Γράφει η Κατερίνα Γαλανού
Στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της προχθεσινής συζήτησης που έγινε για τις νέες μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές στη χώρα, οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης πλειοδότησαν σε βολές κατά της διαχείρισης της κυβέρνησης και σε προτάσεις για το πως η Ελλάδα θα γίνει μια κουκίδα παράδεισου μέσα στην κόλαση της κλιματικής κρίσης που εξαϋλώνει εκατομμύρια εκτάρια στον Καναδά, στη Ρωσία και σε άλλα, θηριώδη σε μέγεθος και μέσα πυρόσβεσης κράτη.
Η διαπίστωση περί «κατάρρευσης του επιτελικού κράτους του Μητσοτάκη», που χρησιμοποιήθηκε σε διάφορους τόνους και με διαφορετικά λεκτικά, έχει καταστεί μια αντιπολιτευτική… εθιμοτυπία για τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, την Ελληνική Λύση και τώρα, γίνεται μανιέρα και για τους νεοεισελθέντες στη Βουλή. Αποτιμώντας την παρουσία των προέδρων των κομμάτων.
Για τον πρωθυπουργό η εξεύρεση ενός κοινού τόπου με τους συνομιλητές του, ήταν πορεία ανάποδα σε μονόδρομο, και την έκανε με μαεστρία και προσεκτικές μανούβρες. Στις απλουστεύσεις που ακούστηκαν και εντός του κοινοβουλίου ο πρωθυπουργός απάντησε με μια προτροπή.
Όποιος πολιτικός αρχηγός επιθυμεί την ώρα της μάχης, να βρεθεί στο Συντονιστικό Κέντρο της Πολιτικής Προστασίας. Να δει ζωντανά την επιχειρησιακή πραγματικότητα. Να δει ποιες είναι οι προκλήσεις της στιγμής, πώς λειτουργεί ο συντονισμός, πώς παίρνονται οι πληροφορίες, πώς δίνονται οι εντολές, να ακούσει τις παράλληλες επικοινωνίες όταν η αστυνομία και το λιμενικό απομακρύνουν από τον κίνδυνο ανήμπορους και τρομαγμένους ανθρώπους.
Όταν δασοπυροσβέστες και πυροσβέστες λιώνουν και οι χειριστές των ιπτάμενων μέσων παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους. Η προτροπή Μητσοτάκη δεν επιδίωκε να παγιδεύσει τους αντιπάλους του αλλά να μοιραστεί μαζί τους μια βαρύτιμη και σκληρή γνώση που απέκτησε και ο ίδιος τα τελευταία 24ωρα. Να αποκτήσουν ένα μέτρο για τη γιγάντια, εξαντλητική και επικίνδυνη προσπάθεια που γίνεται μερόνυχτα χωρίς ανάσα. Να δουν και εκείνοι «πόσο πραγματικά δύσκολο είναι να χειρίζεσαι μια μεγάλη πυρκαγιά στις πραγματικές συνθήκες… τι σημαίνει αυτή η επιχείρηση πραγματικά στο πεδίο» και κυρίως «πόσα πράγματα μπορούν να πάνε στραβά» ανά πάσα στιγμή.
Στο πεδίο και σε μια τέτοια στιγμή χάθηκαν οι δυο χειριστές του Canadair. Επίλεκτα στελέχη του επιτελικού κράτους. Στην ουσιαστική και βαθύτερη έννοια του. Γιατί η καρδιά του επιτελικού κράτους δεν βρίσκεται στο Μαξίμου όπως η αντιπολίτευση με υστεροβουλία διατείνεται για προφανείς λόγους. Χτυπάει στο Συντονιστικό της Πολιτικής Προστασίας, στην Πυροσβεστική, στην αστυνομία, στο λιμενικό, στις Ένοπλες Δυνάμεις (όπου ανήκαν οι δυο πιλότοι) στους εθελοντές, στους απλούς πολίτες που σπεύδουν όπου χρειαστεί βοήθεια.
Στις χιλιάδες ανθρώπων που παλεύουν στις οριακές στιγμές να μην καταρρεύσει η χώρα και η κοινωνία και δίνουν ενίοτε εκτός από την ικμάδα τους και την τη ζωή τους. Αυτές οι δυο απώλειες είναι τα αληθινά πλήγματα στο επιτελικό κράτος. Όχι οι κουβέντες του Κουτσούμπα και του Βελόπουλου και τα κάρβουνα που κουβάλησαν ακτιβιστές της δεκάρας στο κατώφλι της Πολιτικής Προστασίας το βράδυ της Δευτέρας
