Γράφει ο Άρης Πορτοσάλτε
Την Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015 οι τράπεζες στην Ελλάδα δεν λειτούργησαν. Είχαν επιβληθεί τα capital controls προκειμένου να περιοριστεί η ολική κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, μετά την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Τσίπρα-Καμμένου με υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη να διενεργήσει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν η κορύφωση της τυχοδιωκτικής τακτικής του αριστερού λαϊκισμού που οδηγούσε την πατρίδα στον όλεθρο!
Την Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023, ο Α. Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτηση από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας υποστεί πανωλεθρία σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.
Οκτώ χρόνια μετά, η Ελλάδα πορεύεται πλέον στον δρόμο της κανονικότητας, της σταθερότητας, της δημιουργικής προσπάθειας και της αποκατάστασης της ευημερίας, με τους πολίτες της να έχουν εμπιστευθεί την διακυβέρνηση δεύτερη φορά στον Κ. Μητσοτάκη.
Η παραίτηση του Α. Τσίπρα λογικά δεν πρέπει να σημαίνει και την αποχώρηση του από την πολιτική. Είναι νέος ακόμη για να αποσυρθεί οριστικά. Θα παρακολουθεί ή ενδεχομένως να καθοδηγεί παρασκηνιακά το επόμενο πρόσωπο που θα ηγηθεί του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε, φυσικά, μπορεί να αποκλειστεί η επιστροφή του, σαν σωτήρα, με κάποιο άλλο κομματικό σχήμα. Όταν ο ίδιος ξεκαθαρίσει το πολιτικό του στίγμα και προς ποια κατεύθυνση θα ήθελε να κινηθεί, πιθανώς να γίνουν αντιληπτές και οι μελλοντικές του προθέσεις.
Πάντως, η απόφαση του άφησε σύξυλους τους συντρόφους του στην Κουμουνδούρου και τους οπαδούς του. Μάλλον λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα υπέθεσαν την απόφαση του. Από το βράδυ της δεύτερης ολέθριας για τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογικής Κυριακής (25/6) η κομματική «γραμμή» διακινούσε την υποτιθέμενη παράδοση της Αριστεράς που συνηθίζει να συζητά σε μακρά συνεδριακή διαδικασία τις αιτίες της ήττας και να λαμβάνει (συντροφικά!) τις αποφάσεις της.
Κάτι σαν την απλή αναλογική που τη θεωρούσαν μέρος του γενετικού υλικού της Αριστεράς μέχρι που ο ηγέτης την μεταχειρίστηκε σαν παγίδα που εξερράγη στα χέρια του. Με αυτές κι αυτές τις υπερβολές, επί τρεις ημέρες συζητούσαν τη διαφωνία τους για τον χρόνο διεξαγωγής του συνεδρίου, δεδομένου ότι μεσολαβεί το καλοκαίρι που η Αριστερά τρέχει για τα μπάνια της! Τα αστεία τελείωσαν χθες, όταν (τους) ήρθε κατακέφαλα η κεραμίδα Τσίπρα…
Για την αστική αντίληψη και τα κόμματα της φιλελεύθερης Δημοκρατίας η ανακοίνωση Τσίπρα θα έπρεπε να έχει γίνει από τη νύχτα της Κυριακής. Έτσι συνηθίζεται άλλωστε τόσο στη Ν. Δημοκρατία όσο και στο ΠΑΣΟΚ. Μετά τους ιστορικούς ηγέτες και ιδρυτές των κομμάτων αυτών, θα πουν οι γνώστες. Σωστά.
Θα μπορούσε, συνεπώς, να θεωρηθεί ιστορικός ηγέτης ή ακόμη και ιδρυτής του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ, ο Α. Τσίπρας; Υπήρξε στιγμή, προεκλογικά, που ο ίδιος φλέρταρε με την ιδέα, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τους Φλωράκη και Κύρκο. Σημείωνε πως εκείνοι δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ κι ας είχαν μικρότερα, εννοούσε, εκλογικά αποτελέσματα. Επίσης, σε ερώτηση του Σ. Θεοδωράκη είχε απαντήσει πως ήττα με έξι μονάδες διαφορά σημαίνει παραίτηση. Σκέψου, με 24 μονάδες…
Για τον πολιτικό που οι οπαδοί και κι συνεργάτες του τον έβλεπαν σαν «Μεσσία» της Αριστεράς, η παραίτηση του ήταν μια ιδέα, ένα ενδεχόμενο αδιανόητο. Ούτε να το φανταστούν δεν θα τολμούσαν. Με συνθήκες προσωπολατρίας η πολιτική ορφάνια δείχνει σκληρή…
Ο Τσίπρας κλείνει άραγε οριστικά την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς και του λαϊκισμού της; Για τον λαϊκισμό ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Η ιδεολογική ηγεμονία, μάλλον έχει υποχωρήσει αισθητά, σίγουρα έχει μείνει εκτός των τάσεων της μόδας.
Ίσως, με αφορμή την παραίτηση Τσίπρα, η ονομαζόμενη αριστερή διανόηση αδράξει πια κουράγιο και θάρρος και αρθρώσει άποψη δημόσια. Να αξιολογήσει και εκείνη χωρίς τον φόβο μιας εκδικητικής τιμωρίας, τον νεαρό καταληψία που γοήτευσε το πλήθος και ως γητευτής έφτασε μέχρι την Πρωθυπουργία.
Για τα προσόντα, τις ικανότητες και τα προσόντα του ο Α. Τσίπρας έχει υμνηθεί από πολλούς. Επαναλαμβάνεται βαρετά, εάν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς το άστρο του Τσίπρα. Προσωπικά, μετά την πρώτη ήττα του το 2019, σημείωνα πως η μετέπειτα πολιτική του καριέρα θα είχε πιθανότητες συνέχειας, μόνο με νέο κόμμα ή με απαλλαγμένο από ιδεοληψίες (;) ΣΥΡΙΖΑ που θα πλησίαζε προς την κανονικότητα.
Όμως, δεν πλησίασε προς στην κανονικότητα ο Τσίπρας. Μάλλον απομακρύνθηκε ακόμη περισσότερο. Κινήθηκε αντισυστημικά, παρ´ ότι είχε διατελέσει Πρωθυπουργός. Αποδείκνυε ότι δεν έμαθε τίποτε αλλά και πως δεν ήθελε να μάθει. Πορευόταν προς την πανωλεθρία του που ήρθε μετά από τέσσερα χρόνια απραξίας και τεμπελιάς. Όχι τίποτε άλλο, αλλά άφηνε εκτεθειμένους και κάποιους φίλους του, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πόνταραν υπέρ της κίνησης του προς την Κεντροαριστερά…
Κάποιος, κάποια θα εκλεγεί στην Προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, μετά από εσωκομματικές εκλογές. Ευχή (μου) για το πρόσωπο που θα ηγηθεί του κόμματος της αξ. Αντιπολίτευσης είναι να έχει αποβάλλει την τοξικότητα, τον διχαστικό λόγο και την εχθροπάθεια που ΠΟΤΕ έως σήμερα δεν καταδίκασε ο Α. Τσίπρας! ΠΟΤΕ!
Αυτό θα θυμάμαι από αυτόν…
