Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ως παράταξη, η Δεξιά είναι σύνολο πολιτών – που εξελίσσεται στον χρόνο – με κοινές αντιλήψεις, κοινές ιδεολογικές αναφορές, κοινή ανάγνωση της Ιστορίας, κοινά βιώματα και ενδεχομένως κοινά συμφέροντα.
Κατά περιόδους, αλλάζει ο πολιτικός φορέας που την εκπροσωπεί στον δημόσιο χώρο, ως κυβερνώσα δύναμη, με επιλογή του επικεφαλής του.
Από το Λαϊκό Κόμμα των Τσαλδάρηδων, στον Συναγερμό του Παπάγου, στην ΕΡΕ του Καραμανλή και στη μεταδικτατορική Ν.Δ. του «αλλαγμένου» Καραμανλή, μεταλλάσσεται με κριτήριο την εκλογική επιβίωση.
Στην ούγια υπάρχει πάντα η επιδίωξη της υστεροφημίας του αρχηγού.
Η Ν.Δ., όπως τη διαμόρφωσε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ως πολιτικό σχήμα της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, είναι ο μακροβιότερος φορέας της Δεξιάς.
Από νωρίς όμως, από το 1980, άρχισε να εξελίσσεται στο εσωτερικό της ένα σχέδιο άλωσης και αλλαγής της. Ήταν το σχέδιο του Κώστα Μητσοτάκη.
Μισούσε τον Καραμανλή και ραδιουργούσε για να υφαρπάξει το κόμμα του και τελικά να τον ταπεινώσει μετά θάνατον.
Επειδή τον περιφρόνησε στη Μεταπολίτευση, ανανεώνοντας έτσι την λαϊκή αποστροφή στο πρόσωπό του για την Αποστασία.
Η οικογένεια Μητσοτάκη έκανε τρεις απόπειρες να θέσει υπό τον έλεγχό της το κόμμα του Καραμανλή και πέτυχε στις δύο, την πρώτη με τον ίδιο εν ζωή.
Η εσωτερική αντίδραση ώθησε τον Σαμαρά να τον ανατρέψει – προτού εδραιωθεί – και γι’ αυτό… ανταμείφθηκε στη συνέχεια.
Η τρίτη, όμως, αποδεικνύεται φαρμακερή. Με τη νέα εκλογική επικράτησή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκτά το δικαίωμα να διαλύσει την Ν.Δ.
Να βάλει στη θέση της ένα οικογενειακό σχήμα με την υπογραφή του και μητσοτακική αφήγηση της Ιστορίας.
Στην υποβόσκουσα πολυετή αναμέτρηση, σε αυτό το πεδίο, η οικογένεια Καραμανλή ηττήθηκε κατά κράτος. Πλέον δεν διαδραματίζει ρόλο ως εσωκομματική συνιστώσα.
Αν ο Καραμανλισμός υπήρξε πράγματι οιονεί ιδεολογία για τη Ν.Δ. και τη συντηρητική παράταξη, ο νεότερος Μητσοτάκης τον βάζει στο χροντροντούλαπο της λήθης.
Ο αυθεντικός εκπρόσωπος του Καραμανλισμού, μετά από δώδεκα χρόνια στην ηγεσία της Ν.Δ., από τα οποία τα μισά ως πρωθυπουργός, αποσύρθηκε .
Κίνηση που εκ των πραγμάτων διατηρεί ανοικτό το ενδεχόμενο της ανάκαμψης και της ρεβάνς.
Ο έτερος Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, αντί να τον ακολουθήσει – μετά την τραγωδία των Τεμπών που τον συμπεριέλαβε στους υπευθύνους – έβαλε εκ νέου το όνομά του στο ψηφοδέλτιο των Σερρών και θριάμβευσε.
Διόλου παράδοξο. Και ο Παππάς θριάμβευσε στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως έγραψε στην «Καθημερινή» ο Παντελής Μπουκάλας, «το εκλογικό σώμα, δεν είναι σώμα ενόρκων».
Το θέμα για τον επανεκλεγέντα, που βρίσκεται στην πολιτική αποκλειστικά ως ανιψιός, υιός και εξάδελφος, είναι ότι η εκλογή του οδηγεί σε αυτοταπείνωση:
Είναι ο Καραμανλής που παραδίδει τα κλειδιά της Ν.Δ. στη δυναστεία Μητσοτάκη.
