Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Ας πούμε ότι στέκεσαι σε μια βιτρίνα ζαχαροπλαστείου. Και ο ζαχαροπλάστης έχει βάλει δέκα ολόιδιες τούρτες στην σειρά, σαν πανομοιότυπα προϊόντα βιομηχανικής παραγωγής. Στρογγυλές, κάτασπρες από την κρέμα σαντιγί που τις καλύπτει. Τις βλέπεις, σου αρέσουν, αλλά δεν ξεχωρίζεις κάποια, είναι όλες ίδιες. Και σε μια τυχαία απ’ αυτές, στην πέμπτη ή έκτη, έχει ακουμπήσει στην κορυφή της ένα τόσο δα μικρό κατακόκκινο κερασάκι. Ε λοιπόν εκεί θα πάει το μάτι σας, εκεί θα καρφωθείτε καθώς περνάτε από το πεζοδρόμιο κι αν μπείτε μέσα αποφασισμένοι να ψωνίσετε μία, αυτή θα πάρετε.
Το εν λόγω κερασάκι δεν αλλάζει κάτι ουσιώδες στην τούρτα που κοσμεί. Ούτε στην γεύση της, ούτε στην ποσότητα της, ούτε στην ποιότητα, ούτε στην τιμή της. Κι όμως, την χαρακτηρίζει. Την κάνει διαφορετική από τις υπόλοιπες εννιά που στέκονται στην σειρά. Θετικά την ξεχωρίζει το συγκεκριμένο κερασάκι, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να την σφραγίζει και αρνητικά. Σε κάθε περίπτωση την κάνει να ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα. Την κάνει διαφορετική, της προσδίδει άλλη αξία και σημασία. Τι μ’ έπιασε τώρα και ασχολούμαι με τούρτες και κερασάκια, θα αναρωτηθείτε.
Θα σας πω. Τα γράφω, διότι για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, αρχίζω να πιστεύω ότι ο Ευάγγελος Αντώναρος έχει γίνει το κερασάκι που χαρακτηρίζει τον προεκλογικό ΣΥΡΙΖΑ του 2023. Σας εξομολογούμαι πως όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα του, δεν το θεώρησα ούτε μεγάλη έκπληξη, ούτε κάτι πολιτικά συνταρακτικό. Εντάξει, ο αρχικός θόρυβος ήταν λογικός και αναμενόμενος, πλην πίστευα ότι θα σταματούσε εκεί.
Ε λοιπόν, έκανα λάθος. Το είδα και στις τυχαίες συζητήσεις που έκανα αυτές τις ήρεμες πασχαλινές μέρες γύρω από σουβλιστά αρνιά και πιάτα μαγειρίτσας. Κάθε έντονη ή και χαλαρή πολιτική κουβέντα, απ’ όπου κι αν ξεκινά και όποιο βασικό θέμα κι αν πραγματεύεται, κάποια στιγμή θα καταλήξει μοιραία στον Αντώναρο. Δεν ξέρω γιατί, πάντως το διαπίστωσα παραπάνω από τρεις-τέσσερις φορές. Ο Ευάγγελος ξεχωρίζει, στα μάτια και φίλων και αντιπάλων η υποψηφιότητα του χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, του δίνει χρώμα, του δίνει στυλ.
Για τον Αντώναρο αυτό είναι καλό. Και μην σας προξενήσει εντύπωση η πιθανότητα να πάει καλά σε σταυρούς. Τόσες φορές που θα κληθούν οι ΣΥΡΙΖΑίοι του σκληρού πυρήνα να τον υπερασπιστούν, στο τέλος θα τον ψηφίσουν κι όλας. Πόσο καλό είναι αυτό το κερασάκι για τον ΣΥΡΙΖΑ αναρωτιέμαι…
