Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Νίκησε τον Παπανδρέου και τον Λοβέρδο, επειδή ο πρώτος θύμιζε στην κομματική βάση «οικεία κακά» και ο δεύτερος είχε την… εύνοια του Μητσοτάκη.
Η προτίμηση της κομματική βάσης στον Νίκο Ανδρουλάκη, παρά τα εμφανώς περιορισμένα προσόντα του-σε σχέση με τον πρώην Πρωθυπουργό- είχε συγκεκριμένο κίνητρο.
Την ανάκτηση των ιδρυτικών αντιδεξιών χαρακτηριστικών του κόμματος και τη λειτουργική επανένταξη στη Δημοκρατική Παράταξη -από την οποία το απομάκρυνε ο ρόλος ουράς του Σαμαρά, το 2012.
Ωστόσο με τον Ανδρουλάκη επικεφαλής, στην πράξη το ΠΑΣΟΚ έγινε απλώς μέρος της στρατηγικής Μητσοτάκη -και των οικονομικών και μιντιακών χορηγών του – για «στρατηγική ήττα» του Τσίπρα.
Χωρίς ιδιαίτερο όφελος. Φάνηκε στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, όταν με τον ΣΥΡΙΖΑ δραματικά αποδυναμωμένο από τις εκλογές του Μαΐου, έμεινε μακριά από το «ισχυρό διψήφιο ποσοστό».
Μετεκλογικά οι παλαιές εκτιμήσεις πολιτικών παρατηρητών για συμπληρωματικό ρόλο προς τη ΝΔ του Μητσοτάκη, επιβεβαιώνονται σε δυο τουλάχιστον μέτωπα.
-Στην Αυτοδιοίκηση, το ΠΑΣΟΚ απορρίπτοντας τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, εξυπηρετεί την κυβερνητική στρατηγική να μείνει «γαλάζιος» ο χάρτης.
Στην Αττική έκανε τη σωστή κίνηση με την υποστήριξη του Γιάννη Σγουρού. Αλλά αποφεύγοντας κάθε συζήτηση για δημοκρατική σύμπραξη στους μεγάλους ΟΤΑ, την περιορίζει.
Μαζί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μπορούν- το κάθε κόμμα ξεχωριστά, όχι.
Η εσωτερική δικαιολογία ότι επιδιώκει να «βγει το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα, μέσω των ΟΤΑ», όταν δεν είναι παιδαριώδης, είναι κατώτερη των περιστάσεων. Αλλά προέχουν.
-Στις υποκλοπές, ο Ανδρουλάκης συνεχίζει τη στάση που υιοθέτησε εξ αρχής. Περισσότερο από την παρακολούθησή του από την ΕΥΠ, προτάσσει το Predator που έμεινε στις απόπειρες.
Όταν στο debate του Μαΐου ο Μητσοτάκης ενώπιόν του δήλωσε ότι η παρακολούθηση από την αντικατασκοπεία, «δεν είχε σχέση με εθνικό θέμα», ο Ανδρουλάκης άφησε να αιωρείται ότι, κατά συνέπεια, είχε σχέση με τους υπολοίπους λόγους που νομιμοποιούν την ΕΥΠ να παρακολουθεί -«νομίμως».
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ καταθέτοντας στη Βουλή την έκθεση Μενουδάκου για τις απόπειρες παγίδευσης του με το Predator, είπε «να σταματήσουν να κρύβονται από τις πραγματικές τους ευθύνες, ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες».
Ακόμη πιο ορθά, ζήτησε να λογοδοτήσουν όσοι «επέτρεψαν σκόπιμα να κυλιστεί η δημόσια ζωή στο βούρκο» για να «κρύψουν τις βαρύτατες ευθύνες τους».
Ωστόσο πάλι δεν εξήγησε γιατί δεν έσπευσε στην ΕΥΠ ως αρχηγός κόμματος να ζητήσει εξηγήσεις για την περίπτωσή του.
Ούτε γιατί δεν υπέβαλε ποτέ μυνήσεις με ονοματεπώνυμα: τουλάχιστον στους ομολογημένα εμπλεκομένους, Κοντολέων και Δημητριάδη.
Σε δυο κρίσιμες υποθέσεις- ΟΤΑ και υποκλοπές- που θα μπορούσαν να κάνουν τον Μητσοτάκη χαλκομανία, ο Ανδρουλάκης τον αντιμετωπίζει με, συνδυαζόμενους, κατευνασμούς.
