Ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στη Δράμα
Γεια σας! Σας ευχαριστώ θερμά για την υποδοχή, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ στη Δράμα. Μετά από πάρα πολύ καιρό είμαι εδώ στη Δράμα κι είμαι χαρούμενος κάθε φορά που είμαι εδώ, στην όμορφη πόλη σας.
Τούτη τη φορά είναι μεγαλύτερη η χαρά μου, γιατί βρίσκομαι εδώ λίγες πριν από μια μεγάλη, λαμπρή μέρα που όλοι προσδοκούμε. Είχαμε τη Λαμπρή λίγες μέρες πριν, θα έχουμε όμως και μια ακόμα λαμπρή μέρα, αναστάσιμη για το λαό μας: Την 21η του Μάη! Σε 33 μέρες από σήμερα!
Δεν υπάρχουν για μας κάστρα απόρθητα. Τα κάστρα είναι για να τα κατακτούμε. Είμαι βέβαιος ότι η Δράμα, σε 33 μέρες από σήμερα, θα δώσει ένα ισχυρό μήνυμα γι’ αυτό που έχει ανάγκη, γι’ αυτό που αναζητά, γι’ αυτό που αισθάνομαι όπου βρεθώ, σε όποια πόλη, σε όποια γειτονιά, αυτό που καταλαβαίνω ότι θέλει ο κόσμος σήμερα: Μια ουσιαστική αλλαγή στη ζωή του, μια μεγάλη αλλαγή.
Και βεβαίως, δεν είναι μονάχα η αλλαγή της κυβέρνησης που θα το φέρει αυτό. Προϋπόθεση είναι η αλλαγή της κυβέρνησης, αλλά η αλλαγή πολιτικών. Θέλουμε λοιπόν αυτό το ορόσημο, η 21η του Μάη, να δώσει μια προοπτική ελπίδας για τον τόπο. Να φέρουμε με τη ψήφο του ελληνικού λαού στη χώρα, την πολιτική αλλαγή, τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, που είναι προϋπόθεση για την πολιτική αλλαγή και τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας την επόμενη μέρα των εκλογών, για να ξαναφέρουμε τι; Αυτό που αισθανόμαστε όλοι ότι τέσσερα χρόνια τώρα λείπει από την καθημερινότητά μας, απ’ τη ζωή μας, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους της μάθησης παντού: Η δικαιοσύνη.
Αυτό θέλουμε να φέρουμε στον τόπο, τη δικαιοσύνη παντού. Γιατί, ξέρετε κάτι; Νομίζω το καταλαβαίνετε όλοι και το καταλαβαίνουν πια όχι μονάχα προοδευτικοί πολίτες, ακόμα και αυτοί που πιστέψανε το 2019 ότι ο κ. Μητσοτάκης θα έφερνε μια ουσιαστική προοπτική ασφάλειας, σταθερότητας, ευημερίας, καλύτερων μισθών, καλύτερων συντάξεων. Αυτά έλεγε. Αλλά βλέπουν σήμερα όλες αυτές οι υποσχέσεις που δόθηκαν τέσσερα χρόνια πριν, να αποδεικνύονται φρούδες. Όλες αυτές οι υποσχέσεις ήταν υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Και βλέπουμε σήμερα μια πραγματικότητα η οποία μας συνθλίβει. Κι ο μέσος πολίτης, πιστεύω, ανεξάρτητα του τι ψήφισε το ’19, ανεξάρτητα από τα πολιτικά του πιστεύω, ένα πράγμα πιστεύει, ένα πράγμα αισθάνεται, ένα πράγμα προφέρει, λέει: Ως εδώ. Ως εδώ με τη διαφθορά, ως εδώ με την ακρίβεια, ως εδώ με την ανασφάλεια, ως εδώ με την οικογενειοκρατία, ως εδώ με την καθεστωτική φαυλότητα, ως εδώ με την αδικία. Γι’ αυτό λοιπόν εμείς πιστεύουμε ότι αυτό το «ως εδώ» μπορεί να γίνει από οργή και αγανάκτηση, πολιτική δυναμική αλλαγής, μέσα από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Θέλω, πολίτες της Δράμας, φίλες και φίλοι, να περιγράψω, όσο μπορώ να περιγράψω πιο αναλυτικά την κατάσταση που βιώνουμε. Αν και νομίζω ότι από τη στιγμή που όλοι τα ζούμε, οι περιγραφές περιττεύουν. Εν τούτοις, θέλω να πω δυο λόγια γι’ αυτή τη σκληρή πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας αυτά τα τέσσερα χρόνια.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια έχουμε δει το εισόδημα να συρρικνώνεται, έχουμε δει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα και στο σούπερ μάρκετ να απογειώνονται. Έχουμε δει να νομιμοποιείται η αισχροκέρδεια. Έχουμε δει να νομιμοποιείται η διαφθορά, οι λογής «Πάτσηδες» -βουλευτής κυβερνώντος κόμματος ο Πάτσης-, που τι έκανε: Ήταν κοράκι και πήγαινε να χτυπά στους πλειστηριασμούς, να παίρνει τα σπίτια των ανθρώπων. Βλέπουμε λοιπόν να νομιμοποιεί τη διαφθορά, να νομιμοποιείται το πλιάτσικο, να νομιμοποιείται η επέλαση στα δημόσια Ταμεία με τους κλειστούς διαγωνισμούς και με τις απευθείας αναθέσεις. Βλέπουμε να εδραιώνεται η ταπείνωση της μεσαίας τάξης, η αναξιοπρέπεια.
Θυμάστε τι έλεγαν; Είχε γίνει σημαία τους η μεσαία τάξη. Εδώ δεν έχουμε μια σκληρή πραγματικότητα μονάχα για τους ευάλωτους. Ξέρετε, τα στοιχεία, τα έχω πει πολλές φορές, της Eurostat, αυτοί οι οποίοι έχουν εισόδημα έως 750 ευρώ, έχουν χάσει 40% της αγοραστικής τους δύναμης μέσα σ’ έναν χρόνο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα εισοδήματα, είναι και αυτοί που έχουν 1.200 και 1.500 και 1.800. Όλοι δυσκολεύονται σήμερα.
Όταν έχουμε βρεθεί να έχουμε την υψηλότερη τιμή της βενζίνης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν έχουμε φτάσει να έχουμε την υψηλότερη τιμή ρεύματος συγκριτικά με το εισόδημα, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και όταν για να πάμε στο σούπερ μάρκετ, κάνουμε τον σταυρό μας πριν μπούμε μέσα. Εφιάλτης. Έχουμε φτάσει να έχουμε τις ακριβότερες τιμές προϊόντων ακόμα κι από σούπερ μάρκετ σε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ η Ελλάδα έχει τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη. Προσέξτε ποια είναι η διαφορά. Και μας λένε, «μα, η ακρίβεια είναι εισαγόμενη». Ναι, αλλά η αισχροκέρδεια δεν είναι εισαγόμενη, η αισχροκέρδεια είναι ελληνική κι έχει την υπογραφή του κ. Μητσοτάκη.
Ζούμε λοιπόν αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, με την ταπείνωση της μεσαίας τάξης που της υποσχέθηκαν καλύτερες μέρες και έφτασε να ζει με κουπόνια. Κουπόνια για να πληρώσει το ρεύμα, pass τα λένε τώρα, δεν τα λένε κουπόνια. Pass για το ρεύμα, pass για τη βενζίνη, pass για το σούπερ μάρκετ και πού πας δεν ξέρω… Πουθενά δεν πας έτσι. Δεν προχωρά η ζωή έτσι.
Βέβαια έχουμε το καλάθι και το «αρνί Porsche». Δεν θέλω να διακωμωδήσω την κατάσταση, γιατί η κατάσταση είναι δραματική. Και θέλω να πω ότι εκτός από αυτή τη σκληρή πραγματικότητα, έχουμε και την κανονικότητα της εργασιακής ανασφάλειας, έχουμε τη μαύρη εργασία και το καθεστώς της ζούγκλας. Είχαμε πράγματα τα οποία δεν πιστεύω ότι μπορούν να συμβούν σε μια δημοκρατία ευρωπαϊκή το 2023.
