Γράφει η Κατερίνα Γαλανού
Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία που κοντράρει την πραγματικότητα, το θέατρο μιας δήθεν σύγκρουσης με τα μεγάλα συμφέροντα και το διευθυντήριο των Βρυξελλών, είναι ο κοινός τρόπος των άκρων, που απεχθάνονται το επιχειρείν, την ελεύθερη οικονομία και που όταν βρεθούν στην εξουσία, τσακίζουν την παραγωγική μεσαία τάξη, η οποία στο τέλος πληρώνει το μάρμαρο των αλλοπρόσαλλων πολιτικών.
Οι μονομερείς αποφάσεις της ακροδεξιάς πρωθυπουργού της Ιταλίας για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών και το σχέδιο για επιβολή πλαφόν στα εισιτήρια των αεροπορικών εταιρειών, προκάλεσαν την ελεύθερη πτώση στο χρηματιστήριο στο Μιλάνο και τριγμούς στην πολιτική σκηνή της χώρας αλλά και αναπόφευκτους συνειρμούς για τις πρακτικές του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ και την πρόσφατη προεκλογική στρατηγική του.
Η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι σκηνοθετεί μια σύγκρουση στο εσωτερικό αλλά και με τις Βρυξέλλες προκειμένου να συγκαλύψει την πολιτική και διαχειριστική αδυναμία της, να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις και να υλοποιήσει τους στόχους που συνδέονται με τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης.
Με τον ίδιο τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να καλύψει την απουσία ενός στοιχειωδώς σοβαρού οικονομικού σχεδίου και μιας εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης, επέστρεφε προεκλογικά στην προ δεκαετίας ρητορική του, όταν έκρουε τις θύρες της εξουσίας το 2015.
Υποσχόμενος το 2023 ξανά εθνικοποιήσεις τραπεζών, κρατικοποίηση της ΔΕΗ, φορολόγηση των διυλιστηρίων και πλαφόν στα κέρδη των εταιριών ενέργειας.
Ενδιαμέσως των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δημαγωγώντας ρωτούσε τους εκλογείς στην Εύβοια: «Έχει κανείς από εσάς κανένα διυλιστήριο, έχει κανένας από εσάς καμία εταιρεία ενέργειας και φοβάστε μήπως σας φορολογήσουμε; Αυτοί που φοβούνται ότι θα τους φορολογήσουμε δικαίως φοβούνται…Λέμε ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στην αισχροκέρδεια, πρέπει να φορολογηθούν οι πλούσιοι και όχι να λεηλατούνται οι μεσαίοι και οι φτωχοί με τους έμμεσους φόρους».
Αντίστοιχα η Τζόρτζια Μελόνι επαίρεται για τον «ηρωϊσμό» της, να λάβει εκείνη προσωπικά την απόφαση για την επιβολή της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες.
Αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για τη βλάβη στην αξιοπιστία της Ιταλίας απέναντι στις χρηματαγορές.
Πιστεύει πως με αυτό τον τρόπο διευρύνει την πολιτική απήχηση στο κοινό, που έλκεται από τη μέγιστη πλάνη, μιας δήθεν αντισυστημικής μάχης με τους πλουσίους και ισχυρούς προς όφελος των φτωχών και των μεσαίων.
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση Μελόνι αποτυγχάνει να διασφαλίσει ότι η Ιταλία θα αξιοποιήσει τα 191,5 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Μέχρι τον Ιούνιο είχε απορροφήσει μόλις 23 δισ. ευρώ, ενώ μέχρι τα τέλη του μήνα η Ρώμη πρέπει να καταθέσει στις Βρυξέλλες την πρότασή της για μερική αναθεώρηση του Σχεδίου για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Έμπρακτη ομολογία αποτυχίας που θα στερήσει με μαθηματική ακρίβεια από την Ιταλία πολύτιμους ευρωπαϊκούς πόρους. Αποτυχία η οποία χρειάζεται ένα προπέτασμα αντισυστημικού καπνού για να κρυφτεί.
