Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Σε αυτές τις εκλογές καταγράφεται ένα πολιτικό παράδοξο: ενώ η Νέα Δημοκρατία προηγείται καθαρά του ΣΥΡΙΖΑ σε όλες τις δημοσκοπήσεις, με διαφορές που κυμαίνονται από τέσσερις έως και επτά μονάδες (αν πιστέψουμε την τελευταία της Interview, που βαφτίστηκε με το όνομα «Europe Elects» για να αποκτήσει αξιοπιστία), στην πράξη η πολιτική συμπεριφορά της κυβερνώσας παράταξης εκπέμπει ανασφάλεια και ανησυχία.
Ο αρνητικός λόγος κυριαρχεί του θετικού. Ο αντι-ΣΥΡΙΖΑϊσμός, του ήπιου κεντροδεξιού λόγου. Η οξύτητα της μετριοπάθειας. Με όρους συμβατικής σοφίας, ο πρώτος δεν χρειάζεται την πόλωση για να ανέβουν τα ποσοστά του – προηγείται ήδη. Ο δεύτερος υποτίθεται ότι χρειάζεται την πόλωση για να αυξηθεί η συσπείρωσή του και να φτάσει τον πρώτο.
Τι συμβαίνει λοιπόν εδώ; Γιατί εδώ και δύο εβδομάδες έχει κολλήσει η βελόνα της Νέας Δημοκρατίας στον Γιάνη Βαρουφάκη και στο σχέδιο «Δήμητρα»; Γιατί έχει κολλήσει στη θεωρία ότι θα κατρακυλήσουμε ξανά σε νέο Μνημόνιο αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Αριστεράς, τη στιγμή που και ίδια υπόσχεται λαϊκίστικα μισθούς 1500 €;
Γιατί έχει κολλήσει στην «κυβέρνηση των ηττημένων» και στα απίθανα ηττοπαθή σενάρια ότι μπορεί από την πρώτη κάλπη να προκύψει αποτέλεσμα που θα επιτρέψει στα αριστερά κόμματα να επαναφέρουν την απλή αναλογική με 200 ψήφους; Γιατί τόση κινδυνολογία για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσε υπόμνημα στον Αρειο Πάγο κατά Κασιδιάρη, ενώ είναι γνωστό ότι απείχαν από την πρωτοβουλία αυτήν επίσης το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, η Λύση και το ΜέΡΑ25; Γιατί το παραμικρό ψήγμα ανόητης δήλωσης από οποιονδήποτε υποψήφιο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρείται να μετατραπεί σε πολιτικό γεγονός; Γιατί ο πρωθυπουργός αίφνης θυμήθηκε να καλέσει σε προεκλογική περίοδο στο Μέγαρο Μαξίμου εκπροσώπους της ιερής κοινότητας του Αγίου Ορους και να συζητήσει μαζί τους; Τώρα ξύπνησε και κατάλαβε το βάθος της αντίδρασης για τον εμβολιασμό;
Εκλογικό αδιέξοδο
Η απάντηση για αυτή την -σε γενικές γραμμές- ακατανόητη στρατηγική πρώτου κόμματος, που επιδιώκει έναν καβγά -τον οποίο ο αντίπαλος μέχρι στιγμής δεν του χαρίζει- είναι η εξής: η ρευστότητα. Οσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου στο πολιτικό ρεπορτάζ, είναι η πρώτη φορά που κοιτάζω γύρω μου συμπολίτες μου και ακούω διαρκώς το ερώτημα: «Ποιον να ψηφίσω;» Πρόκειται για μεγάλη υπέρβαση. Ο Ελληνας στις προεκλογικές περιόδους ήταν σε γενικές γραμμές αποφασισμένος για το κόμμα που ήθελε να ψηφίσει, κι αυτό που έκανε στα καφενεία ήταν να προσπαθεί να επηρεάσει τον διπλανό του υπέρ της επιλογής του.
