Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Ένα ατόφιο πολιτικό ταλέντο, με χαρισματικές διαστάσεις, στο σκέλος της επικοινωνίας. Αυτό ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Γι΄ αυτό και κατάφερε να κυριαρχήσει τόσο εκκωφαντικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς, ακόμη και τις διαστάσεις του… μίμου του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο πρώην πρωθυπουργός “διάβασε” σωστά το περιβάλλον στο οποίο κλήθηκε να ανοίξει περπατησιά. Εξέφρασε εκκωφαντικά την ανάγκη της συγκυρίας της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων για εκτόνωση. Και μετέτρεψε σε κόμμα εξουσίας, μια παρέα… άβγαλτων, με ανίκητη τάση προς το περιθώριο.
Ο κύκλος έκλεισε με την καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ κάλπη της 21ης Μαϊου. Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ηττήθηκε στρατηγικά, σε σημείο που να έχει απωλέσει τον λόγο ύπαρξής του στο πολιτικό σκηνικό. Δεν έχει αφήγημα, δεν έχει στόχευση, δεν έχει κοινό πρόθυμο να τον ακούσει, πόσο μάλλον να τον εμπιστευτεί εκ νέου.
Κεντρικό πρόσωπο του δράματος, ο Αλέξης Τσίπρας. Που θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αλλά… δεν είναι. Που θα μπορούσε να μετεξελίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στον φυσικό κληρονόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν το έκανε. Που θα μπορούσε να απαλλαγεί από το περιθώριο, αλλά δεν το έκανε.
Το… περιθώριο τον κατάπιε. Τον παρέσυρε μαζί του στην κατάρρευση. Και πλέον, όσο αντιστέκεται στην κοινή λογική, υποτιμά τον εαυτό του. Υπονομεύει περαιτέρω την υστεροφημία του.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης τα έχει πει όλα, και με το ποίημα “Όσο μπορείς”…
Κι αν δεν μπορείς να κάνεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς. Μην την εξευτελίζεις…