Είχαμε αυτή την αθλιότητα της κακοποίησης του κράτους δικαίου με τις υποκλοπές, με την παρακολούθηση του μισού πολιτικού συστήματος στο διπλανό γραφείο του κ. Μητσοτάκη. Είχαμε και έχουμε τους χιλιάδες άνεργους νέους που αναζητούν ελπίδα και διέξοδο. Αλλά βέβαια, είχαμε και τις απανωτές τραγωδίες -μην τα ξεχνάμε αυτά- 36.000 συμπολίτες μας έχασαν τη ζωή τους την περίοδο της πανδημίας. Κάποιοι πανηγύριζαν στην αρχή ότι δήθεν είμαστε η καλύτερη χώρα. Και τελικά, καταντήσαμε να έχουμε το χειρότερο αριθμό σε απώλειες συμπολιτών μας αναλογικά με τον πληθυσμό μας σε όλο τον δυτικό κόσμο. Και βέβαια είχαμε και αυτό την ανείπωτη τραγωδία που έκανε όλους μας να πούμε «φτάνει πια, ως εδώ», με το δραματικό αυτό δυστύχημα, την τραγωδία των Τεμπών.
Όλα λοιπόν όσα ζήσαμε αυτά τα τέσσερα χρόνια αλλά και όλα όσα ζούμε, καθιστούν επιτακτική ανάγκη πλέον αυτό που ονομάζουμε πολιτική αλλαγή. Θέλω λοιπόν από δω, από την όμορφη πόλη σας, από τη Δράμα, να στείλω ένα μήνυμα: Στις 21 του Μάη, αυτό το δράμα που ζει ο ελληνικός λαός πρέπει να τελειώσει.
Κι εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, με όπλο την αλήθεια και με επιχειρήματα και με νηφάλιο πολιτικό λόγο, όχι με τοξικότητα, όχι με επικοινωνιακή πολιτική, όχι με προπαγάνδα, όχι με συνθήματα, αλλά με επιχειρήματα, θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να τελειώσει. Και θα τελειώσει, αν οι πολίτες όλοι συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που έχουν στα χέρια τους.
Διότι, το όπλο των πολιτικών μας αντιπάλων, ξέρετε ποιο είναι; Δεν είναι το όπλο των αντιπάλων μας ότι οι ίδιοι είναι έντιμοι, αλλά ότι όλοι το ίδιο είναι, ανέντιμοι. Δεν είναι το όπλο των πολιτικών αντιπάλων μας ότι τα έχουν κάνει καλά, αλλά ότι δεν γίνεται να γίνουν καλύτερα, δεν αλλάζει τίποτα.
Λοιπόν, πρέπει να πείσουμε τους πολίτες και κυρίως να πείσουμε τους νέους ανθρώπους που στα χέρια τους έχουν μεγάλη δύναμη, τη δύναμη της ψήφου, ότι δεν είναι όλοι ίδιοι. Ότι έχουμε κριθεί, ότι δεν είμαστε όλοι ανέντιμοι στην πολιτική, ότι δεν μπήκαμε όλοι στην πολιτική για να κάνουμε περιουσίες, ότι δεν έχουμε όλοι off-shore, ότι δεν ζούμε όλοι πλουσιοπάροχα. Και κυρίως, να πείσουμε ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Όχι να γίνουν θαύματα, γιατί θαύματα δεν γίνονται. Αλλά μπορούμε να φέρουμε αυτό που λέμε δικαιοσύνη, να μειώσουμε αυτές τις τρομακτικές ανισότητες, να βάλουμε μια τάξη σε όλα όσα ζούμε γύρω μας. Και βεβαίως, να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο διαφάνειας και ισονομίας, εντιμότητας και σεβασμού στο τελευταίο ευρώ του Έλληνα πολίτη.
Κι αυτή, ξέρετε, δεν είναι κάποια κομματική επιδίωξη, θα πω εγώ. Δεν είναι κάποιος στεγνός πολιτικός στόχος. Είναι μια αδήριτη ανάγκη. Είναι απαίτηση που πηγάζει από τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Και όσο πλησιάζουν οι εκλογές αυτή η απαίτηση, αυτή η αγανάκτηση πολλές φορές και η οργή, γίνεται σιγά σιγά πολιτική απόφαση.
Θα ήθελα λοιπόν, αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, σήμερα να κουβεντιάσουμε ήσυχα και απλά, ήρεμα, είμαστε και σ’ έναν χώρο που το επιτρέπει αυτό, έναν ευγενή χώρο, αν δεν κάνω λάθος ωδείο είναι εδώ, να μιλήσουμε λοιπόν ήρεμα, με επιχειρήματα, να αφήσουμε την προπαγάνδα για τους αντιπάλους μας και να αναλογιστούμε. Να αναλογιστούμε: αυτή η Ελλάδα που ζούμε τα τελευταία χρόνια μας αξίζει; Είναι δικαιοσύνη εταιρείες μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού να εμφανίζουν κέρδη πάνω από 1 δισ. η κάθε μία, την προηγούμενη χρονιά, ενώ το ιδιωτικό χρέος, το χρέος δηλαδή των νοικοκυριών, να έχει αυξηθεί τα τέσσερα χρόνια που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης κατά 40 δισεκατομμύρια;
Είναι δικαιοσύνη να λεηλατούν για λίγες χιλιάδες ευρώ σπίτια και επιχειρήσεις -με τον νέο πτωχευτικό δεν υπάρχει καμία προστασία πρώτης κατοικίας πια-, είναι δικαιοσύνη για μερικές χιλιάδες ευρώ, στην κυριολεξία, να παίρνουν στον πλειστηριασμό σπίτια και επιχειρήσεις και να το ψηφίζουν αυτό οι βουλευτές ενός κόμματος που χρωστάει πάνω από 400 εκατομμύρια στις τράπεζες, δανεικά κι αγύριστα και κανείς δεν τους ζητά λογαριασμό.
Είναι ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή, εγγύηση για καλύτερο αύριο, αυτό που συμβαίνει με το ιδιωτικό χρέος, με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια στην ελληνική οικονομία, που έχουν ανέλθει συνολικά σε 111 δισ. ευρώ; 4.200.000 πολίτες, η μισή Ελλάδα δηλαδή, έχουν μη εξυπηρετούμενες οφειλές σε τράπεζες, σε funds, στην Εφορία, στον ΕΦΚΑ. Η μισή Ελλάδα χρωστά. 1.000.000 τραπεζικοί λογαριασμοί έχουν κατασχεθεί τα τελευταία χρόνια.
Είναι δικαιοσύνη λοιπόν αυτό; Είναι δικαιοσύνη οι δημόσιοι υπάλληλοι να έχουν να δουν αύξηση 14 ολόκληρα χρόνια και, την ίδια στιγμή, η γαλάζια κομματική στρατιά να απολαμβάνει αστρονομικούς μισθούς, να έχουν τριπλασιάσει τα διευθυντικά στελέχη σε όλες τις ΔΕΚΟ και να έχουν αυξήσεις στους μισθούς τους;
Είναι δικαιοσύνη για την οικονομία, για την κοινωνία, για τη χώρα, η κατάργηση του 8ωρου, οι απλήρωτες υπερωρίες, η κατάργηση κάθε προστασίας της εργασίας;
Υπάρχει κάποιου είδους δικαιοσύνη, ή προοπτική, όταν οι τιμές που περιέγραψα πιο πριν στο ρεύμα, στο σούπερ μάρκετ, έχουν πάει στον θεό και το εισόδημα εξανεμίζεται στις τρεις πρώτες βδομάδες του μήνα; Ενώ την ίδια στιγμή, προσέξτε, η ιδιωτικοποιημένη πια ΔΕΗ και οι πάροχοι της ενέργειας έχουν βγάλει δισεκατομμύρια υπερκέρδη όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν νομίζω λοιπόν ότι αυτή είναι δικαιοσύνη. Κάποιος φώναξε «συντάξεις». Να πω και για τις συντάξεις, να πω και για τον πόνο σας. Είναι δικαιοσύνη τα τέσσερα αυτά χρόνια να έχουν αφαιρέσει 7 δισεκατομμύρια από τους συνταξιούχους, τη 13η σύνταξη την οποία την έκοψαν, την κατάργησαν, ενώ υπόσχονταν ότι θα τη διατηρήσουν, καθώς και να μη δίνουν τα αναδρομικά τα οποία αποφάσισε το ΣτΕ;
Είναι δικαιοσύνη να μην τηρούν τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης για τους συνταξιούχους; Το ΣτΕ αποφάσισε. Δεν είναι λοιπόν δικαιοσύνη αυτό. Δεν είναι δικαιοσύνη. Και ξέρετε κάτι; Αυτή η πραγματικότητα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο, είναι οι πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη που την προκαλούν, που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους, τους μεσαίους φτωχούς και τους ισχυρούς ισχυρότερους. Και κάνουν την αδικία κανονικότητα.
