Γράφει ο Τάσος Παππάς
Ποιο κόμμα υπερασπίζεται χωρίς αστερίσκους τη δημοκρατία; Σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία. Ποια κόμματα δεν βάζουν πλάτη για να εξοστρακιστεί η Ακρα Δεξιά και να προστατευτεί η δημοκρατία; Τα κόμματα της Αριστεράς, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Ακη Σκέρτσο.
Ποιος είναι ο εχθρός της δημοκρατίας; Σήμερα, κατά την εκτίμηση των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα του Κασιδιάρη. Διαχρονικά, όμως, εχθρός της δημοκρατίας είναι η Αριστερά σ’ όλες τις εκδοχές της. Υπερβολές του κιτρίνου αντιπολιτευόμενου Τύπου;
Οχι. Υπάρχουν αποδείξεις. Και δεν αναφερόμαστε στο παρελθόν, τότε δηλαδή που οι κυβερνήσεις της Δεξιάς καταδίωκαν τους αριστερούς και τους συνοδοιπόρους τους· μιλάμε για την τρέχουσα περίοδο, δηλαδή για το τώρα. Ιδού: «Οι πολίτες πρέπει να αντιληφθούν ότι υπάρχει ένας δρόμος ελεύθερης οικονομίας και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η Αριστερά θέλει να ανατρέψει τη λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας. Αν αυτό δεν γίνει μέσα στην ίδια την κοινωνία, αν ο πολίτης δεν καταλάβει ότι αυτές οι ιδέες είναι εσφαλμένες, δεν θα έχουμε στρατηγική ήττα της Αριστεράς. Το πρόβλημα βρίσκεται στις ίδιες τις ιδέες της Αριστεράς, αυτές είναι λάθος και αποστερούν την κοινωνία από τη δύναμή της».
Καθαρή θέση. Ποιος παράγοντας της συντηρητικής παράταξης διατύπωσε αυτήν την άποψη; Κάποιος τριτοκλασάτος που δεν παίζει κανένα ρόλο στη διαμόρφωση της κεντρικής γραμμής; Κάποιος γραφικός (υπάρχουν μπόλικοι στις τάξεις της Νέας Δημοκρατίας); Οχι. Πρόκειται για τον Μάκη Βορίδη. Στενός συνεργάτης του απερχόμενου πρωθυπουργού και υπουργός σε κορυφαία πόστα.
Και τι πρέπει να γίνει για να σωθεί η χώρα και να προστατευτεί η ελεύθερη οικονομία, δηλαδή ο πυλώνας της φιλελεύθερης δημοκρατίας, τον οποίο θέλει να καταργήσει η Αριστερά; «Να μην ξαναβρεθεί η Αριστερά στην εξουσία με οποιαδήποτε μορφή της». Μάλιστα. Ποιος οφείλει να πάρει την πρωτοβουλία; Ποιος είναι ο θεματοφύλακας των δημοκρατικών παραδόσεων; Ποιος είναι ο ακοίμητος φρουρός που έχει την ευθύνη να φυλάει Θερμοπύλες και αν χρειαστεί να θυσιαστεί για το καλό της πατρίδας και της δημοκρατίας;
Ποιος καλείται από την Ιστορία να προτάξει τα στήθη του και να μην επιτρέψει στους ύπουλους εισοδιστές να αλώσουν το κράτος και να μπλέξουν την Ελλάδα σε περιπέτειες; Κατά τον Μ. Βορίδη, «ο Κυριάκος Μητσοτάκης». Βαρύ έργο. Καμιά πρόταση για το πώς θα το πετύχει, πώς θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα πράξει το καθήκον του; «Πρέπει να κάνει παρεμβάσεις στο κράτος και στους θεσμούς για να μην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία, γιατί οι ιδέες της είναι ελαττωματικές». Γενικότητες.
