Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Είστε υπέρ ή εναντίον των πλειστηριασμών ακινήτων; Υπέροχο ερώτημα! Κυρίως όταν προέρχεται από το στόμα λαϊκιστών που πριν μια δεκαετία πήραν κόσμο και κοσμάκη στον λαιμό τους προπαγανδίζοντας την σεισάχθεια! Διότι οι επισπεύδοντες τους πλειστηριασμούς δεν είναι ανώνυμοι. Έχουν ονοματεπώνυμο και δεν είναι άλλοι από τους ντελάληδες του λαϊκισμού που έσπρωξαν τον κόσμο στο «κίνημα» «δεν πληρώνω». Η χρεοκοπία της χώρας δεν ήρθε απρόσκλητη! Ήταν κι αυτή καλεσμένη στα τηλεοπτικά παράθυρα…
Είναι πολύ εύκολο να πουλάει κανείς «ανθρωπισμό», έχοντας κάνει τον λαϊκισμό επάγγελμα. Έχοντας γίνει πλούσιοι μοιράζοντας φρούδες ελπίδες στους κατατρεγμένους. Δεν είναι ηλίθιοι. Επαγγελματίες λαϊκιστές είναι οι άνθρωποι. Αλήθεια, που είναι εκείνος ο πολιτικός που μάζευε ψήφους για τον ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος ότι θα χαριστούν όλα τα δάνεια; Δεν πρέπει να απολογηθεί για όσους ανθρώπους κατέστρεψε με τις υποσχέσεις του; Ούτε εκείνοι που του έδιναν καθημερινά βήμα στα media;
Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν. Είναι ότι τις περισσότερες φορές κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Για παράδειγμα, τι σημαίνει πρώτη κατοικία; Ακούγεται πολύ ωραία στα αφτιά μας η «προστασία της πρώτης κατοικίας». Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Οι λαϊκιστές κλείνουν πονηρά το μάτι σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και τους λένε: «Σου βρήκα την λύση. Μην πληρώνεις την δόση του δανείου, δεν πρόκειται να σου κάνουν κάτι». Εκείνο που δεν λένε είναι ότι τα χρήματα που δεν πληρώνει ο δανειολήπτης τα πληρώνει ο φορολογούμενος! Έτσι έγιναν οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, τις οποίες, τελικά, τις πληρώσαμε όλοι. Ακόμη κι εκείνοι που δεν είχαμε δάνεια στην τράπεζα! Δεν είναι άδικο; Δεν είναι απάνθρωπο;
Το χειρότερο όλων είναι ότι στο όνομα της «προστασίας» έμειναν απροστάτευτοι εκείνοι που πραγματικά το είχαν ανάγκη. Διότι είναι άλλη η «πρώτη κατοικία» κάποιου που πήρε δάνειο με κάλυψη ακόμη και 100% ένα ή δύο χρόνια πριν την χρεοκοπία και άλλο είναι η πρώτη κατοικία ενός άλλου που ήταν συνεπής επί σειρά ετών και ήθελε έναν ή δύο ή πέντε χρόνια για να εξοφλήσει την υποχρέωσή του. Στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει πρώτη κατοικία. Το σπίτι είναι της τράπεζας. Στην δεύτερη περίπτωση χρειάζεται να πάρουμε μέτρα για να μην οδηγήσουμε έναν άνθρωπο, μια οικογένεια, στην καταστροφή. Τι δεν καταλαβαίνουν τα βαποράκια του λαϊκισμού;
Είπε σε μία εκπομπή ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε τα αυτονόητα. Για τους συνεπείς δανειολήπτες, για τους ενοικιαστές που δεν πήγαν να πάρουν δάνειο από την τράπεζα και έτσι δεν … προστατεύονται. Και αμέσως η διεθνής των ανθρωπιστών, εκείνοι που μας έλεγαν «πρώτα ο άνθρωπος» και έπειτα έκλεισαν τα μάτια όταν μας λήστεψαν κανονικότατα με τους φόρους και τα μαξιλάρια τους, έπεσε να τον κατασπαράξει. Και φυσικά δεν είναι το θέμα ο Άρης Πορτοσάλτε, ο οποίος ξέρει μια χαρά να υπερασπίζεται τον εαυτό του. Αλλά το γεγονός ότι οι λαϊκιστές επανέρχονται δριμύτεροι. Λούφαξαν για ένα διάστημα, μέχρι να ξεχαστούν τα ατοπήματά τους και τώρα επιστρέφουν.
Όχι στους πλειστηριασμούς; Φυσικά! Ποιος μπορεί να χαίρεται όταν παίρνουν το σπίτι από τον γείτονά του; Μόνο κάποιος που ταυτίζεται με τον ρόλο του καταδότη των SS στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Για να το πούμε και πιο καθαρά! Οι πλειστηριασμοί είναι επώδυνοι. Αλλά πολλές φορές αναγκαίοι! Το ζήτημα είναι πως προστατεύονται εκείνοι που έχουν πραγματική ανάγκη. Και πως βρίσκουμε και στηρίζουμε πολιτικές που όντως προστατεύουν τα οικονομικά αδύναμα νοικοκυριά. Και σε αυτό το θέμα είναι σημαντικός ο ρόλος των media. Αν θα εκπαιδεύσουν μια ακόμη γενιά στην λογική της σεισάχθειας ή αν θα προσφέρουν οξυγόνο σε μια κοινωνία που ασφυκτιά από το διοξείδιο του άνθρακος που παράγει ο οικονομικός αναλφαβητισμός και ο λαϊκισμός.