Ξέρετε κάτι; Αυτό το οποίο επιχειρείται αυτά τα τέσσερα χρόνια στη χώρα, είναι μια γενναία αναδιανομή εισοδήματος. Από τους μεσαίους στους ισχυρούς. Και τώρα, αναμένεται και μια τεράστια αναδιανομή περιουσίας. Η αναδιανομή του εισοδήματος πώς γίνεται; Κρατώντας σταθερά σε υψηλές τιμές τους έμμεσους φόρους, δηλαδή τον Φόρο Προστιθέμενης Αξίας, τον ΦΠΑ, καθώς υψηλό και τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, ενώ ο πληθωρισμός έχει υπερβεί το 10, 12, στα τρόφιμα τώρα είναι 14%.
Τι συμβαίνει με αυτό; Υπάρχει μια αισχροκέρδεια κρατική, ας το πούμε έτσι. Υπερκέρδη στα δημόσια Ταμεία. Όταν με ΦΠΑ 24% ένα προϊόν κάνει 100 ευρώ παίρνεις 24 φόρο, όταν πάει στα 200 παίρνεις διπλάσιο φόρο. Μ’ αυτό τον τρόπο, τι έχει συμβεί; Στα δημόσια Ταμεία, την προηγούμενη χρονιά, το 2022, συσσωρεύθηκαν περισσότερα έσοδα, 4,5 δισ. ευρώ. Αυτά τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ, λεηλατήθηκαν, αφαιμάχθηκαν από τους μεσαίους και τους αδύναμους. Και πού πάνε; Γιατί τα μαζεύει αυτά στα δημόσια Ταμεία ο κ. Μητσοτάκης; Για να δώσει κάποιες επιδοτήσεις, να κάνει τον καλό. Αλλά πού πάνε αυτές οι επιδοτήσεις, προσέξτε: Δίνονται δήθεν στους πολίτες, αλλά δίνονται για να πληρωθούν οι λογαριασμοί στο ρεύμα, στη βενζίνη, στο σούπερ μάρκετ. Αυτά είναι τα pass που λέγαμε πιο πριν, τα κουπόνια.
Άρα, δίνονται για να κρατηθούν σταθερά υψηλές οι τιμές που έχουν οι πάροχοι του ηλεκτρικού ρεύματος, της βενζίνης, του σούπερ μάρκετ. Άρα, τα χρήματα αυτά τα μαζεύει στο δημόσιο Ταμείο απ’ όλη την ελληνική κοινωνία, κυρίως από τους μεσαίους και τους αδύναμους που είναι η πλειοψηφία, για να πάνε στις τσέπες λίγων, μεγάλων επιχειρήσεων.
Αυτή είναι η αναδιανομή, η τεράστια, του εισοδήματος από τους πολλούς στους ολίγους. Και τι αναμένεται να γίνει τώρα, φίλες και φίλοι: Τώρα αναμένεται να έχουμε και τη μεγαλύτερη αναδιανομή περιουσίας που είδε η χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με το νέο πτωχευτικό νόμο και με τη μεταβίβαση όλων των κόκκινων δανείων από τις τράπεζες στα funds. 700.000 κατοικίες σε υποθήκη, στα χέρια των funds.
Τα κοράκια λοιπόν αυτά, εάν δεν υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης και αλλαγή πολιτικής, θα ξεκινήσουν από την επόμενη μέρα, τους πλειστηριασμούς, για να πάρουν την περιουσία της μεσαίας τάξης, και να κερδοσκοπήσουν, να βγάλουν χρήματα μέσα από αυτή τη διαδικασία. Γι’ αυτό λοιπόν λέμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη, να δούμε ότι στις 21 του Μάη δεν είναι απλά ποιο κόμμα θέλουμε να κερδίσει, είναι αν θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή την ελπίδα και την κοινωνική συνοχή.
Είναι αν θέλουμε να διατηρήσουμε ζωντανή τη μεσαία τάξη και να στηρίξουμε τους αδύναμους. Αυτό είναι το μεγάλο, κρίσιμο δίλημμα της επόμενης μέρας των εκλογών. Και βεβαίως, αν θέλουμε να στηρίξουμε το κοινωνικό κράτος, το ΕΣΥ, να στηρίξουμε τις κοινωνικές δομές, όλα αυτά τα οποία το τελευταίο διάστημα έχουν αφεθεί στην τύχη τους.
Φίλες και φίλοι, ο κ. Μητσοτάκης, απεδείχθη όλα αυτά τα χρόνια, ότι πέραν από ένας πρωθυπουργός που είχε ένα σχέδιο αναδιανομής πλούτου και εισοδήματος από τους μεσαίους στους φτωχούς, στους λίγους και ισχυρούς, απεδείχθη ότι ήταν και ο πρωθυπουργός της άγνοιας. Για κάθε μεγάλο, κρίσιμο ζήτημα, ο κ. Μητσοτάκης δεν ήξερε.
Δεν ήξερε ότι εκτός των ΜΕΘ όσοι διασωληνώνονται πεθαίνουν αβοήθητοι, είχε όμως στα συρτάρια του την έκθεση του κ. Τσιόδρα, θυμάστε τότε.
Δεν ήξερε τι πράττει στο διπλανό γραφείο του ο ανιψιός του που άκουγε το μισό πολιτικό σύστημα, αλλά συμφωνούσε με την εξαγωγή του κακόβουλου λογισμικού που έκανε τις παρακολουθήσεις ακόμα και στο μακρινό Σουδάν.
Η Ελλάδα, που έχει 20 δισεκατομμύρια έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών -το αφήσαμε εμείς 2 και έχουν φτάσει 20. Τι είναι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών; Είναι εισαγωγές-εξαγωγές. Εισάγουμε 20 δισεκατομμύρια περισσότερα απ’ όσα εξάγουμε. Και γι’ αυτό η οικονομία δεν είναι και τόσο καλά όσο νομίζουν κάποιοι ότι είναι. Ενώ λοιπόν έχουμε έλλειμμα και δεν εξάγουμε, εξαγάγαμε το Predator, το κακόβουλο λογισμικό στο Σουδάν, για να γίνεται τώρα εμφύλιος. Δεν ήξερε ο κ. Μητσοτάκης.
Δεν ήξερε επίσης ότι έρχεται η ενεργειακή κρίση όταν αποφάσιζε στα κρυφά, να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ. Δεν ήξερε, αλλά προνοούσε για αύξηση των θέσεων των διευθυντών με πλούσιους μισθούς συν μπόνους και φρόντιζε να αμείβεται ο εκλεκτός του, ο διευθύνων σύμβουλος, ο κ. Στάσσης με 1.000 ευρώ ημερησίως. Μισθός, έξω από τα μπόνους.
Δεν ήξερε, όπως πρόσφατα δήλωσε, δεν τον είχε ενημερώσει ο κ. Καραμανλής, για την κατάσταση των σιδηροδρόμων. Ιδέα δεν είχε και γι’ αυτό. Αλλά, τραγωδία της τύχης, την επόμενη μέρα, λίγες ώρες μετά, απ’ αυτό το τρομακτικό δυστύχημα, θα εγκαινίαζε ανύπαρκτα συστήματα τηλεδιοίκησης στη Θεσσαλονίκη.
Επίσης δεν ήξερε τι έκανε ο βουλευτής του, ο κ. Πάτσης, τι έκανε η κ. Νικολάου, τι έκανε ο εκλεκτός του στο Κρατικό Θέατρο, ο κ. Λιγνάδης, τι κάνουν όλοι αυτοί οι «άριστοι» που διόρισε, στήριξε και στηρίζει. Αλλά φρόντιζε να τους προβιβάζει και τους στηρίζει.
Δεν ήξερε επίσης τίποτε για τις εταιρίες που ιδρύθηκαν λίγες μέρες πριν τις απευθείας αναθέσεις για να λάβουν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι των απευθείας αναθέσεων. Ξέρετε πόσο είναι το συνολικό ποσό των απευθείας αναθέσεων; Προσεγγίζει τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ στα χρόνια που κυβέρνησε ο κ. Μητσοτάκης. 10 δισεκατομμύρια ευρώ.
Δεν ήξερε επίσης και δεν ξέρει για το ρουσφέτι που επανίδρυσε πανηγυρικά ο ίδιος, για τις χιλιάδες των μετακλητών. Τους αύξησε όμως το μισθό τους.
Δεν ξέρει βέβαια τίποτε και για το δημόσιο χρέος της χώρας. Εμείς το ρυθμίσαμε το δημόσιο χρέος και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Το αφήσαμε υψηλό, αλλά ρυθμισμένο. Το αφήσαμε 356 δισ. ευρώ. Ξέρετε πόσο έχει φτάσει αυτά τα τέσσερα χρόνια που κυβερνά η Νέα Δημοκρατία; 400 δισεκατομμύρια ευρώ το δημόσιο χρέος.
