Του Μάνου Οικονομίδη
Η μακρά, επίπονη και συνηθέστατα επώδυνη διαδρομή μέχρι την Ιθάκη της αυτογνωσίας. Δυσεύρετη και δυσανάγνωστη για τον καθένα, πολύ περισσότερο για έναν πολιτικό, οι εργαστηριακές ρυθμίσεις του οποίου είναι αυθόρμητα προσανατολισμένες στην ανατροφοδοτική ανακάλυψη δικαιολογιών για να παραμερίζει τις μεγάλες αλήθειες, χωρίς να αναγκάζεται να δίνει τις μεγάλες απαντήσεις που χρειάζονται.
Σε μια περίοδο-γέφυρα ανάμεσα σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις, με διαμορφωμένη μια καινούρια ισορροπία δυνάμεων αλλά και τους θεσμικούς ρόλους τους οποίους θα κληθούν να ενσαρκώσουν μετά τις κάλπες οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, η ελληνική κοινωνία έχει μια ασυνήθιστη ευκαιρία να… μελαγχολήσει με την ποιότητα του πολιτικού δυναμικού. Εκείνων δηλαδή που διεκδικούν και κερδίζουν το δικαίωμα υπογραφής για τη ζωή μας. Για το τόσο πολύτιμο συλλογικό μέλλον.
Πολιτικοί, ως αυτοτελείς οντότητες αλλά και ως κομματικοί σχηματισμοί, που δεν διατηρούν συμβιωτική σχέση με τον… καθρέφτη τους. Υποκύπτουν σε μια ορατή δυσκολία να μιλήσουν ειλικρινά για τον εαυτό τους, ακόμη και με τον εαυτό τους. Άλλοι με άμεσες συνέπειες, άλλοι με μακροπρόθεσμες. Αθροιστικά ωστόσο, αποδεικνύουν στην κοινωνία την άβολη αλήθεια για την Ελλάδα μας στην τρέχουσα εκδοχή της: Η φθορά μας πρόλαβε, σε πείσμα των αποτρεπτικών παραινέσεων του Ελύτη, και η παρακμή παγιώθηκε ως ταυτοτικό αποτύπωμα του δημοσίου βίου, οριζόντια και επίμονα, με παραμετροποίηση στη… δοσολογία εκδήλωσης των σχετικών συμπτωμάτων, ανάλογα με τη συγκυρία και τους πρωταγωνιστές.
Πολιτικοί και κόμματα που συνεχίζουν να διαβάζουν λάθος την πραγματικότητα και να ερμηνεύουν ελλειμματικά την κρίση της κοινωνίας. Τις αιτίες αλλά και τις αφορμές για την εκδήλωση συγκεκριμένης εκλογικής συμπεριφοράς από μαζικά κοινωνικά ακροατήρια.
Η αφετηρία για τη διόρθωση ενός προβλήματος, είναι η αποδοχή της ύπαρξής του. Η παραδοχή της ενοχλητικής παρουσίας του. Η διερεύνηση και κατανόηση των πολυεπίπεδων παραμέτρων του. Και η προωθητική αναζήτηση επαρκών σεναρίων για την αποτελεσματική αντιμετώπισή του.
Ο καθρέφτης, λοιπόν. Από εκεί ξεκινούν όλα. Τα μάτια, άλλωστε, εξηγούν τα πάντα.
