ΕΠΟ), όλα όσα συμβαίνουν γύρω από τη διαιτησία και τελευταία στην κατάταξη του ενδιαφέροντος τους ήταν τα ζητήματα της ποδοσφαιρικής βίας.
Στα υπομνήματα αυτά δεν υπήρχε καμία έκφραση λύπης για την απώλεια ανθρώπινης ζωής από τους ξένους χούλιγκαν, ελπίζω να εκφράστηκε ιδιωτικώς μέσα στη σύσκεψη. Είμαι σίγουρος ότι με την ανάθεση της αρμοδιότητας της φύλαξης των γηπέδων στην ελληνική Αστυνομία θα υπήρξε και έκφραση χαράς εκ μέρους τους για το γεγονός ότι απαλλάσσονται από τα έξοδα για τους σεκιούριτι.
Εάν λοιπόν συγκαλούνται συσκέψεις και γίνονται δηλώσεις ύστερα από δολοφονικές επιθέσεις οπαδών μέσα σε ελληνικό έδαφος προκειμένου να ενοχοποιηθούν οι ελληνικές ομάδες και να τιμωρηθούν στο μέλλον με αποκλεισμό από διεθνείς ποδοσφαιρικές οργανώσεις (χωρίς να τολμά κανείς να μπει σε πιο βαθιά νερά), η σύσκεψη αυτή θα αποδειχθεί στο μέλλον με την πρώτη ευκαιρία ότι ήταν μια τεράστια φούσκα. Ισως και μια ωραία… εξυπηρέτηση.
Διότι από τη στιγμή που αναλαμβάνει η Αστυνομία τη φύλαξη των γηπέδων, γιατί να καταδικάζονται ομάδες, οι οπαδοί των οποίων προκαλούν επεισόδια, με αφαίρεση βαθμών ή με την επιβολή τιμωρίας να παίζουν σε άδειο γήπεδο ή ακόμη και σε άλλη έδρα τους ποδοσφαιρικούς τους αγώνες; Θα ήταν έξοχα αν η σκηνοθεσία δεν είχε γίνει αντιληπτή από εκατομμύρια πολίτες. Προσοχή, όχι φιλάθλους, όχι οπαδούς. Πολίτες! Οι οποίοι αντικρίζουν κάθε μέρα μπροστά τους μία Ελλάδα που δεν τολμά. Μία Ελλάδα της πίσω πόρτας.
