Γράφει ο Τάσος Παππάς
Και ξαφνικά, από το πουθενά είχαμε μια εξέλιξη στο ουκρανικό ζήτημα που ξάφνιασε τους πάντες. «Μια λύση θα μπορούσε να είναι η παραχώρηση εδαφών στη Ρωσία», ώστε να πάρει η Ουκρανία ως αντάλλαγμα μια θέση μέλους στη Συμμαχία. Αυτό πρότεινε, στη διάρκεια εκδήλωσης σε πόλη της Νορβηγίας, ο εκτελών χρέη διευθυντή του γραφείου του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ, Στιάν Γένσεν. Βόμβα – και μάλιστα διασποράς.
Προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Κιέβου. Με ανάρτησή του στο Twitter, ο σύμβουλος του Ζελένσκι, Μιχαΐλο Ποντόλιακ, έκανε λόγο για γελοία πρόταση: «Αυτό σημαίνει σκόπιμη επιλογή της ήττας της δημοκρατίας, ενθάρρυνση ενός παγκόσμιου εγκληματία, διατήρηση του ρωσικού καθεστώτος, καταστροφή του διεθνούς δικαίου και μεταβίβαση του πολέμου σε άλλες γενιές. Εξάλλου, γιατί η Ρωσία να εγκαταλείψει οικειοθελώς τις προκλήσεις, τα υβρίδια και την παραδοσιακή συμπεριφορά χωρίς να χάσει;»
Η Ρωσία έχει καταλάβει την Κριμαία από το 2014, ενώ το 2022 ανακήρυξε εδάφη της το Ντονέτσκ, το Λουχάνσκ, τη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια, απόφαση που έχει απορρίψει το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου. Το Κίεβο έχει ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες αντεπίθεσή (χωρίς θεαματικά αποτελέσματα, όπως παραδέχονται ακόμη και οι Αμερικανοί ειδικοί), προσπαθώντας να ανακαταλάβει τα εδάφη αυτά. Ποιες ήταν οι πρώτες αντιδράσεις της Ρωσίας; Ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιχαήλ Γκαλούζιν δήλωσε στο TASS ότι η διευθέτηση της σύγκρουσης απαιτεί την επιβεβαίωση των θεμελιωδών αρχών της κυριαρχίας της Ουκρανίας – το ουδέτερο, εκτός ΝΑΤΟ και μη πυρηνικό καθεστώς της. Πέραν αυτού, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είναι απαραίτητο «να αναγνωριστούν τα νέα εδαφικά δεδομένα».
Δηλαδή και εκτός ΝΑΤΟ η Ουκρανία και με απώλεια εδαφών. Πολύ βολικό. Και συνέχισε: «Να διασφαλιστεί η αποστρατιωτικοποίηση και η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, τα δικαιώματα των ρωσόφωνων πολιτών και των εθνικών μειονοτήτων της σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο». Διεθνές δίκαιο; Κακόγουστο ανέκδοτο, ιδιαίτερα όταν το επικαλούνται και εκείνοι που το καταπατούν. Ο δε αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, πλειοδότησε (αυτό κάνει συστηματικά). Υποστήριξε ότι αν η Ουκρανία συμφωνήσει να παραχωρήσει εδάφη για να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, τότε θα πρέπει να εγκαταλείψει ακόμη και το Κίεβο! Με άλλα λόγια, βάλτε τώρα που γυρίζει και ό,τι κάτσει.
Κατά τον Χάιντεγκερ, αυτό που έχει σημασία είναι το «ορθώς ερωτάν». Οπότε ας δοκιμάσουμε: Ηταν μια άστοχη δήλωση ενός υψηλόβαθμου αξιωματούχου του ΝΑΤΟ; Γίνονται τέτοιου τύπου παρεμβάσεις για τόσο σημαντικά ζητήματα χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση; Μήπως πρόκειται για μια σκόπιμη κίνηση για να βολιδοσκοπήσει τις διαθέσεις των αντιμαχόμενων μερών; Συμφωνούν όλοι οι εμπλεκόμενοι Δυτικοί;
Ποιον συμφέρει και ποιον όχι η παράταση της πολεμικής σύγκρουσης; Υπάρχει περίπτωση η σημερινή ηγεσία της Ουκρανίας να δεχτεί; Είναι στρατηγικός στόχος του Ζελένσκι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, αλλά με ακρωτηριασμό της χώρας του; Αυτοί που θα βάλουν την υπογραφή τους σε μια συμφωνία με αυτό το περιεχόμενο θα μπορέσουν να σταθούν στην πολιτική σκηνή; Θα κουβαλούν τη ρετσινιά της προδοσίας διά βίου.
Από την άλλη πλευρά είναι εφικτός στόχος η στρατιωτική συντριβή της Ρωσίας, η ταπείνωση του Πούτιν και ο εξοστρακισμός του, όπως είχε δηλώσει πριν από καιρό ο Μπάιντεν, για να τον διαψεύσουν εκ των υστέρων οι συνεργάτες του; Ως πότε μπορεί η Ουκρανία να αντέξει την αιμορραγία; Χάνονται άνθρωποι, καταστρέφονται υποδομές, η ανοικοδόμηση της χώρας θα πάρει χρόνο. Μπορεί ο Πούτιν να συναινέσει; Η αιτία, υποτίθεται, για την εισβολή στην Ουκρανία ήταν η περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Θα αλλάξει γραμμή γιατί θα θεωρήσει ότι είναι αρκετά τα εδαφικά ανταλλάγματα που θα πάρει; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι ο Ρώσος ηγέτης, σαλπίζοντας τώρα νικηφόρα υποχώρηση, θα εγκαταλείψει και τα επεκτατικά σχέδιά του;
Ανάγωγα
Αφού δεν υπάρχει αντίπαλος ικανός να μας απειλήσει, ας τσακωθούμε μεταξύ μας. Αυτή η λογική φαίνεται να κυριαρχεί στα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που θέλουν να εκτεθούν στις εκλογές για τις περιφέρειες και τους δήμους. Γι’ αυτό και τα πολλά αντάρτικα. «Πυρ στην Αλαμάνα και φωτιά στο Γοργοπόταμο» θα μπορούσαν να τραγουδούν, αν ήταν στη …λάθος πλευρά της Ιστορίας.
