Του Νίκου Φυλάγγελου
Η ιστορική μνήμη μπορεί πολλές φορές να λειτουργήσει λειτουργικά για το τρέχον παρόν, να εξηγήσει, ίσως και να προβλέψει το μέλλον.
Στο νέο σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία μετά την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών, στα “συστημικά” παρασκήνια εμφανίζεται συχνά ως θέμα συζήτησης μια “κυβέρνηση Ζολώτα”. Δηλαδή μια κυβέρνηση… αδιανόητης συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής κάποιον τεχνοκράτη.
Όπως είχε συμβεί από τον Νοέμβριο του 1989 μέχρι τον Απρίλιο του 1990, με τον Ξενοφώντα Ζολώτα να ηγείται οικουμενικής κυβέρνησης για την οποία έδωσαν τα χέρια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Λεωνίδας Κύρκος.
Και μάλιστα, μερικούς μόλις μήνες μετά την κυβέρνηση Τζαννετάκη, με την οποία η Νέα Δημοκρατία και ο τότε ενιαίος Συνασπισμός είχαν παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Με τον οποίο… συγκυβέρνησαν στην οικουμενική Ζολώτα.
Τέτοιοι είδους κυβερνήσεις… λατρεύουν παραδοσιακά τα “συστήματα” εντός και εκτός χώρας. Ειδικά σήμερα, με το πολιτικό σύστημα να εισπράττει συνολική απαξίωση και κριτική, μετά την ανείπωτη τραγωδία των Τεμπών.
Φυσικά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται… κάπως. Έχει ωστόσο αξία να θυμόμαστε.