Το μόνο που ήξερε όταν εμείς δίναμε τη μάχη και καταφέραμε να βγάλουμε τη χώρα από το βούρκο της χρεοκοπίας και να βγάλουμε τη θηλιά των μνημονίων απ’ τον λαιμό της χώρας, το μόνο που ήξερε τότε ο αθεόφοβος, είναι να λέει ότι ανταλλάξαμε τη μη μείωση των συντάξεων -θυμάστε τότε που μας πιέζανε να μειωθούν οι συντάξεις- με τη Μακεδονία. Αυτά λέγανε. Αυτή η αθλιότητα και αυτή η τοξικότητα.
Και αναρωτιέμαι, γιατί κι εδώ στη Δράμα, υπήρξαν πολλοί συμπολίτες μας τότε, οι οποίοι, παρασυρμένοι οι περισσότεροι από το κλίμα των ημερών, τάχθηκαν εναντίον μας. Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί; Πού είναι σήμερα όλοι αυτοί να συζητήσουμε με ειλικρίνεια μαζί τους; Εμείς παραδώσαμε μια χώρα στα βόρεια σύνορά μας που δεν λέγεται Μακεδονία όπως λεγόταν μέχρι τότε, αλλά Βόρεια Μακεδονία. Και τα ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη να περιφρουρούν τον εναέριο της χώρο. Τι θα ήταν σήμερα αυτή η χώρα αν δεν επιτελούσαμε το πατριωτικό μας καθήκον; Θα ήταν μια χώρα όπως η Λιβύη στο νότο, μια Λιβύη στα βόρεια σύνορά μας όπου τρίτες χώρες και κυρίως η Τουρκία, θα έπαιζαν κεντρικό ρόλο.
Και φανταστείτε τη στιγμή που ακόμα και οι σκανδιναβικές χώρες θέλουν να μπουν στο ΝΑΤΟ, τι πιέσεις θα δεχόταν όποια κυβέρνηση και αν ήταν σήμερα, αυτή η χώρα να μπει στο ΝΑΤΟ με τη συνταγματική της ονομασία, που τότε ήταν «Μακεδονία».
Αυτά κάναμε εμείς τότε, όταν οι «βάστα Σόιμπλε» μας έλεγαν ότι δήθεν ανταλλάσσουμε τη Μακεδονία με τις συντάξεις. Και σήμερα βέβαια όλοι αυτοί, που τότε έλεγαν μεγάλα λόγια και έκαναν τους υπερπατριώτες, ομνύουν στη δική μας πολιτική και καλά κάνουν.
Αλλά αναρωτιέμαι, αυτοί οι συμπολίτες μας που τότε παρασύρθηκαν, πού είναι για να δουν τα λόγια τα ψεύτικα, τα μεγάλα, να κρίνουν και να συγκρίνουν;
Θέλω λοιπόν, πολίτες της Δράμας, με δυο λόγια να πω ότι αυτός ο πρωθυπουργός που σε όλα τα κρίσιμα δεν ήξερε τίποτα, αποδεικνύεται ότι είναι ένας πρωθυπουργός ο οποίος πρέπει να κριθεί μετεξεταστέος. Αφού δεν ήξερε, δεν ξέρει, να κριθεί μετεξεταστέος με την ψήφο του ελληνικού λαού στις εκλογές του 21ης του Μάη. Για να μάθει ποια χώρα κυβέρνησε και πού την οδήγησε.
Λέμε λοιπόν ότι αυτή η πολιτική που μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε, που στηρίχθηκε στην υποκρισία, στηρίχθηκε στο ψέμα, αυτή η πολιτική πρέπει να ηττηθεί. Και πρέπει αυτή η πραγματικότητα που ζούμε η σκληρή, ν’ αλλάξει.
Πρέπει το Μέγαρο Μαξίμου να είναι σύμβολο δημοκρατίας και όχι η έδρα μιας Ανώνυμης Εταιρίας. Διότι πιστεύω -και θα συναντήσετε, είμαι βέβαιος, και πολλούς συντηρητικούς συμπολίτες μας εδώ στη Δράμα, και πρέπει να κουβεντιάσετε μαζί τους-, πιστεύω ότι οι περισσότεροι από αυτούς αισθάνονται ντροπή μ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Αισθάνονται ντροπή που βλέπουν η δημοκρατία ν’ αντιμετωπίζεται μ’ αυτό τον τρόπο. Αυτό είναι ένα κόμμα με το οποίο έχουμε μεγάλες διαφορές, η Νέα Δημοκρατία, αλλά το σεβόμαστε, είναι ένα κόμμα που το’ 74 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μεταπολίτευση. Ένα κόμμα με το οποίο έχουμε ιδεολογικές διαφορές, αλλά πιστεύουμε πάντοτε ότι βρισκόταν σ’ αυτό το ευρύτερο δημοκρατικό τόξο και έπαιξε έναν θετικό ρόλο στη χώρα.
Είναι δυνατόν αυτό το κόμμα της μεταπολίτευσης σήμερα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, είναι δυνατόν σήμερα να εκφράζεται από πρωτοκλασάτους υπουργούς, οι οποίοι προέρχονται από τον χώρο της Ακροδεξιάς; Είναι δυνατόν αυτό το κόμμα να είναι ο κ. Πλεύρης, ο κ. Γεωργιάδης και ο κ. Βορίδης, ο πρώην γραμματέας της Νεολαίας του Παπαδόπουλου, της ΕΠΕΝ και να μας κάνει και μαθήματα δημοκρατίας δήθεν για την Ακροδεξιά; Και είναι δυνατόν αυτό το κόμμα μ’ αυτή την ιστορία, να έχει οδηγήσει σε αυτή την πρωτοφανή καταρράκωση του κράτους δικαίου με τις παρακολουθήσεις;
Θεωρώ λοιπόν ότι υπάρχουν πολλοί συντηρητικοί συμπολίτες μας, οι οποίοι δεν αισθάνονται καθόλου ευχάριστα με όλο αυτό. Και καταλαβαίνουν ότι πλέον μετατρέπεται η κυβέρνηση από κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας σε κυβέρνηση μιας Ανώνυμης Εταιρείας: «Μητσοτάκης Α.Ε.».
Πρέπει λοιπόν η Ελλάδα πρέπει να απαλλαγεί από αυτό το καθεστώς, πριν να είναι πολύ αργά και πριν η χώρα οδηγηθεί σε νέε οικονομικές και κοινωνικές τραγωδίες.
Δεν υπάρχει, πιστεύω, κανένας Έλληνας που να μην καταλαβαίνει ότι η τρομακτική διεύρυνση των ανισοτήτων, η διαφθορά, η εσκεμμένη άγνοια, η ανικανότητα και η οικογενειοκρατία, ο κομματισμός και η περιφρόνηση της πλειοψηφίας δεν μπορούν να προαναγγείλουν τίποτα θετικό, τίποτε καλό.
Συσσωρεύεται στην κοινωνία μας η αντίθεση σ’ αυτές τις πολιτικές. Η αγανάκτηση για τα σκάνδαλα, για τη διαφθορά, για την αδικία. Αυτή η αντίθεση, η αγανάκτηση, η οργή, είναι που πρέπει, λέμε εμείς, να γίνει δύναμη αλλαγής. Δύναμη δικαιοσύνης.
Και με τη ψήφο στις 21 του Μάη μπορούμε να το πετύχουμε. Να ξεπεράσουμε τεχνητούς διαχωρισμούς, ανούσιες αντιπαραθέσεις, μικροκομματικά μαγειρέματα. Και να βάλουμε στο κέντρο της προσοχής, της αντιπαράθεσης και της ψήφου μας τη δικαιοσύνη και την πατρίδα.
Η δικαιοσύνη για μας δεν είναι απλά ένα σύνθημα. Η δικαιοσύνη για μας είναι κάτι περισσότερο από ένα σύνθημα. Είναι η ψυχή μας. Είναι η αξία και ο στόχος που διαπερνά όλο το πρόγραμμά μας.
Αυτό το πρόγραμμα, πρόγραμμα δικαιοσύνης, θέλουμε να αντιπαραθέσουμε σ’ αυτή την προεκλογική περίοδο. Όχι κορώνες και προπαγανδιστικά συνθήματα.
Γι’ αυτό και καλώ κάθε φορά που μιλώ, θα το κάνω κι από δω σήμερα, από τη Δράμα, τον κ. Μητσοτάκη, αφού λέει τόσο πολύ ότι το δίλημμα της κάλπης είναι «Τσίπρας ή Μητσοτάκης», να μη φοβάται τόσο πολύ να με συναντήσει και να αντιπαρατεθεί μαζί μου. Να συζητήσουμε πάνω στα μεγάλα προβλήματα της χώρας, να μάθουν οι πολίτες τι πρεσβεύει ο καθένας, τι πιστεύει, τι σχέδιο έχει ο καθένας.
