Η εθνική τραγωδία των Μνημονίων συνοδεύτηκε από πλεόνασμα παθογενειών για το σώμα της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν, επικράτησαν σχεδόν ολοκληρωτικά, το μίσος και ο διχασμός παγιώθηκαν ως στοιχεία ταυτότητας και νοοτροπίας στην κοινωνία, ο βίαιος λόγος κυριάρχησε στον δημόσιο βίο.
Η ποιότητα του πολιτικού δυναμικού υποχώρησε δραματικά. Λιγότεροι μετριοπαθείς πολίτες φτάνουν πλέον μέχρι την κάλπη για να συμμετάσχουν στις εκλογές, κάτι που έχει ως αναπόφευκτη συνέπεια οι… λιγότερο μετριοπαθείς ψηφοφόροι να επιλέγουν… παρατράγουδα.
Σχηματικά, αυτό είναι το μωσαϊκό του εθνικού αδιεξόδου των τελευταίων πολλών ετών. Μια κρίση αξιών, με ανατροφοδοτούμενα χαρακτηριστικά. Χωρίς φρένο. Με σωρευτική επιδείνωση. Με ορατό, πλέον, τον κίνδυνο η επόμενη Βουλή, εκείνη που θα προκύψει από τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, να είναι γεμάτη… παρατράγουδα. Περισσότερα από τα ήδη υπάρχοντα.
Η συγκυρία οριακή και κρίσιμη. Η κοινωνική κρίση θα επιδεινωθεί το επόμενο διάστημα, καθώς η επόμενη κυβέρνηση θα έχει στα χέρι της λιγότερα μεθοδολογικά εργαλεία για να ανακουφίζει την κοινωνία και να στηρίζει τους περισσότερο αδύναμους.
Σε μια τέτοια συνθήκη δημοσίου διαλόγου, μια Βουλή με… κλινικές περιπτώσεις, θα λειτουργήσει ως “τελευταία σφαίρα” για την εύρυθμη λειτουργία της χώρας. Προσδεθείτε, λοιπόν…
Του Νίκου Φυλάγγελου
