Η συλλογική Δύση έχει μια υπέροχη έκφραση για τέτοιες περιπτώσεις. The forever wars… Οι πόλεμοι που δεν τελειώνουν ποτέ. Που κρατούν για πάντα, αναφορικά με τις συνέπειες και τις επιμέρους πτυχές τους.
Το βασικό δόγμα στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών εδώ και πολλές δεκαετίες, όπως εκφράστηκε με τις πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, μεταφέρθηκε στην… από εδώ πλευρά του Ατλαντικού. Με αφετηρία τη βάρβαρη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τη βιαστική εμπλοκή του ΝΑΤΟ, με την Ευρώπη να περιορίζεται σε ρόλο παθητικού… συμπληρώματος των επιδιώξεων της μοναδικής υπερδύναμης που μας κληρονόμησε το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η είδηση ότι οι Ουκρανοί επιχείρησαν να… δολοφονήσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, με drones στο Κρεμλίνο, προκαλεί χαμόγελα. Δεν αλλάζει ωστόσο την ουσία. Ο πόλεμος αυτός δεν τελειώνει. Συνεχίζεται. Πιθανότατα με τη Ρωσία να βρίσκει το κατάλληλο πρόσχημα για να σκληρύνει περαιτέρω τη στάση της.
Το τίμημα, βαρύ. Ειδικά για την Ευρώπη (μας).
Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