Εγώ λοιπόν, το σχέδιό μας θέλω να σας το πω σήμερα όσο πιο επιγραμματικά μπορώ. Σε τέσσερις άξονες, σε τέσσερις φράσεις. Τι σημαίνει ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ; Ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει: Αύξηση μισθών. Μείωση τιμών. Ρύθμιση χρεών. Δίκαιο και αποτελεσματικό κράτος.
Υπάρχουν όμως οι δυνατότητες να γίνουν πράξη αυτά τα 4 που λέμε; Είναι ρεαλιστικοί αυτοί οι στόχοι; Μήπως είναι, όπως λέει η προπαγάνδα των πρωινών τηλεοπτικών εκπομπών, προεκλογικές υποσχέσεις που δεν θα εκπληρωθούν ποτέ;
Σ’ αυτά δεν υπάρχουν διαφορές ηλικιακές, ακόμα και οι ηλικιωμένοι άνθρωποι, μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσα από το μαραφέτι το κινητό ενημερώνονται. Άρα ο ελληνικός λαός μπορεί να μάθει ποια είναι η αλήθεια. Γίνεται προπαγάνδα; Γίνεται προπαγάνδα. Κάποια στιγμή όμως έρχεται η ώρα που η προπαγάνδα γυρνάει μπούμερανγκ. Γιατί είναι τόσο ψεύτικη, που ο καθένας μπορεί να καταλάβει το ψέμα, να καταλάβει και να αξιολογήσει ότι είναι προπαγάνδα.
Έλεγα λοιπόν: Είναι ρεαλιστικοί αυτοί οι στόχοι που έχουμε βάλει; Αυτό το ερώτημα θέτω. Γιατί, ξέρετε, η κυβέρνηση Μητσοτάκη το έχει αυτό το κουσούρι, να μοιράζει με απευθείας αναθέσεις δισεκατομμύρια στην αισχροκέρδεια και στους δικούς της, αλλά κάθε φορά που λέμε εμείς κάτι, μια προγραμματική στόχευση που έχει ως στόχο ένα φιλολαϊκό μέτρο που έχει σαν στόχο να ανακουφίσει την κοινωνία, θα μας λέει «πού θα βρείτε τα λεφτά;». Αυτοί τα βρίσκουν να κάνουν αναθέσεις τα λεφτά, δεν έχουν θέμα. και να τα μοιράζουν στους δικούς τους. Κάθε φορά που εμείς λέμε ένα φιλολαϊκό μέτρο, «πού θα βρείτε τα λεφτά;» Αυτό το παραμύθι λοιπόν πρέπει να τελειώσει, διότι ούτε ανάπτυξη, ούτε κοινωνική συνοχή, ούτε σταθερότητα μπορεί να υπάρξει χωρίς δικαιοσύνη.
Και θέλω να γίνει καθαρό σε όλους: Εμείς είμαστε αποφασισμένοι αυτή την έννοια που ονομάζουμε δικαιοσύνη, να τη χρηματοδοτήσουμε. Όχι κάνοντας τρελά πράγματα, προφανώς θα είμαστε μέσα στα πλαίσια της δημοσιονομικής σταθερότητας, γνωρίζουμε ποια είναι αυτά, αλλά θα κόψουμε το πάρτι της διαφθοράς και της διαπλοκής για να χρηματοδοτήσουμε τις ανάγκες της κοινωνίας.
Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα – ένα. Λέμε εμείς ότι στόχος μας είναι η αύξηση των μισθών. Είναι ρεαλιστικός στόχος η αύξηση του βασικού μισθού στα 880 ευρώ και η θέσπιση ετήσιας τιμαριθμικής αναπροσαρμογής ώστε κάθε χρόνο αν ανεβαίνει ο πληθωρισμός, να ανεβαίνει και ο μισθός;
Είναι ρεαλιστικός στόχος η αύξηση μετά από 14 χρόνια, κατά 10% όσο ήταν ο πληθωρισμός, η αύξηση του μισθού των δημοσίων υπαλλήλων; Εμείς λέμε ότι, ναι, είναι ρεαλιστικός στόχος και μπορεί να γίνει. Μπορεί να το αντέξει η οικονομία, μπορεί να το αντέξουν τα δημόσια Ταμεία. Κι όχι μόνο είναι ρεαλιστικός στόχος γιατί θα ανακουφίσει χιλιάδες οικογένειες, αλλά και γιατί θα αναζωογονήσει την αγορά και θα δώσει νέες δυνατότητες στους μικρομεσαίους, στη μεσαία τάξη, στους επαγγελματίες. Όλους εκείνους που η λιτότητα στραγγίζει.
Διότι όσο περνάω εγώ από τα μαγαζιά, δεν μου λέει κανένας ότι το πρόβλημά του είναι ο μισθός του υπαλλήλου, μου λέει ότι το πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει ο κόσμος να έρθει να αγοράσει. Δεν υπάρχει τζίρος. Μου λέει ότι το πρόβλημά του είναι ο λογαριασμός του ρεύματος. Μου λέει ότι το πρόβλημά του είναι τα χρέη στην Εφορία.
Άρα λοιπόν είναι απολύτως ρεαλιστικό αυτό που λέμε. Είναι ρεαλιστικός στόχος η μείωση των τιμών; Ναι είναι, λέμε εμείς. Με αυστηρά μέτρα στην αγορά που εσκεμμένα, συνειδητά, δεν επέβαλλαν οι υπουργοί της Αναπτύξεως που τριγυρνάνε δεξιά και αριστερά με τα καλάθια του νονού, με τα αρνιά “Porsche” και κάνουν δήθεν μεγαλεπήβολες δηλώσεις.
Δεν επέβαλλαν ελέγχους στην αγορά, διότι απ’ αυτό ζουν, πολιτικά εννοώ, από το να κλείνουν το μάτι στην αισχροκέρδεια. Και πώς θα επιβάλλουμε τη μείωση των τιμών; Με μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα και τα είδη πρώτης ανάγκης. Στην Ισπανία, σε άλλες χώρες, ακόμα και μηδενικό ΦΠΑ έχουν, μετά την κρίση επιβλήθηκε στα είδη διατροφής, μαζικής κατανάλωσης. Θα μειώσουμε λοιπόν τον ΦΠΑ Ναι, δεν θα έχουμε υπερέσοδα στα δημόσια Ταμεία, 4 και 5 δισεκατομμύρια για να επιδοτούμε μετά και να δίνουμε τα διάφορα κουπόνια, να τα παίρνουν οι επιχειρήσεις.
Θα μειώσουμε όμως τις τιμές, θα μειώσουμε τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα καύσιμα. Στο κατώτερο δυνατό επίπεδο που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και θα καταργήσουμε τον ΕΦΚ για το αγροτικό πετρέλαιο. Δεν θα είναι τόσο μεγάλο το κόστος στο δημόσιο Ταμείο, θα είναι μεγάλη η ανάσα και η ανακούφιση για τα λαϊκά στρώματα, για τη μεσαία τάξη.
Και μην ακούτε τις κοροϊδίες που λένε, δε μειώνουν τον ΕΦΚ στα καύσιμα, γιατί έτσι, λέει, θα ευνοηθούν αυτοί που έχουν Cayenne. Μα αυτοί που έχουν Cayenne, ούτε καν βλέπουν τι πληρώνουν για τη βενζίνη. Όσο πληρώνουν βενζίνη, μπορεί να’ αφήσουν και tip στον βενζινά. Το πρόβλημα δεν είναι αυτοί. Το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που μετράνε μέχρι και το τελευταίο ευρώ, μέχρι και το τελευταίο λίτρο της βενζίνης για τα αυτοκίνητά τους.
Άρα λοιπόν, ναι, μπορούμε να το κάνουμε αυτό χωρίς να έχει πρόβλημα η οικονομία. Θα ανασάνει η οικονομία. Και βεβαίως, μπορούμε και πρέπει και θα το κάνουμε, να επανακρατικοποιήσουμε τη ΔΕΗ. Να γίνει ξανά το «Δ» της ΔΕΗ ουσιαστικό, να γίνει στήριγμα της κοινωνίας από κύριος ένοχος της αφαίμαξης που είναι σήμερα.
