Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πανηγύρισαν οι οίκοι (ξέρετε, αυτοί που βγάζουν τις… αμερόληπτες αξιολογήσεις τους για την πορεία της οικονομίας) με το αποτέλεσμα των εκλογών. Απογειώθηκε το ελληνικό χρηματιστήριο.
Η επενδυτική βαθμίδα, που τόσο πολύ τη θέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να την πουλήσει στο ακροατήριό του ως μεγάλη επιτυχία της οικονομικής πολιτικής του, που όμως δεν λέει πολλά πράγματα στον μέσο Ελληνα πολίτη, έχει προεξοφληθεί από τις αγορές. Τι θέλουν αυτές; Σίγουρα τη μείωση (κι άλλο) της φορολογίας των επιχειρήσεων, κάτι που θα κάνει η Νέα Δημοκρατία αν κερδίσει την αυτοδυναμία. Θα υπάρξει όμως μείωση των δημόσιων εσόδων;
Οχι, λένε οι νεοφιλελεύθεροι γιατί αυτά που θα εξοικονομήσουν οι εργοδότες από τη μείωση της φορολογίας θα επιστρέψουν με τη μορφή επενδύσεων στην οικονομία της χώρας. Αυτό φυσικά δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι τώρα εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά δεν έχει σημασία. Αφού το λέει ο κυρίαρχος νεοφιλελευθερισμός, αυτό θα γίνει. Κάποια βεβαίως ποσά θα διοχετευτούν στους φορολογικούς παραδείσους, θα λείψουν από την οικονομία, αλλά μην τα θέλετε όλα δικά σας. Τι θα κάνουν οι πλούσιοι για να τα βγάλουν πέρα σήμερα και να έχουν ένα αποκούμπι για τα γεράματά τους; Κλέφτες θα γίνουν;
Την ίδια στιγμή το δημόσιο χρέος, παρά την ονομαστική μείωσή του λόγω του πληθωρισμού, βρίσκεται στα ύψη (δεύτεροι στον κόσμο είμαστε), το ιδιωτικό χρέος, το έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μεγαλώνουν επικίνδυνα, η ανεργία των νέων δεν λέει να πέσει, η μερική απασχόληση κερδίζει έδαφος έναντι της πλήρους απασχόλησης, οι τάξεις του πρεκαριάτου πυκνώνουν, οι μικροί και οι μεσαίοι επιχειρηματίες χτυπάνε τις πόρτες των τραπεζών για δάνεια προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και αυτές δεν ανοίγουν, τα «κόκκινα» δάνεια που έφυγαν από τις τράπεζες και πήγαν στα χέρια των funds απειλούν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις των δανειοληπτών.
Οι πλειστηριασμοί θα ξεκινήσουν την επομένη των εκλογών και οι χρεωμένοι που προτίμησαν τη σταθερότητα, όπως την εννοεί το σύστημα Μητσοτάκη, θα ψάχνουν εναγωνίως υποστήριξη.
Τα επιδόματα και τα βοηθήματα θα τελειώσουν, θα επιστρέψουμε στη δημοσιονομική πειθαρχία, όπως την αντιλαμβάνεται η Γερμανία, ενώ η Κομισιόν στις εκθέσεις της καλεί την Ελλάδα, δηλαδή την κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου, να διευρύνει τη φορολογική βάση (ωχ) και να περιορίσει τη φοροδιαφυγή.
Διεύρυνση της φορολογικής βάσης και περιορισμός της φοροδιαφυγής σημαίνει πρακτικά ότι «θα πληρώσουν όσοι μέχρι τώρα τη γλίτωναν είτε με την άδεια των Αρχών είτε με τα κολπάκια των λογιστών». Κι αυτοί δεν θα είναι οι μισθωτοί. Αυτοί και να θέλουν να ξεφύγουν δεν μπορούν. Θα είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες, οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες. Με άλλα λόγια, οι κοινωνικές ομάδες που στήριξαν το αφήγημα Μητσοτάκη. Προσθέστε τους φτωχούς, τους άνεργους, τους μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα που επέλεξαν την κάλπη της Νέας Δημοκρατίας και θα έχετε όλο το εκλογικό ακροατήριο που πείστηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν όταν διαπιστώσουν ότι οι προσδοκίες τους δεν θα ικανοποιηθούν. Θα απογοητευτούν; Πιθανόν. Θα θυμώσουν επειδή εξαπατήθηκαν; Ενδεχομένως. Θα εξεγερθούν αναζητώντας δικαίωση; Μπορεί. Θα βρει η οργή τους διέξοδο ή θα ξεφουσκώσει; Αγνωστο. Το χειρότερο θα είναι να μπουν σ’ έναν κύκλο μόνιμης μελαγχολίας και παραίτησης και να συμφιλιωθούν με την ιδέα που θέλει να εγκαταστήσει στα μυαλά τους το σύστημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Με δυο λέξεις: να συνθηκολογήσουν.
Ανάγωγα
Χάρης Καστανίδης: «Δεν αξιώνω κανόνες δεοντολογίας σε μια εποχή έκπτωσης της πολιτικής. Ο κ. Ανδρουλάκης εκτίμησε, έκρινε και αποφάσισε μόνος, όπως άλλωστε δικαιούται». Μόνος;
