Η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου στην Ελλάδα, θα κληθεί να διαχειριστεί το παρόν και το μέλλον του τόπου, σε εξαιρετικά δυσμενές διεθνές περιβάλλον.
Η οικονομική κρίση που διατρέχει οριζόντια τον πλανήτη, από την αμερικανική οικονομία μέχρι τη γερμανική, οδηγεί τις μεγάλες δυνάμεις σε άγαρμπες επιλογές. Το τίμημα, όπως παραδοσιακά συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το πληρώνουν οι… μικροί.
Στα της ηπείρου μας, η επιστροφή της λιτότητας για τους ευρωπαϊκούς λαούς, δρομολογείται με υπογραφή Γερμανίας. Και πάλι, όπως πριν από 15 χρόνια, στις απαρχές της διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ξεκίνησε με την κατάρρευση της Lehman Brothers, και οδήγησε στα εθνοκτόνα για την ελληνική κοινωνία Μνημόνια.
Το Βερολίνο και οι δορυφόροι του δρομολογούν ήδη σκληρούς δημοσιονομικούς κανόνες, με αυστηρή τήρηση στόχων. Με την ανάγκη πρωτογενών πλεονασμάτων και την υποχρέωση δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Για μια κοινωνία σαν την ελληνική, η οποία δεν έχει προλάβει να ανακάμψει, μετά την εθνική καταστροφή και τη φτωχοποίηση που προκάλεσαν τα Μνημόνια, η εξέλιξη έχει δραματικά ανησυχητικό αποτύπωμα.
Χωρίς επιδόματα, με την αισχροκέρδεια στην αγορά να καλπάζει, και τον εφιάλτη των πλειστηριασμών λόγω των στεγαστικών δανείων να επανακάμπτει, το μωσαϊκό θυμίζει τέλεια καταιγίδα.
Και φυσικά, δεν περιμένει κανείς από τους Όλαφ Σολτς, Αναλένα Μπέρμποκ και Κρίστιαν Λίντνερ να δείξουν… κατανόηση.
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
