Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Στη σκιά της συμπλήρωσης ενός έτους από την εθνική τραγωδία των Τεμπών, η μνήμη ταξίδεψε, μεταξύ άλλων, σε εκείνη την ατυχή πρωτοβουλία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, να επισκεφτεί τον χώρο της τραγωδίας, και να πετάξει λουλούδια μέσα στα βαγόνια, στα οποία υπάρχουν ακόμη αγνοούμενοι, με τους διασώστες να τους αναζητούν.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να είχε κάθε καλή πρόθεση να προσθέσει το θεσμικό αποτύπωμά της στον εθνικό θρήνο. Η διαχείριση και το αποτέλεσμα αυτής της καλής πρόθεσης ωστόσο, είχαν γκρίζα πινελιά.
Βασική αρχή της επικοινωνίας είναι ότι… “το μέσο είναι το μήνυμα”. Δεν μπορείς να παρουσιαστείς ως κάτι διαφορετικό από αυτό που είσαι. Και αν επιχειρήσεις να το κάνεις τη στιγμή μιας συλλογικής τραγωδίας, είναι περίπου δεδομένο ότι θα ατυχήσεις. Και θα έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκεις.
Η ατελής ενσυναίσθηση των πολιτικών, λειτουργεί ως ανατροφοδότης του συλλογικού πένθους και το μετατρέπει σε συλλογική οργή. Ανεξέλεγκτη. Θυελλώδη.
Επικοινωνιολόγοι… από το κάτω ράφι, οδηγούν πολιτικούς σε χαρακίρι. Το κόστος της ανεπάρκειας…
