Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης
Ποτέ δεν πίστευα ότι η περίπτωση Κασιδιάρη θα προκαλούσε τόση κουβέντα στην ελληνική κοινωνία.
Εκανα λάθος. Και τι δεν έχουν επικαλεστεί οι αυτόκλητοι ενδιαφερόμενοι για να διασώσουν το αντικείμενο της στοργής τους. Από «κυβερνητική παρέμβαση στη Δικαιοσύνη» έως «καταπάτηση των δικαιωμάτων» ενός καταδικασμένου ηγετικού μέλους εγκληματικής οργάνωσης.
Για ποιον λόγο; Επειδή το Κοινοβούλιο ψήφισε μια νομοθετική ρύθμιση που θέτει τις εγκληματικές οργανώσεις εκτός εκλογών.
Με στόχο να θέσει εκτός εκλογών το κόμμα του Κασιδιάρη; Προφανώς. Αλλά δεν βλέπω το πρόβλημα. Θα μας λείψει ο αρχηγός;
Από εκεί και πέρα άρχισε ένα ακατανόητο πατιρντί.
Υπήρξαν βάσιμες υπόνοιες ότι κάποιοι στον Αρειο Πάγο σχεδίαζαν καταστρατήγηση της ρύθμισης. Το Κοινοβούλιο προχώρησε σε δεύτερη νομοθετική ρύθμιση για να διασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου.
Και ξαφνικά ένα ανεγκέφαλο μέρος της αντιπολίτευσης και του Τύπου συντάχθηκε με την απόπειρα καταστρατήγησης. Ή (ακόμη χειρότερα) αντέδρασαν στην αντιμετώπισή της. Μέχρι για «δωροδοκία» μίλησε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Αν ισχύει θα είναι η πρώτη «δωροδοκία» δικαστή παγκοσμίως προκειμένου να εφαρμόσει τον νόμο!
Αλλοι αντιδρούν από ανοησία. Αλλοι από φανατισμό. Αλλοι επειδή στην πραγματικότητα ήθελαν τον Κασιδιάρη στις εκλογές για δικούς τους κουτοπόνηρους υπολογισμούς.
Τι να πεις; Δυστυχώς υπάρχουν και πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί τους.
Εδώ ο Κατρούγκαλος κατήγγειλε εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στον εμφύλιο του Σουδάν. Είναι αλήθεια ότι το είχαμε δει παλαιότερα και στο σινεμά με τον Τσάρλτον Ιστον στο «Χαρτούμ».
Οταν λοιπόν δεν καταλαβαίνουν πως ένα ζήτημα δημοκρατικής τάξης δεν έχει σχέση με μικροκομματικούς υπολογισμούς όποιος κι αν ωφελείται, δεν υπάρχει τίποτα να εξηγήσεις. Τόσο καταλαβαίνουν.
Περισσότερο με προβληματίζουν όσοι οχυρώνονται πίσω από το (εύλογο) επιχείρημα πως τέτοια φαινόμενα πρέπει να αντιμετωπίζονται από τους ψηφοφόρους κι όχι με απαγορευτικές ρυθμίσεις.
Καμία αντίρρηση. Μακάρι οι ψηφοφόροι να κάνουν τελικά το καθήκον τους. Αλλά τι πειράζει εκτός από το ευχέλαιο να πάρουμε και καμία γάτα;
Ακόμη κι αν μας κάνουν μούτρα οι «κασιδιαραίοι», υποθέτω θα το αντέξουμε.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δεχτώ τη λογική ότι η δημοκρατία δεν θα αμύνεται για να μη στενοχωρεί όσους την απειλούν.
Αλλωστε τώρα πάθαμε και μάθαμε. Κανείς δεν δικαιούται να παριστάνει τον ανήξερο.
Η χώρα έζησε για μία δεκαετία ένα πρωτοφανές ξεχαρβάλωμα με όλες τις πιθανές και απίθανες εκδοχές εκτροπής και εκτροχιασμού.
Δεν ξέρω ποιοι ενδιαφέρονται να ξαναρχίσουν αυτό το καταστροφικό παιχνίδι. Αλλά δεν ξέρω πολλούς ενδιαφερόμενους να το υποστούν πάλι από την αρχή.