Είναι ρεαλιστικός στόχος η ρύθμιση χρεών; Ναι λέμε εμείς, είναι ρεαλιστικός στόχος. Και ρεαλιστικός και αναγκαίος. Επιβεβλημένος, θα έλεγα. Είναι αναγκαίο κι επιβεβλημένο να μη ζήσουμε αυτή την τρομακτική αναδιανομή περιουσίας, το τσουνάμι των πλειστηριασμών που ετοιμάζουν, αν ο μη γένοιτο ξαναεκλεγεί ο κ. Μητσοτάκης. Διότι με την προστασία της πρώτης κατοικίας, της επαγγελματικής στέγης και της αγροτικής γης, με τη διαφάνεια, τη φορολόγηση και τον έλεγχο στη δράση και τις συναλλαγές των funds, μπορεί να μπει ένα πλαίσιο. Μπορούν να θεσπιστούν οι 120 δόσεις και τη διαγραφή μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, όπως κάναμε για τα χρέη στα Ασφαλιστικά Ταμεία των ελεύθερων επαγγελματιών του 2018.
Και βεβαίως, θέλω να σας πω, και έχει μια αξία και συμβολική και ουσιαστική, ότι αυτό το σχέδιο που παρουσιάσαμε πριν από 20 περίπου μέρες, για την προστασία της κατοικίας και τις ρυθμίσεις, για να μπει ένα πλαίσιο στη λειτουργία των funds και για να υπάρξει μεγάλη διαγραφή της ονομαστικής αξίας του χρέους με βάση και την εμπειρία που έχουμε, διότι ξέρετε, έρχονται τα funds και αγοράζουν ένα χρέος για ένα σπίτι που είναι σε υποθήκη, στο 20% της αξίας. Και πάνε να το πουλήσουν μετά στον πλειστηριασμό να κερδίσουν το 80%, το 90%, το 100%. Αυτό λέγεται αισχροκέρδεια. Θέλω να πω λοιπόν ότι έχει μια συμβολική και ουσιαστική αξία, ότι αυτό το σχέδιο που παρουσιάσαμε πριν από λίγες μέρες, έχει την υπογραφή της πολιτικού που έβαλε το όνομά της στην προστασία τη πρώτης κατοικίας την περίοδο των μνημονίων: Της Λούκας Κατσέλη.
Πρέπει επίσης να σας πω ότι είναι ρεαλιστικό και θα το πετύχουμε, όπως επίσης είναι ρεαλιστικό και θα πετύχουμε να έχουμε κι έναν δημόσιο πυλώνα στο τραπεζικό σύστημα, την Εθνική Τράπεζα, που δεν τη θέλουμε ν’ αφήνει στο δρόμο τους εργαζόμενους, όπως έγινε εδώ με την Olympus Bank, τη θέλουμε να στηρίζει την πραγματική οικονομία, τη μικρή και τη μεσαία επιχείρηση.
Είναι επίσης, φίλες και φίλοι, ρεαλιστικός στόχος ένα νέο ΕΣΥ; Οι αμοιβές αξιοπρέπειας στους ανθρώπους που στέκονται στην πρώτη γραμμή; Το ξέρω ότι πονάτε, γι’ αυτό το λέω, πονάμε σε όλη την Ελλάδα. Διότι έχει διαλυθεί αυτά τα τέσσερα χρόνια ό,τι ήταν όρθιο διαλύθηκε στο ΕΣΥ. Τα ξέρω πάρα πολύ καλά. Όπως ξέρω πάρα πολύ καλά όμως ότι εμείς σε συνθήκες μνημονιακές, καταφέραμε και βάλαμε 2,5 εκατομμύρια ανασφάλιστους μέσα στο ΕΣΥ. Και κάναμε πλεονασματικούς τους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων μας. Και τώρα, χωρίς τρόικα και χωρίς μνημόνια, βλέπουμε αυτό το χάλι στα δημόσια νοσοκομεία.
Λέμε λοιπόν: Είναι ρεαλιστικό να τα ανασυντάξουμε; Εμείς λέμε ότι είναι. Όπως επίσης και 13ησύνταξη, μιας και βλέπω πολλούς συνταξιούχους. Είναι ρεαλιστικό να δοθεί; Εμείς λέμε ότι είναι ρεαλιστικό.
Κοιτάξτε, φίλες και φίλοι, να σας πω κάτι: Εμείς κυβερνήσαμε στην πιο δύσκολη στιγμή που βρέθηκε ποτέ η οικονομία και η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά. Με τη χώρα χρεοκοπημένη, διαλυμένη, ήμασταν αναγκασμένοι να συμμαζέψουμε τα άπλυτα που άφησαν άλλες κυβερνήσεις και όχι εμείς. Δεν φτιάξαμε εμείς αυτό το κράτος, το κράτος με το ρουσφέτι, με τη διαφθορά, με τη διαπλοκή. Δεν φτιάξαμε εμείς αυτό το δημόσιο χρέος. Βρεθήκαμε στις πιο δύσκολες στιγμές που βρέθηκε η ελληνική οικονομία και η χώρα. Και είχαμε υποχρέωση να μαζέψουμε 37 δισεκατομμύρια στο δημόσιο Ταμείο. Δεν τα βάλαμε στις τσέπες μας, δεν τα βάλαμε στους λογαριασμούς μας, δεν τα βάλαμε σε off-shore. Γιατί δεν έχουμε εμείς off-shore, άλλοι έχουν off-shore.
Με εντιμότητα, με χρηστή διαχείριση, και με λάθη. Κάναμε και λάθη. Και μάθαμε από αυτά. Αλλά αφήσαμε 37 δισεκατομμύρια στο δημόσιο Ταμείο, το χρέος ρυθμισμένο. Η μόνη κυβέρνηση που έφυγε με το κεφάλι ψηλά χωρίς να μπορεί, από τη μεταπολίτευση και μετά, να πει ο επόμενος «παραλάβαμε χάος». Τι χάος; Στρωμένη δουλειά παραλάβανε, τα άπλυτά τους συμμαζέψαμε!
Προσέξτε: Αυτοί ήρθαν και τα βρήκαν έτοιμα. Βρήκαν τα λεφτά στα Ταμεία, βρήκαν το χρέος ρυθμισμένο, βρήκαν την οικονομία σε τροχιά και τι έκαναν; Αντί να έχουν την υποχρέωση να μαζέψουν, είχαν την ευχέρεια να ξοδέψουν. 55 δισ. Αν εμείς αντί να μαζέψουμε 37 είχαμε την ευχέρεια να ξοδέψουμε 55, τούτη την ώρα η κοινωνία θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση. Τα νοσοκομεία μας θα στέκονταν στα πόδια τους, η κοινωνική συνοχή, το κράτος πρόνοιας θα ήταν εκεί για να στηρίζει τους ανθρώπους.
Γι’ αυτό λοιπόν λέω ότι δεν μπορεί κανείς να κάνει τέτοιες ανόμοιες συγκρίσεις. Και γι’ αυτό επίσης λέω, ότι αφού τα καταφέραμε σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες, δεν είναι ρεαλιστικό να τα καταφέρουμε και τώρα που η χώρα είναι έξω από τα μνημόνια, που δεν θα υπάρχουν καταναγκασμοί που θα έχουμε την ευχέρεια να ακολουθήσουμε τη δική μας πολιτική;
Άρα λοιπόν, όταν κάποιοι μας λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια δεύτερη ευκαιρία, εγώ τους λέω: Κάνετε λάθος, δεν θέλουμε μια δεύτερη ευκαιρία, θέλουμε την πρώτη ευκαιρία να κυβερνήσουμε με βάση το πρόγραμμά μας. Να κυβερνήσουμε με βάση το σχέδιό μας και όχι με τους καταναγκασμούς της τρόικας και των μνημονίων. Και ξέρετε, δεν θα μπορούν τότε, αν είναι να κυβερνήσουμε χωρίς καταναγκασμούς, δεν θα μπορούν τότε να παρακαλάνε και να λένε «βάστα Σόιμπλε», δεν θα υπάρχει Σόιμπλε για να βαστάξει. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά. Και αυτή τη μεγάλη διαφορά, πιστεύω ότι δικαιούμαστε να αποδείξουμε ότι μπορούμε να την κάνουμε πράξη.
Επίσης, δικαιούμαστε, πιστεύω, να έχουμε την ευκαιρία να βάλουμε κι ένα λιθαράκι εξορθολογισμού, εκσυγχρονισμού, διαφάνειας, λογοδοσίας, αξιοκρατίας στον μεγάλο ασθενή της ελληνικής οικονομίας της χώρας, της ελληνικής κοινωνίας, του πολιτικού συστήματος, που είναι το κράτος.
