Γράφει ο Δημήτρης Καμπουράκης
Στις 8 Μαρτίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προκηρύξει εκλογές για την 9η Απριλίου. Αυτό λένε οι πληροφορίες μου για τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο Μαξίμου. Δεν αποκαλύπτω και καμιά συγκλονιστική είδηση, όλα πλέον σ’ αυτά τα χρονικά ορόσημα κατατείνουν.
Σε λιγότερο από δώδεκα μέρες δηλαδή μπαίνουμε και επισήμως στη μεγάλη μάχη. Που μπορεί να μοιάζει πολύπλοκη και μακρόστενη και πολυσεναριακή λόγω απλής αναλογικής, αλλά ενδέχεται να αποδειχθεί μια από τις πιο εύκολες και ανιαρές της μεταπολίτευσης.
Πότε μια μάχη είναι ανιαρή και εύκολη; Όταν ο ένας από τους δυο αντιπάλους παρατάσσεται στο πεδίο δίχως την παραμικρή ελπίδα επικράτησης. Σαν να μπαίνουν στην αρένα για μονομαχία ένας χασάπης κι ένα πρόβατο. Θα μου πείτε ότι υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα με απροσδόκητες ήττες στρατών με υπέρτερες δυνάμεις και ακόμα πιο υπέρτερη ματαιοδοξία. Στις ταινίες του Χόλυγουντ, θα απαντήσω εγώ, όχι στην κανονική ζωή. Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν για τους εραστές της έκπληξης και της ανατροπής.
Οπότε δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν φίλο μου ΣΥΡΙΖΑίο, αλλά ο πόλεμος που ξεκινά επίσημα σε δώδεκα μέρες έχει προδιαγεγραμμένη κατάληξη. Θα πουν κάποιοι αναγνώστες μου ότι τόση σιγουριά δεν είναι καλό πράγμα, αλλά σ’ αυτή την βεβαιότητα που εκφράζω εμπεριέχεται η πίστη μου ότι ο Μητσοτάκης και η ΝΔ θα κάνουν όλα όσα πρέπουν σε μια τέτοια αναμέτρηση, τίποτα λιγότερο. Θα δοθεί δηλαδή η μάχη με όλες τις δυνάμεις και δίχως χαλαρότητες ή λάθη εκ μέρους της ΝΔ. Με αυτές τις προϋποθέσεις, το αποτέλεσμα είναι προεξοφλημένο.
Τα χουμε γράψει χίλιες φορές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ηγέτη, ομάδα και αφήγημα. Πώς να πάρει εκλογές; Η ΝΔ, κουτσά στραβά και με όλα τα λάθη ή τις παραλείψεις, τα χει αυτά τα βασικά. Γι’ αυτό και ξεκινά με χάντικαπ έξι-επτά μονάδων, που πλησιάζοντας προς την κάλπη θα αυξάνονται για να γίνουν οκτώ-εννιά. Κι εκεί θα λήξει η σεμνή τελετή πριν καν φθάσει η 9η Απριλίου. Οπότε μπαίνουμε σε μια κατά βάση ανιαρή αναμέτρηση.
Σας τα έγραφα και πέρυσι τέτοιο καιρό, όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και ο Πούτιν βρέθηκε ξαφνικά απέναντι σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΗΠΑ. Έγραφα τότε ότι τους πολέμους τους κερδίζουν όχι οι στρατηγοί και το ηθικό, αλλά τα ΑΕΠ.
Όταν λοιπόν η Ε.Ε. έχει το 18,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και οι ΗΠΑ το 25,5%, (άθροισμα 44%), που πάει ο Πούτιν με το 1,9% της Ρωσίας του; Τότε κάτι ψεκασμένοι λέγανε «καλά-καλά, θα δεις». Ε δείτε τώρα τι γίνεται εκεί πάνω. Το ίδιο που θα γίνει και στις κάλπες μας.