Κάτι πιο συγκεκριμένο ως προς την ποιότητα και την έκταση των παρεμβάσεων στο κράτος και τους θεσμούς; Εδώ δεν έχουμε περισσότερες λεπτομέρειες. Λογικό. Δεν υπάρχει λόγος να αποκαλύψουμε τις μεθόδους που θα χρησιμοποιήσουμε. Θα ενημερωθούν οι καραδοκούντες εχθροί και θα οργανώσουν την άμυνά τους. Θα τους χτυπήσουμε ξαφνικά και θα τους συντρίψουμε. Δικό μας το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Οπότε, ας πάμε σε υποθέσεις εργασίας.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να περιφρουρήσουμε το καθεστώς που απειλείται από τους εχθρούς της δημοκρατίας; Να οργανώσουμε πραξικόπημα; Οχι δα. Δεν γίνονται αυτά σήμερα στην Ευρώπη, μέλος της οποίας είναι η χώρα μας. Να κάνουμε νοθεία στις εκλογές; Υπάρχει μια παράδοση (εκλογές βίας και νοθείας το 1961), αλλά δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά, χώρια που μπορεί να μας ανακαλύψουν και μετά θα ψάχνουμε μέρος να κρυφτούμε. Από προστάτες της δημοκρατίας θα γίνουμε αποσυνάγωγοι.
Μήπως να στήσουμε παρακρατικούς μηχανισμούς; Παλιό κόλπο κι αυτό, δοκιμασμένο, σταθερή αξία. Είναι και πιο εύκολο και διαθέτουμε την τεχνογνωσία. Το κάναμε. Υπό την καθοδήγηση του πρωθιερέα της κυβέρνησης παρακολουθούσαμε το μισό πολιτικό σύστημα, δημοσιογράφους, ένστολους και απλούς πολίτες.
Ημασταν όμως απρόσεκτοι και αλαζόνες και τώρα προσπαθούμε με τη βοήθεια… ανεξάρτητων δικαστικών λειτουργών και μπουκωμένων με κρατικό χρήμα μέσων ενημέρωσης να το κουκουλώσουμε. Χάσαμε τον έλεγχο.
Μας καταγγέλλουν διεθνείς οργανώσεις, ξένα μέσα ενημέρωσης, επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου, ευρωπαϊκά κόμματα που δεν έχουν διακριθεί στο άθλημα του ακροαριστερού λαϊκισμού, δικοί μας πρώην πρωθυπουργοί, ακόμη και εν ενεργεία υπουργοί. Μήπως να θέσουμε εκτός νόμου τα κόμματα της Αριστεράς – μεγάλα, μικρομεσαία και λιλιπούτεια; Μακάρι να το μπορούσαμε, αλλά ας το αφήσουμε αυτό. Δεν βρισκόμαστε σε εμφύλιο. Τότε; Με την κλασική συνταγή.
Συκοφαντώντας, κινδυνολογώντας, τρομοκρατώντας, απειλώντας, ποινικοποιώντας την πολιτική ζωή, εξαγοράζοντας πολιτικούς διπλανών κομμάτων, αξιοποιώντας τους αποστάτες ιδιαίτερα εκείνους που πέρασαν από την Αριστερά, ποδηγετώντας τα δίκτυα ενημέρωσης, τοποθετώντας δικά μας παιδιά στους αρμούς της εξουσίας, χειραγωγώντας τη Δικαιοσύνη, τροφοδοτώντας με δημόσιο χρήμα τους ισχυρούς οικονομικά φίλους μας για να μας τροφοδοτήσουν κι αυτοί με χρήμα προκειμένου να καλύψουμε τις ανάγκες μας και ό,τι άλλο σκαρφιστούμε στην πορεία για να τσακίσουμε την Αριστερά και να εξαλείψουμε τις ελαττωματικές ιδέες της. Θέληση να υπάρχει και θα τα καταφέρουμε. Είμαστε παλιές καραβάνες. Χρόνια στο κουρμπέτι. Τυχαία μας λένε κόμμα των ιδιοκτητών της χώρας;
Ανάγωγα
Σαν χθες το 1818 γεννήθηκε ο Καρλ Μαρξ. Αν επέστρεφε στη ζωή μπορεί να αυτοκτονούσε μαθαίνοντας όσα έχουν κάνει στ’ όνομά του κόμματα και πολιτικοί ηγέτες.