Πόσοι δεν υποσχέθηκαν ότι θα το φτιάξουν αυτό το κράτος; Ο Σημίτης υποσχέθηκε ότι θα το εκσυγχρονίσει. Ο Καραμανλής υποσχέθηκε ότι θα το επανιδρύσει. Ο Μητσοτάκης υποσχέθηκε ότι θα το κάνει επιτελικό, τρομάρα του. Πόσοι δεν υποσχέθηκαν; Και τι έφτιαξαν; Αυτά τα οποία βλέπουμε όλοι μας σήμερα. Την εποχή της ψηφιοποίησης, να μη γνωρίζουν επί 12 λεπτά, ότι δυο τρένα κινούνται στην ίδια τροχιά σε αντίθετη κατεύθυνση. Και να ρίχνουν την ευθύνη στον σταθμάρχη.
Αυτό το κράτος λοιπόν, πρέπει επιτέλους να το εκσυγχρονίσουμε. Θέλω να πω ότι μπορούμε να βάλουμε κανόνες διαφάνειας και ισονομίας σ’ αυτό το κράτος. Γιατί μπορούμε; Γιατί εμείς δεν είμαστε ούτε νομείς ούτε ιδιοκτήτες ούτε διανομείς αυτού του κράτους. Εμείς δεν γεννηθήκαμε στις βίλες και στις επαύλεις έχοντας στόχο της ζωής μας να γίνουμε πρωθυπουργοί. Δεν είμαστε πρίγκιπες εμείς, ούτε αισθανόμαστε ότι αυτό το κράτος μας ανήκει. Αυτό το κράτος ανήκει στον ελληνικό λαό, δηλαδή σ’ αυτόν που υπηρετεί. Σ’ αυτόν ανήκει αυτό το κράτος. Και γι’ αυτόν πρέπει να δουλεύει και να λειτουργεί.
Έχουμε λοιπόν στόχο να καταργήσουμε αυτούς τους άρρωστους δεσμούς του κράτους με τις εστίες της διαπλοκής και με τα κόμματα, και με το δικό μας κόμμα. την κομματοκρατία. Την πελατειακή λογική.
Έχουμε στόχο ν’ αναβαθμίσουμε το ρόλο των δημοσίων υπαλλήλων χωρίς την επίδειξη πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων. Να ρίξουμε φως δημοκρατίας και διαφάνειας στα δυναμικά στηρίγματα του κράτους, την ΕΥΠ και την Αστυνομία που τους κατήντησαν σήμερα, αντί να καταπολεμούν το έγκλημα, να συνεργάζονται με το έγκλημα. Η ΕΥΠ επί των ημερών μας παρακολουθούσε την Greek Mafia, σήμερα διοικείται από τη Greek Mafia. Αυτή είναι η διαφορά!
Και βέβαια, να δώσουμε, γιατί κράτος είναι και οι Ένοπλες Δυνάμεις του τόπου μας, στους άντρες και στις γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων το σεβασμό, την αξιοπρέπεια και τις αμοιβές που ο ζωτικός τους ρόλος στην προστασία της πατρίδα απαιτεί.
Και μιας και μίλησα για τις Ένοπλες δυνάμεις, να θυμηθώ και κάτι που αφορά τα εθνικά μας θέματα με την ευρύτερη έννοια και είδε σήμερα ξανά το φως της δημοσιότητας. Πριν από ένα χρόνο, αν θυμάστε, είχαμε όλοι δει έκπληκτοι αυτή τη διαφημιστική καμπάνια της Τουρκίας για το Αιγαίο που είχε τον τίτλο “Turkaegean”. Η απροετοίμαστη κυβέρνηση Μητσοτάκη τότε μας είχε πει πάλι ότι έφταιγε ένας υπάλληλος –κάθε φορά ένας υπάλληλος φταίει. Ένας υπάλληλος έφταιγε για τα Τέμπη, ένας υπάλληλος και για το “Turkaegean”. Και βεβαίως μας υποσχέθηκε ότι θα έκανε τα πάντα για να μη συνεχιστεί αυτή η καμπάνια και για ν’ ανακληθεί το σήμα “Turkaegean”. Φέτος, όχι μόνο δεν ανακλήθηκε αυτό το σήμα, αλλά η Τουρκία διαφημίζει κανονικότατα το «Τουρκοαιγαίο» σε όλο τον κόσμο. Μετά τον αμερικανικό Τύπο, χθες είδαμε αυτή την καμπάνια και στη γαλλική Le Monde!
Ο κ. Μητσοτάκης ταΐζει τους υπερπατριώτες δήθεν ασφάλεια αμυντική με τα υπέρογκα εξοπλιστικά προγράμματα και την ίδια στιγμή δεν είναι σε θέση να προστατεύσει την ονομασία, που μας μιλούσε για την ονομασία της Μακεδονίας. Δεν είναι σε θέση να προστατεύσει το Αιγαίο διεθνώς ως τουριστικό προορισμό από την καπηλεία που επιχειρεί η Τουρκία. Τελικά, θα έλεγα ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια, ο κ. Μητσοτάκης, δυο σήματα κατάφερε να κατοχυρώσει:
-Το Turkaegean για να διαφημίζεται η Τουρκία.
-Το κουταλοπίρουνο για την κυβέρνησή του.
Εμείς όμως, θα το ξαναπώ, το 2015 παραλάβαμε στα βόρεια σύνορά μας μία χώρα που όλοι την αποκαλούσαν «Μακεδονία» και σήμερα όλοι την αποκαλούν «Βόρεια Μακεδονία». Το 2019 παραδώσαμε το μακεδονικό λυμένο, παίρνοντας πίσω το όνομα, τα σύμβολα, την ιστορία μας.
Το 2019 παρέλαβαν από εμάς Αιγαίο. Το 2023, τους προειδοποιούμε, δεν θα παραλάβουμε Τουρκοαιγαίο – δεν θα ανεχθούμε Τουρκοαιγαίο.
Αυτή η ιστορία της ανικανότητας, της αχρηστίας που μας παρουσιάστηκε ως αριστεία, τελειώνει οριστικά, στις 21 του Μάη.
Επιτρέψτε μου τώρα να πω δυο λόγια για τη πόλη και το νομό σας, γιατί πιστεύω ότι, όπως αρχικά στην ομιλία μου, δεν μας αξίζει αυτή η Ελλάδα, πιστεύω ότι και σε όλους εσάς που ζείτε στη Δράμα, στον νόμο της Δράμας, δεν σας αξίζει να είστε και να ζείτε σ’ έναν από τους ξεχασμένους νομούς της χώρας. Έτσι δεν είναι;
Γιατί η Δράμα και οι Δραμινοί, να το πω κι αυτό, έχω υποχρέωση να το πω, γιατί μιλάω τόση ώρα για δικαιοσύνη που είναι το όραμά μας, αλλά η Δράμα και οι Δραμινοί ξέρουν πολύ καλά τι θα πει δικαιοσύνη και τι θα πει αγώνας για δικαιοσύνη. Διότι η Δράμα στάθηκε όρθια στην τουρκοκρατία, έδωσε το παρόν στο μακεδονικό αγώνα, στους αγώνες για ελευθερία κατά της βουλγάρικης κατοχής, στις αρχές του 20ου αιώνα.
Εδώ έγινε μια από τις πρώτες, ίσως και η πρώτη απεργία καπνεργατών στα τέλη του 19ου αιώνα, εδώ και η ένοπλη εξέγερση κατά της βουλγαρικής κατοχής, η πρώτη εξέγερση στην κατεχόμενη Ευρώπη που κόστισε χιλιάδες νεκρούς.
Τι σημαίνει λοιπόν δικαιοσύνη για τη Δράμα; Πρώτα απ’ όλα, εμείς πιστεύουμε ότι σημαίνει -και πρέπει- να λυθεί το μεγάλο πρόβλημα της απομόνωσης του νομού. Δεν είναι δυνατόν η Δράμα να μην έχει παρά μόνο ένα μονάχα σιδηροδρομικό δρομολόγιο τη μέρα. Δεσμευόμαστε λοιπόν στα εξής:
1. Θα ολοκληρωθεί η σύνδεση Δράμας – Αμφίπολης, την οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη άφησε εκεί που τη βρήκε το 2019. Θα βάλουμε τέλος στις παλινωδίες και θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα χρηματοδότησης, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και με όρους δημόσιου συμφέροντος.
