Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 13 Μαϊου 2023
Το πρόσφατο debate των πολιτικών αρχηγών, άνευρο και ατροφικό ως προς την ενδογενή δυνατότητά του να προσφέρει καινούριες αφετηρίες στη διαδρομή της κοινωνίας προς τις κάλπες, διατηρεί την πρόσθετη χρησιμότητα του ταυτοτικού αποτυπώματος μιας «μεγάλης αλήθειας» για τη σημερινή Ελλάδα.
Την εδραίωση του διχασμού στη χώρα μας, ως κυρίαρχου συναισθήματος, νοοτροπίας και συμπεριφορικού αυτοπροσδιορισμού. Η πλήρης απαξίωση της σύνθεσης και της συνεννόησης, της συνεργασίας, ως στρατηγικών που ανατροφοδοτούν την πρόοδο και προσφέρουν ζωτικό οξυγόνο σε μια κοινωνία που ασφυκτιά, λόγω των πολυεπίπεδων συνεπειών των διαδοχικών και πολυετών κρίσεων.
Η Ελλάδα της κρίσης, της φθοράς, της παρακμής. Που ξέχασε ότι είναι η χώρα η οποία αναγνωρίζεται από τη διαρκή μνήμη της Ιστορίας ως η χώρα η οποία γέννησε τη Δημοκρατία. Η Ελλάδα η οποία ξέχασε να συζητά, να αντικρίζει με γενναιότητα τον καθρέφτη της αυτογνωσίας, να αναζητεί συμπτώσεις και κοινούς βηματισμούς, ως φυσικά αναχώματα στη διαιώνιση της πτώσης.
Μετά τις εκλογές του 2009, τα άκρα και οι ακρότητες που τα συνοδεύουν κατάφεραν να μετατοπίσουν το σκοτεινό αποτύπωμά τους, από το περιθώριο στο κέντρο της πολιτικής διαδικασίας. Να την επηρεάζουν καθοριστικά. Να τη χειραγωγούν. Να αλλοιώνουν τα ταυτοτικά στοιχεία της ίδιας της Δημοκρατίας, ως το πολίτευμα της ανοχής και της συμβίωσης.
Σε μια εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία, λόγω των δυσμενών συνθηκών που διαμορφώνονται σε διεθνές επίπεδο, καθιστώντας προβληματική την εμπράγματη διακυβέρνηση του τόπου για τα αμέσως επόμενα χρόνια, οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να παραμερίσουν τη γοητεία του διχασμού. Δεν κάνουν το πρώτο, επόμενο βήμα, για να γυρίσει η χώρα σελίδα, για να συζητήσουμε με ειλικρίνεια και γενναιότητα εκδοχές του εθνικού σεναρίου που θα επιθυμούσαμε να ζήσουμε.
Για κάθε επόμενες εκλογές, θυσιάζουμε τις επόμενες γενιές. Και μαζί τους και τις ζώσες, εκείνες που δυσκολεύονται να ανιχνεύσουν το φως μέσα στο σκοτάδι…