Είναι η πρώτη φορά στα χρονικά που ο εγωιστής Ελληνας ρωτά τον διπλανό του και ανοίγει διάλογο μαζί του για το ποιον να ψηφίσει, αποκλείοντας τη μια πίσω από την άλλη τις επιλογές – ένδειξη του αδιέξοδου του. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, αυτά τα οποία μας μεταδίδονται ως πολιτικοί συσχετισμοί αφορούν αυτούς που απαντούν. Αλλά υπάρχουν και χιλιάδες που αρνούνται να απαντήσουν. Τις τελευταίες μέρες κάνω μια άσκηση: Οποιος με ρωτά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, του απαντώ ότι, σύμφωνα με όσα διοχετεύουν δεξιά και αριστερά κυβερνητικοί παράγοντες, κάτι που ήδη επιβεβαιώνεται από τις δημοσκοπήσεις, η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της απλής αναλογικής με ποσοστό άνω του 35%.
Ερχονται εκπλήξεις
Αδύνατον να σας περιγράψω τις αντιδράσεις των πολιτών στα τηλέφωνα όταν τους λέω το συγκεκριμένο ποσοστό. Μου λένε άλλα πράγματα. Σε σημείο που δεν ξέρω πια τι να πιστέψω: τους ειδικούς, οι οποίοι σκίζουν τα πτυχία τους για την πρωτοπορία της κυβερνητικής παράταξης και για την επιτυχημένη καμπάνια του κυρίου Μητσοτάκη, ή απλούς πολίτες από τα Γιάννενα, την Κοζάνη, τα Γρεβενά, τον Εβρο, του Ζωγράφου και άλλες περιοχές της χώρας; Για τον λόγο αυτόν επαναλαμβάνω αυτό που είπα δημόσια, στο κανάλι της «Ναυτεμπορικής»: Ναι, η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ, ναι, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής ότι έχει τα φόντα να πλησιάσει, ούτε δείχνει να το επιθυμεί, ναι, δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα αέρας κυβερνητικής μεταβολής και καταψήφισης, ωστόσο επιμένω ότι οι εκλογές αυτές, που είναι διπλές, δεν είναι περίπατος.
Θα έχουν πολλές στροφές και κρύβουν πολλές εκπλήξεις. Με πρώτη και καλύτερη τη μετακόμιση της διαμαρτυρίας από τα δεξιά στα αριστερά της Νέας Δημοκρατίας. Διαισθητικά, δεν θα μπορούσα να αποκλείσω ότι ο «Κασιδιάρης», από τον οποίο νομίζει ότι απαλλάχτηκε ο κύριος Μητσοτάκης και γλίτωσε την επτακομματική Βουλή, μπορεί να του προκύψει από τα αριστερά. Από το πουθενά. Με την είσοδο κόμματος στη Βουλή που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται πουθενά. Σε αυτή την ψήφο (δεδομένου ότι οι ηγεσίες των κομμάτων δεν εμπνέουν τους πολίτες, παρά μόνο ως αναγκαίο κακό) δεν υπάρχουν ούτε λογική ούτε συναίσθημα. Υπάρχει μόνο το παράλογο. Ο κόσμος ψάχνει να βρει, αναλόγως τού ποιον υποψήφιο πρωθυπουργό αντιπαθεί περισσότερο, ποια επιλογή του (όσο αδιανόητη κι αν φαντάζει αυτή) θα τον πονέσει περισσότερο.
Οι δημοσκοπήσεις, ως γνωστόν, δεν συλλαμβάνουν το παράλογο. Θεωρούν ότι το εκλογικό σώμα θα συμπεριφερθεί με ορθολογισμό, και προς τούτο κατανέμουν την ψήφο των αναποφάσιστων αναλογικά. Προσοχή, λοιπόν. Οι στροφές είναι μπροστά για όλους μας. Κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Ο πρώτος είναι ήδη γνωστός και αδιαμφισβήτητος – ο νικητής ακόμη άγνωστος.