2. Η χάραξη της Σιδηροδρομικής Εγνατίας, η οποία θα συνδέσει τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης, αφήνει εκτός δύο μεγάλα αστικά κέντρα, τις Σέρρες και τη Δράμα. Δεσμευόμαστε ότι θα υπάρξει ανασχεδιασμός της χάραξης με βάση τεχνοκρατικά και επιστημονικά κριτήρια, ώστε η Σιδηροδρομική Εγνατία να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της περιοχής σας.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δούμε από την αρχή τις δομές υγείας, αυτό που μου είπε κάποιος από το ακροατήριο, ότι αναγκάζεστε κάθε φορά να πληρώνετε ένα κάρο λεφτά για να πάτε στη Θεσσαλονίκη, σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Αυτό είναι αδιανόητο, είναι απαράδεκτο. Θέλουμε να δούμε από την αρχή τις δομές υγείας και προστασίας του νομού. Το Γενικό Νοσοκομείο είναι σε πολύ κακή κατάσταση και θα απαιτηθούν άμεσα μέτρα για τη στελέχωση και την αναβάθμιση των υπηρεσιών του.
Επίσης, δεν θα επιτρέψουμε να μπει λουκέτο στις δύο Πανεπιστημιακές Σχολές της Δράμας, στη Σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος καθώς και στη Σχολή Αγροτικής Βιοτεχνολογίας και Οινολογίας. Αντίθετα, με την κατάργηση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και τη συμπλήρωση του προσωπικού τους οι Σχολές αυτές θα αναβαθμιστούν και θα έρθουν φοιτητές και οι φοιτητές θα δώσουν, όπως γνωρίζετε, μια διαφορετική πνοή ζωντάνιας και στην πόλη.
Τέλος, η συχνότητα των εργατικών ατυχημάτων στα Λατομεία Μαρμάρου επιβάλλει τη δημιουργία Γραφείου Επιθεώρησης Λατομείων με έδρα τη Δράμα, με στόχο και έργο την προστασία της ασφάλειας και της ζωής των εργαζομένων.
Η Δράμα, φίλες και φίλοι, πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει να πάψει να είναι φτωχός συγγενής της ελληνικής επικράτειας. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτή είναι η δέσμευσή μας. μπορούμε να τον υλοποιήσουμε με τη δική σας συνδρομή και τη δική σας βοήθεια.
Πολίτες της Δράμας, φίλες και φίλοι, σε γενικές γραμμές προσπάθησα να σας παρουσιάσω τα «θέλω» μας, προσπάθησα να σας παρουσιάσω το σχέδιό μας, το όραμά μας. Πιστεύω ότι είναι αυτά τα «θέλω» τα δικά μας, σήμερα είναι και τα «θέλω» του κάθε πολίτη που διαθέτει λογική κι ευαισθησία.
Συχνά όμως, στις πόλεις και τις γειτονιές που επισκέπτομαι, καλούμαι να απαντήσω σε ένα ερώτημα. Μου λένε: Εντάξει, ξέρουμε τι θέλετε και είμαστε βέβαιοι ότι λέτε αλήθεια, αυτό θέλετε να κάνετε. Αλλά μπορείτε; Μπορείτε να σταθείτε όρθιοι απέναντι σε μεγάλα συμφέροντα, απέναντι σε αδίστακτους κερδοσκόπους, απέναντι σε κακοδαιμονίες δεκαετιών που θεωρούνται κανονικότητα, και μάλιστα έχει δημιουργηθεί και το στερεότυπο ότι αυτή η κανονικότητα δεν αλλάζει;
Κι εγώ θέλω να αντιστρέψω σήμερα το ερώτημα σ’ εσάς: Τι λέτε; Μπορούμε; Λοιπόν εγώ θα σας αιφνιδιάσω και θα σας διαψεύσω: Μόνοι μας, δεν μπορούμε. Μ’ εσάς μπορούμε! Μόνο αν εσείς, και όλοι εσείς, όλοι μαζί, βρεθούμε στην πρώτη γραμμή τότε ναι, μπορούμε.
Άρα λοιπόν, η απάντηση δεν είναι «ναι, εμείς μπορούμε», η απάντηση είναι «εσείς μπορείτε». Εσείς μπορείτε να φέρετε τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρώτη θέση στις εκλογές της 21ης του Μάη, εσείς μπορείτε με την ψήφο και τον αγώνα σας, να δώσετε δύναμη, κινητήριο δύναμη στην προσπάθειά μας να φέρουμε τη δικαιοσύνη παντού.
Και να σας πω και κάτι: Η διαφορά μας με το ’15 είναι δυο λέξεις: Και ξέρουμε και μπορούμε. Γιατί το λέω αυτό: Διότι μάθαμε απ’ τα λάθη μας. Ξέρουμε πώς μπορεί κάτι να γίνει. Και ξέρουμε τι είναι αυτά που δε γίνονται. Άρα, δεν χρειάζεται να δίνεις δυνάμεις για πράγματα που δεν κερδίζονται. Ξέρουμε όμως ποια κερδίζονται και πώς κερδίζονται.
Και μπορούμε διότι για πρώτη φορά, το επαναλαμβάνω, θα είμαστε σε θέση να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας χωρίς τους καταναγκασμούς των μνημονίων και της τρόικας. Άρα λοιπόν, και μπορούμε και ξέρουμε πώς να φέρουμε την αλλαγή. Την πολιτική αλλαγή και την αλλαγή στη ζωή μας. Στην καθημερινότητά μας. Την αλλαγή που έχει ανάγκη ο κάθε πολίτης, ανεξάρτητα από το αν είναι δεξιός, κεντρώος ή αριστερός.
Γι’ αυτό λοιπόν λέω για άλλη μια φορά, και κλείνω μ’ αυτό, είναι αποφασιστική η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλες οι ψήφοι. Λένε πολλοί «ναι ρε παιδιά, αλλά αυτή τη φορά», και είναι δικό μας επίτευγμα αυτό, «έχουμε απλή αναλογική». Και είμαστε περήφανοι που έχουμε απλή αναλογική. Προσέξτε, γιατί εμείς θέλουμε δικαιοσύνη παντού. Και στην ψήφο δικαιοσύνη.
Η κάθε ψήφος του πολίτη να αντιστοιχεί σε δύναμη στο Κοινοβούλιο. Αλλά, προσέξτε, απλή αναλογική δεν σημαίνει χαλαρή ψήφος. Αυτές είναι οι εκλογές που έχουμε μπροστά μας και αυτές οι εκλογές θα βγάλουν κυβέρνηση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτος και μάλιστα με διαφορά, την επόμενη μέρα θα συγκροτήσουμε κυβέρνηση προοδευτικής συνεργασίας που θα πάει τον τόπο μπροστά και δεν θα μπούμε στις περιπέτειες των επαναληπτικών εκλογών που θέλει ο κ. Μητσοτάκης.
Μπορείτε λοιπόν και πρέπει να απευθυνθείτε στους φίλους σας, στους γνωστούς σας και να τους πείτε: Ναι, είναι η ψήφος της δικαιοσύνης και της ισότητας, η ψήφος της απλής αναλογικής, αλλά είναι η καθοριστική για τη ζωή μας ψήφος.
Ο κ. Μητσοτάκης και το καθεστώς του για να χάσει, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει, είναι απλά τα πράγματα. Δεν τα λέει μόνο η πολιτική λογική, τα λένε και τα Μαθηματικά. Η «Μητσοτάκης Α.Ε.» θα φύγει από το Μαξίμου μόνο αν χάσει τις εκλογές. Και θα χάσει τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει τις εκλογές. Ας το καταλάβει καλά ο καθένας και η καθεμιά. Γι’ αυτό λοιπόν, σας καλούμε όλοι μαζί να δώσουμε τη μάχη. Σπίτι το σπίτι, γειτονιά τη γειτονιά, πολίτη τον πολίτη, να τον πείσουμε ότι αυτή είναι η κρίσιμη κάλπη.
Η κάλπη της απλής και ανόθευτης αναλογικής, που θα δώσει τους συσχετισμούς εκείνους που μπορεί την επόμενη μέρα να φέρουν μια προοδευτική κυβέρνηση, που θα έχει ισότιμη αντιστοιχία ψήφου και εδρών. Και θα έχει πολύ μεγάλη απήχηση όχι μόνο μέσα στο Κοινοβούλιο, αλλά και στην ελληνική κοινωνία.
Για πρώτη φορά, η πλειοψηφία δεν θα είναι μόνο μέσα στη Βουλή, αλλά και στους ψηφοφόρους. Μπορούμε να το πετύχουμε, με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο στις εκλογές.
Πάμε λοιπόν γερά, «με φόρα», για τη μεγάλη νίκη στην 21η του Μάη! Και είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε! Είμαι βέβαιος ότι η Δράμα θα δώσει νίκη, μήνυμα νίκης, όπως έδωσε η σημερινή σας συγκέντρωση!
Να είστε καλά, καλή δύναμη, καλούς αγώνες. Με αισιοδοξία και δύναμη. Θα νικήσουμε!
Γεια σας.
