Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Απέχουμε τρεις μέρες από το αποτέλεσμα της κάλπης. Για φανταστείτε λοιπόν τρεις μέρες πριν το περιβόητο δημοψήφισμα του 2015, να έβγαινε κάποιος και να έκανε δημόσια την ακόλουθη πρόβλεψη. Ο Τσίπρας θα κερδίσει με 60%-40% και στην συνέχεια, όχι μόνο δεν θα βγάλει την χώρα από την ζώνη του ευρώ, αλλά μέσα σε δυο εικοσιτετράωρα θα κάνει την τούμπα της ζωής του και θα υπογράψει νέο δικό του μνημόνιο, χειρότερο από τα δύο που καταριέται. Θα τον έβγαζαν τρελό αυτόν που τα το ‘λεγε, ναι ή όχι;
Ριψοκινδυνεύω λοιπόν κι εγώ τώρα να με βγάλετε τρελό, κάνοντας μια άλλη πρόβλεψη για την Δευτέρα το πρωί, στην περίπτωση που το αποτέλεσμα της κάλπης δεν θα είναι ολοκάθαρο και με διαφορά υπέρ της ΝΔ. Ας πούμε ότι η κάλπη βγάζει ένα 32% ΝΔ και 30% ΣΥΡΙΖΑ. Τότε και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μείνει καθηλωμένο στο 9-10%, αλλά θα έχει πάει αισθητά παραπάνω. Υπάρχει και το δεύτερο παρεμφερές σενάριο του 35% ΝΔ και 33% ΣΥΡΙΖΑ, μ’ ένα ΠΑΣΟΚ γύρω στο 10%. Τι θα γίνει σε κάποια από τις παραπάνω περιπτώσεις, στις οποίες θα φτιάχνεται κυβέρνηση και με συμμαχία πρώτου-τρίτου, αλλά και με συμμαχία δεύτερου-τρίτου;
Αν ισχύσουν αυτά που ακούμε σήμερα από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το ΠΑΣΟΚ, θα ξαναπάμε σε δεύτερες εκλογές τον Ιούλιο. Διότι ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται –λέει- να φτιάξει κυβέρνηση ηττημένων, το δε ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να συναινέσει σε κυβέρνηση που θα χει για πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι και η ΝΔ δεν αποδέχονται να χριστεί άλλος πρωθυπουργός πέραν αυτών που έχουν λαϊκή εντολή. Άρα κυβέρνηση δεν πρόκειται να φτιαχτεί.
Αμ δε. Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι αν βγαίνει η αριθμητική για κυβέρνηση δεύτερου-τρίτου, τότε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ θα την συμφωνήσουν στο άψε σβήσε. Μην ακούτε τι λένε σήμερα Τσίπρας και Ανδρουλάκης. Πρώτον ο Ανδρουλάκης δεν θα θελήσει να πάει σε επαναληπτικές που θα τον αποψιλώσουν και δεύτερο, ο Τσίπρας είναι ικανός ακόμα και να συμφωνήσει σε μια ενδιάμεση μεταβατική πρωθυπουργία κάποιου δικού του προσώπου, αρκεί να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης.
Υπάρχει ιστορικό προηγούμενο. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1989, αν και ήθελε διακαώς την πρωθυπουργία, συμφώνησε στις πιέσεις Χαρίλαου-Λεωνίδα να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός κι έβαλε στην θέση του τον Τζανετάκη. Ανέβηκαν στην εξουσία, πέταξαν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα από τα κρατικά γρανάζια και στην συνέχεια η ΝΔ προχώρησε σε εκλογές με άλλους όρους και μέσα σε άλλο κλίμα. Την πάτησαν τότε οι ιστορικοί κομμουνιστές ηγέτες και ο πατέρας Μητσοτάκης κατάφερε να βγει αυτοδύναμος στην εξουσία.
Μην αμφιβάλετε λοιπόν ότι το ίδιο σκέφτεται και ο Αλέξης. Απλώς δεν το λέει ακόμα. Θα το πεί την Δευτέρα το πρωί, αρκεί να έχει δυο μονάδες απόσταση από την ΝΔ. Αν έχει πέντε, τότε δεν μπορεί να το παίξει το παιχνίδι. Και μη μου πείτε ότι θα τον κατακρίνουν επειδή αρνιόταν κυβέρνηση ηττημένων και μετά θα την κάνει. Πρώτον δεν τον κόφτουν κάτι τέτοια και δεύτερο, κάνει ένα ηλεκτρονικό δημοψήφισμα μιας μέρας ανάμεσα στα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και αλλάζει θέση. Ελάτε τώρα…
